Handdoek. Ring. Morgen nieuwe ronde, hernieuwde kansen. Het is het niet vandaag. Trekken aan een dood paard. Jammer, maar dode paarden moet je soms gewoon accepteren, anders gaat het weer ten koste van je rug en meer van dat soort ongewenste ongein.
Dat het soms einde oefening is door het leeg trekken van je eigen accu is onoverkomelijk. Dat je dan in je eentje weer alle zeilen moet bijzetten om het kreng gevuld te krijgen, dat ben ik inmiddels wel een beetje meer dan gewoon zat. Ik ben zeker weten geen gezelschapsdier, maar enkel en alleen jezelf heeft behalve een berg voordelen ook enkele zeer evidente nadelen. Geen koffie op bed is er één en niet direct de meest zwaarwegende, maar toch een aardig indicatieve.
We kruipen dus weer in het befaamde hoekje, likken de energielekken en zien dat bijgevuld wordt waar we leeg niks aan hebben. Spek in de pan. Witlofsalade. Zuurkool. Piepers jassen. Eens iets anders dan de afwas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten