Bezig met selecteren en opruimen cq. weggooien is me duidelijk geworden waar mijn weerzin tegen mn dat weggooien op gebaseerd is. Een hoop dingen, die door mijn handen gaan hebben simpelweg door de technische veranderingen hun bruikbaarheid verloren. Floppydisks, videorecorder, analoge decoder, cassettebandjes, computerspellen, boeken over de diverse programma's. Ok, er zijn ook nog de zaken waar je bewust geld ingestoken hebt en die je nu in de weg staan. Zoals de stripboeken en de drankminiaturen, maar die hebben wel nog steeds hun waarde, al is dat niet meer voor jou. De rest is afgeschreven, niet door jezelf maar door de omstandigheden. Geforceerde kapitaalvernietiging.
Als ik iets jarenlang intensief, doelgericht en met plezier gebruikt heb, doe het me haast pijn als slijtage of defect verder gebruik onmogelijk maakt. Dat geldt voor kleren, schoenen, keukengerei en ook zoiets als mijn auto. De Peugeot gaat dan ook mee straks, omdat hij het nog steeds doet ondanks de km's en leeftijd. En dat geldt ook voor een 40 jarige mixer, 35 jaar oude pannen, etc. Maar de prachtige computerspellen waar ik vele uren vermaak aan heb beleeft, daar kan ik niks anders mee dan ze nostalgisch in ongebruik laten verkommeren ..... of weggooien dus.
Ik hecht me niet alleen aan mensen. "Nieuw" heeft voor mij geen speciale aantrekkingskracht. Het gebarsten eierdopje met een kuikenkopje erop en het opschrift "Donsje" zegt me meer dan het volgende model iPhone. Zelfs mijn Nokia 8086, mijn eerste mobiel, heeft meer waarde voor me dan de vele malen smartere iPhone, die daarna kwam .... en waarom eigenlijk, want de Nokia was en is nog steeds niet stuk??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten