.... en wat maakt nou, dat ik ga naar waar ik heen ga? Wat trekt? Behalve een persoonlijke randvoorwaarde (Sorry, Mariana) is het de eenvoud van het leven, dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uitoefent. In feite dezelfde drijfveer waarmee ik eind jaren negentig van de vorige eeuw (Belachelijk klinkt dat toch!) naar Frankrijk ben getogen. Alleen was het orginele idee daar in de opzet van de plek in feite direct al omzeep geholpen. Als ik iets niet heb willen zien, is het dat wel geweest.
Nu kan ik wel zeggen, dat het grootse niet mijn keuze is geweest, maar ik ben er wel in meegegaan ipv te blijven gaan voor die vele malen kleinere plek met meer tijd voor planten, dieren en dingen dan geld verdienen. Ik heb ervoor betaald, letterlijk maar mn figuurlijk. Ik heb mijn tijd uitgezeten zo gezegd. Afbetaald. Geboet. Geleerd. Ben gegroeid. Wijzer en vooral ouder geworden ..... Heb ik nou alle levensfilosofieën gehad?
Het had allemaal wat sneller gemogen. Hoe je het ook wendt of keert, er is een hoop tijd verloren gegaan. Kansen zijn verkeken en mogelijkheden onbenut gebleven. Dat zijn dingen die nu gaan veranderen. Ik ben soms hardleers maar niet in deze. Behalve huisje-tuintje-beestjes ga ik ook voor een wereld waarin de mens nog voornamelijk bezig is met leven. Het was ooit overleven, maar dat is het nu niet meer. En natuurlijk is het ook hier nooit genoeg, maar vooralsnog is een vet varken belangrijker dan de nieuwste iPhone en dat geeft een ongekend goed gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten