De kick van een vroege start en dat zonder aarzeling of vertraging. Net voor vieren de A20 opgedraaid. Een kleine 1000 km voor de boeg. Helder weer. Temperatuur rond het vriespunt afhankelijk van de hoogte wordt je rijdt. Ergens bij Orléans zal de zon rechts van me de horizon beginnen te kleuren. Parijs in de ochtendspits. Al voordelen hebben hun nadelen. Antwerpen voor het middaguur en ergens bij tweeën ter plekke.
Dat was het plan en tot aan de lichtstad de planning volgehouden. Bij de N104 geen verkeerde berichten over de A86. Nauwelijks tien of twintig minuten later èn ingevoegde op de A86 verscheen op de electronische berichtborden de mededeling, die je nooit wilt hebben: bouchon. En niet zomaar eentje. Van A86 naar A3, normaal een kwartiertje en nu 1 uur 30 ... En dan moest ik daar eerst nog komen. De A4 was ' saturé'. Uiteindelijk meer dan twee uur over het rondje van 35 minuten gedaan.
Later bij Lille (15 minuten) en de Kennedytunnel bij Antwerpen (45 minuten) de vertraging verder uitgebouwd. Nederland zelf viel voor de afwisseling mee. Klote weer en van die hopeloze inhalers, die op het allerlaatste moment voor je schieten en met 102 iemand van 100 inhalen. Voor de rest geen klagen. Om vier uur op het kerkhof, twee uur later dan nodig was geweest. Door al de bouwputten weer een andere routing naar het hotel. Gelukkig nog de tijd om me languit in bad te strekken voor ik me in het feestgewoel moest storten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten