Raar wakker worden. Geen pijn, pijntjes of andere gevoeligheden, geeneens een gewaarwording van het lichaam. Je registreert het functioneren van de ademhaling, de rest lijkt afwezig. Het lijf gaat voor je gevoel grensloos over in zijn omgeving. Ooit angstaanjagend nu vnl. wonderlijk. Als een auto waarvan de lichtjes in het dashboard gaan branden, als je de sleutel in het contact omdraait, maar verder niets doet. Je verwacht geluid en beweging, veronderstelt een motor, maar weet nu niet of ie er werkelijk zit. Een lege huls van waaruit je naar een vreemd bekende buitenwereld blikt, die onbereikbaar lijkt. Vagelijk voelt je contouren, maar het zouden ook best resten van je herinnering kunnen zijn. Interne communicatie ontbreekt. Wel zwaarte, geen gewicht. Gedachten in vragen zonder vorm. Woordfragmenten en door elkaar lopende, weinig kleurrijke tinten.
De ik, die ik ben, is vreemd en onvolkomen. Zijn het delen op weg naar het oude totaal of een kwestie desintegratie? Welke werkelijkheid neem ik waar? Lijkt het wat het was of is het wat het lijkt?
Langzaam trekt het lijf zich terug binnen voorheen bestaande grenzen. Communicatiekanalen geven weer signalen verder. Een begin van beweging onder een langzaam verlichting gevende loden last. Terug van weggeweest. Terug bij mezelf. Ik mag nog ff verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten