Tien uur en in feite al aan de slag .... Wat zal ik kiezen? "Als dat maar goed gaat?" of doe ik "Gekker moet het niet worden!". De katten en de helft van de honden ligt heerlijk te slapen en ik wervel door het huis. De komende weken zullen dit moment qua gekte ongetwijfeld op hun sloffen verslaan. Moet een rare tijd worden. Kan niet anders. Doordringen wil het nog steeds niet, neemt niet weg dat de noodzaak van diverse bezigheden mij ruimschoots helder is net als de steeds krapper wordende tijd.
Geen tweede koffie vandaag. Al weken niet trouwens. Geen zin in of niet de rust voor. Naar keuze. Wil ik aan de slag? Moet ik eerlijk zijn? Ik heb geen idee. Het kunnen of niet kunnen blijft helder en een aparte categorie. Het willen en het moeten loopt meer en meer door elkaar, in elkaar over. Waar het een begint of het ander ophoudt, is met de dag onduidelijker geworden in de laatste paar weken. Nog eventjes en ik schiet in de automatische piloot, denk ik.
Kom op. Bierpullen. Gereedschap. Schroeven. Spijkers. Klimgerei. Klemmen. Touwen. Parket. Zou ik het dak laten zitten? Misschien wel zo netjes. Na vandaag enkel nog het grote huis?? We gaan het zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten