De ochtend beduidend helderder begonnen dan zaterdag. Ook geen moeite gedaan om ver voor dag en dauw in de wielen te gaan. Ontbijt meegenomen en voor achten bij daglicht richting het zuiden. De dag had alles in zich om een prachtige te worden en die belofte werd gaande de kilometers ingelost.
Zondag is een genot om te rijden. Geen of nauwelijks werkvolk onderweg, een sporadische vrachtwagen en voordat het gezinsverplaatsen begon, was ik al praktisch voorbij Parijs. Geen files, geen opstopping en gelukkig ook geen ongelukken op filegevoelige plekken.
Blik op de einder gericht, verstand waar mogelijk op nul gezet, cruise control een stap beneden de maximale snelheid vastgepind en de muziek laten schallen uit het hele zwikkie ingebouwde speakers. Het merendeel van de medeweggebruikers schoof langs. Een beetje meegezongen. Alleen in de auto altijd nog net iets beter dan onder de douche.
Heerlijk rustig op de weg. Aangenaam leeg in het hoofd. Geen mafkezen op de weg. Ook geen zondagsrijders. Een beetje mijn blik over het lanschap links en rechts van het astfalt laten glijden. Geërgerd aan de foeilelijk en bovendien, als ze zo dicht als in Nieuwegein langs de snelweg staan, knap intimiderende windmolens. Het enige, maar helaas met regelmaat terugkerende smetje gedurende 900 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten