Voor een afspraak naar binnen en net als in december in St Yrieix was het alsof de alarmbellen rinkelden. Mensen, in dit geval doktoren worden opgetrommeld. Waar je anders weken van te voren afspraken moet maken, blijkt het ook à la minute te kunnen. Tien minuten hier op de bank, tien minuten daar op de bank. Een hoop "Het zou kunnen dat ....". En in minder dan een uur weer buiten en 150 euro armer .... Wie, wat, waar gaat het slecht in de zorg?
Ok, het is Frankrijk en niet Nederland. Hier moeten ze nog beseffen, dat die alsmaar stijgende zorgbudgetten uiteindelijk niet te betalen zijn ..... of Nederland krijgt gedemonstreerd, dat al dat geprivatiseer geen ene moer extra oplevert. Geen besparing en vooral geen betere zorg.
En passant dringt de veranderende realiteit in nabije toekomst door. De laatste controle-afspraak bij cardiologie gemaakt. Voor Frankrijk dan. En dat zonder dat ik ook maar enig zicht heb, op hoe het hierna verder zal of kan gaan. Diverse keren geprobeerd om daar enige duidelijkheid over te krijgen, maar de instelling tot de gezondheidszorg is daar een zo compleet andere wereld, dan we hier gewend zijn, dat moet zelf doen. Waarschijnlijk letterlijk aan den lijve ondervinden.
Voor 1989 werden operaties ginder, als je ze al geregeld kreeg, betaald met halve varkens, stukken kalf en speciaal handgemaakte laarzen voor de vriendin van de chirurg. Als je die verhalen hoort, kun je duwen blijven, maar de bek valt steeds weer open. Of recent nog, een meisje van 14 overleden aan een hartkwaal, omdat de ouders de operatie niet konden betalen .... Iemand van mijn achtergrond kan zich zoiets maar met de grootste moeite voorstellen. Het zijn nog steeds compleet verschillende werelden, de mijne en die waar(mee) ik straks ga leven. Gelukkig zitten daar ook een hoop prettige kanten aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten