Zondag. Schoon geschrobt verder met bezinken. De werkelijkheid van de komende weken en maanden laat ik nog ff buiten staan. Gisteren ondanks alle goede voornemens te druk geweest met dingen, waar mijn hoofd helemaal niet naar stond en nog steeds niet staat. In die bovenkamer tolt nog een besef, dat vooralsnog niet de rust heeft weten te vinden om te landen. Ik wil me de tijd, die dat gaat kosten, wel geven. Ik voel niet de behoefte om blind door te stomen. Ik wil het proeven, voor ik slik. Dat vraagt enige concentratie en dat wil er maar niet inzitten.
Korte momenten van rust poppen up in een wirwar van allerlei vormen van onrust en hebben absoluut geen overwicht. Drukke, vermoeiende nachten. Een zenuwachtig gevoel bestiert mijn lijf. De deur zou eindelijk dicht kunnen, maar dat wil nog niet zo. De omstandigheden zijn slechte verliezers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten