Plannen en afhankelijk zijn van anderen is een slechte combinatie. Vervelend. Soms met nare consequenties. En natuurlijk tref ik het weer. Het zou werkelijk 'ns een keer mee willen zitten. Je zou je een ongeluk schrikken. Maar goed, het steeds maar weer ergens de zeilen vandaan zien te halen om ze bij te zetten, gaat echt, geloof me, echt vervelen. Natuurlijk zijn het weer de omstandigheden, die aan de touwtjes trekken, maar ik had ook anders kunnen kiezen. Met de kennis van vandaag weet je, wat je gisteren anders hadden moeten doen, om morgen niet met ongewenste gevolgen opgescheept te zitten. Maar ja, gisteren is geweest en morgen komt eraan inclusief de mogelijkheid van onhandige consequenties. Zeg maar, zekerheid. Dus vandaag maar weer zien, hoe de meest vervelende consequenties op z'n minste minder vervelend gemaakt kunnen worden en het liefst geheel van karakter veranderd.
Wat moet het heerlijk zijn, als het straks zomer is en het hele zooitje achter de rug. Misschien trekt er dan wel een glimlach over mijn gezicht, als ik terugdenk aan alles wat met zoveel moeite voor elkaar is gebokst of gewoon grandioos in de mist is blijven hangen. Als ik nu denk aan hoe alles zou moeten, heeft het meer een benauwend effect. Teveel, te vroeg en dat alleen dankzij anderman's te laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten