Mogen mijn beroerdste nachten inmiddels een ontnuchterend naamplaatje hebben gekregen, het totaal van de variaties in mijn nachtelijke rust blijft me intrigeren. Ik heb nachten waarin ik wakker schrik, nachten die bijna klokgestuurd verlopen in étappes van twee uur, nachten die ik probleemloos doorbreng van 12 tot zes en nachten, waarin ik tussen 3 en 6 wakker lig. Natuurlijk alles met de nodige overgangsversies, maar dat is niet wat me bezighoudt. Het frappante is, dat er een zekere opeenvolging in die verschillende nachten zit. Een kringetje dat iedere keer weer opnieuw doorlopen wordt. Globaal verloopt het in bovenstaande volgorde.
Voor mijn idee begint het dan met de schrik. Dat hakt er altijd weer in, zeker als het meerdere nachten achter elkaar gebeurd. Dan volgen lange nachten, tot 12 uur slaap toe maar opgedeeld in keurige blokken van twee uur en moe wakker worden in de ochtend. Dan een periode van min of meer normale nachten, waarna het wakker liggen tegen de ochtend in feite de inleiding tot de trigger(s) van het volgende rondje zijn. Klinkt als een klok. Of niet?
Er zit iets van logica in, dat maakt het verleidelijk om het bedachte voor waar aan te nemen. Of het dat ook is, weet ik niet. Niet in de laatste plaats, omdat de schrikachtige nachten dan misschien wel een triggerfunctie hebben, maar daar toch ook zoiets als een aanleiding toe moet bestaan en dan tast ik in het donker ... Stress, spanning .... natuurlijk, maar daar grossier ik inmiddels niet meer in. Dat zou kortom moeten opvallen, maar ik zie het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten