Nog steeds aangeslagen. Mn het hoofd voelt aan alsof ik ergens tegenop ben gelopen. Desondanks de dag niet door mijn handen laten glijden. Natuurlijk had meer gekund dan gedaan is, maar dat is altijd, ook na een betere nacht. Bovendien wat gedaan is, was niet onbelangrijk. De tweede dag met papierwerk deze week en het zal zeker niet de laatste zijn geweest, maar wel voor deze week.
Mijn rug zou nou graag gemasseerd willen worden en ik zou dan graag in slaap willen kunnen vallen zonder dat een verdere verplaatsing noodzakelijk is om de nacht door te brengen. Gaat niet lukken. Weet ik zeker. De rust hebben om me te laten afleiden door een boek, zou een aardig alternatief zijn. Helaas zit dat er ook niet in. Die rust is er simpelweg niet, hoe rustig ik mezelf ook vind. Zijn er andere alternatieven dan het bed opzoeken met alle risico vandien?
Compleet de verkeerde gedachtengang natuurlijk, maar dat weerhoudt je niet van het te denken. Toch zou ik er wat voor over hebben om te kunnen plaatsen wat afgelopen nacht (en andere keren) gebeurde. Volgens mij toch de enige manier om de angel uit het geheel te trekken en het mechanism zijn verrassende kracht te ontnemen. Er broeit blijkbaar nog steeds iets wat zonder speciale aanleiding weet op te laaien. Wat en waarom? Waarom en wat? Welke vraag is de juiste? Zelfs daar tast ik bij in het donker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten