Een paar dagen er tussenuit gaan heeft achteraf gezien geen goed gedaan. Nu moet je niet teveel met achteraf-toestanden bezig zijn. Veranderen kun je het gegeven tenslotte vaak niet en of je wilt of niet, je zult in het hier en nu er iets van moeten maken. Daar gisteravond mee begonnen. Tenminste geprobeerd. Ik weet zo gauw niet wat de overtreffende trap van "niet van harte" is, maar zoiets was het. Natuurlijk gaat dan als extraatje vanalles mis. Breken zakken met gebruikte kattenbakvulling, stap je in hondendrollen en kun je iets niet vinden, wat je kort te voren nog hebt gehad.
Me uiteindelijk een glas wijn ingeschonken en bij de tegelkachel gaan zitten. Honden en katten kroelen. Dat zijn de echte slachtoffers van deze voortslepende vertraging in de realisatie van de nieuwe woonplek. En ze maken er het beste van zonder te mokken of bokken. Ik zou een voorbeeld aan ze moeten nemen.
Vandaag verder met het terugkeren in de gewenste baan. Masseren, misschien kneden en als het niet anders lukt dan gewoon persen. De laatste loodjes zouden geen loodjes heten, als ze je soepel en geruisloos naar de eindstreep zouden dragen. Er zal en moet gewerkt worden. Ook als je daar geen zin in hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten