De eerste ochtend van een leven zonder nasleep uit een oud bestaan. Het vorige deel kan eindelijk op de plank, nadat een dikke punt is gezet achter een epiloog, waar maar geen einde aan leek te komen. Ik hou niet van boeken, waar je het vorige deel ernaast moet heb liggen om het huidige te kunnen lezen.
Het heeft lang, tè lang geduurd. Ik ga nu niet ineens lichtjes doen over de mndn, die aardig slopend zijn geweest, voor mijn humeur maar ook letterlijk. Het is voorbij en dat is goed. De kans, dat ik nog eens in een dergelijke situatie verzeild raak, kun je verwaarlozen en dat is beter. Maar het beste is, dat ik nu onbekommerd en onbelemmerd verder kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten