Digitaal is leuk maar niet bij griep. Een glaasje warme citroen met honing en een stevige borrel laat zich misschien nog digitaliseren, maar zover ik weet, is het nog niemand geluk daar een werkelijksheidsgetrouwe weergave voor terug te laten keren aan de ontvangende kant. En dat is toch wel wat telt. Laten we ff wel wezen. Digitale aaitjes over de kop zijn nog ontvangend te de-virtualiseren, maar dat citroentje mooi niet. Digitaal onthand heet dat.
Blij toe trouwens, dat ik niet daar ter plekke ben. Bij het laatste bezoek aan mijn huisarts vreesde ik al het ergste na al het gekuch en gekerm in de wachtkamer. Gelukkig achteraf nergens last van, zoals ik de laatste jaren over het algemeen de winters virusloos doorstaan heb. Eenmaal ging het mis volgens mij, maar meer niet.
Maar goed, daar had ik het niet over. Het ging over de beperkingen van het digitale verkeer. Communicatie maar geen contact. Een hoop geblaat en niks geen wol.
zaterdag 28 februari 2015
Opgave
Handdoek. Ring. Morgen nieuwe ronde, hernieuwde kansen. Het is het niet vandaag. Trekken aan een dood paard. Jammer, maar dode paarden moet je soms gewoon accepteren, anders gaat het weer ten koste van je rug en meer van dat soort ongewenste ongein.
Dat het soms einde oefening is door het leeg trekken van je eigen accu is onoverkomelijk. Dat je dan in je eentje weer alle zeilen moet bijzetten om het kreng gevuld te krijgen, dat ben ik inmiddels wel een beetje meer dan gewoon zat. Ik ben zeker weten geen gezelschapsdier, maar enkel en alleen jezelf heeft behalve een berg voordelen ook enkele zeer evidente nadelen. Geen koffie op bed is er één en niet direct de meest zwaarwegende, maar toch een aardig indicatieve.
We kruipen dus weer in het befaamde hoekje, likken de energielekken en zien dat bijgevuld wordt waar we leeg niks aan hebben. Spek in de pan. Witlofsalade. Zuurkool. Piepers jassen. Eens iets anders dan de afwas.
Dat het soms einde oefening is door het leeg trekken van je eigen accu is onoverkomelijk. Dat je dan in je eentje weer alle zeilen moet bijzetten om het kreng gevuld te krijgen, dat ben ik inmiddels wel een beetje meer dan gewoon zat. Ik ben zeker weten geen gezelschapsdier, maar enkel en alleen jezelf heeft behalve een berg voordelen ook enkele zeer evidente nadelen. Geen koffie op bed is er één en niet direct de meest zwaarwegende, maar toch een aardig indicatieve.
We kruipen dus weer in het befaamde hoekje, likken de energielekken en zien dat bijgevuld wordt waar we leeg niks aan hebben. Spek in de pan. Witlofsalade. Zuurkool. Piepers jassen. Eens iets anders dan de afwas.
Bokken
De flitsende vaart van gisteren is vandaag ver te zoeken. Irritant dit soort tempo- en motivatiewisselingen. De dag is nog niet voorbij. Wie weet krijg ik er 'm nog een beetje terug op de rails van gisteren. Het begin was niet eens zo slecht. Een auto vol wederom aan het recyclingscircuit gevoed. Dat ging gesmeerd. Maar terug thuis is het weer zoeken en selecteren, zelfs omschakelen door de switch naar het gereedschap. Vieze woorden allemaal.
Ik ga er nog een rondje of wat proeven en proberen tegen aan gooien, maar als de beweging er niet in wil komen, dan zie ik morgen weer. Nieuwe maand. Laatste (hele) maand in Frankrijk. Als het dan niet wil, dan moet het maar moeten of het nou wil of niet.
Ik ga er nog een rondje of wat proeven en proberen tegen aan gooien, maar als de beweging er niet in wil komen, dan zie ik morgen weer. Nieuwe maand. Laatste (hele) maand in Frankrijk. Als het dan niet wil, dan moet het maar moeten of het nou wil of niet.
vrijdag 27 februari 2015
Loodvrij
Knap duf zit ik een beetje naar het Pc-scherm te staren. Borrel erbij, die ik verdiend vond te hebben maar niet echt wil smaken. Het is een beetje als alles, vanzelf gaat weinig. Maar me overtuigen van de smaak van een borrel, gaat me een halte te ver. Ook niet echt interessant. Het tekent de stemming, dat wel. Na zo'n toch wel productieve dag als vandaag is het misschien niet raar om ongewild weereens te beseffen hoeveel moeite alles iedere keer weer gekost heeft de afgelopen jaren. Als ik voor mijn gevoel weer een keer moeër mijn bed uit kwam 's ochtends dan ik er 's avonds in was gegaan, verklaarde ik dat voor mezelf met het feit dat de zon waarschijnlijk een duwtje nodig had gehad om aan de dag te beginnen en ik zo stom was geweest die dienst te verlenen.
Klagen heeft niet zoveel zin, maar dingen hadden best wat makkelijker kunnen gaan, dan ze bereid waren te doen. Èn consequent als de omstandigheden zijn, houden ze een hinderlijke vinger aan mijn pols. De opluchting is me schijnbaar pas na de finish gegund. Maar goed we modderen door. Misschien ook maar goed dat nu niet ineens alles van leien daken glijdt. Onzin natuurlijk, maar je moet iets om jezelf in beweging te houden als de buitenwacht het laat afweten.
Alle laatste loodjes ga ik persoonlijk langs en zet ze stuk voor stuk op hun nummer. En als de omstandigheden dan eindelijk mijn leven met rust cq aan mij overlaten èn iemand in mijn bijzijn de afgelopen jaren probeert te bagateliseren, dan blaast ik hem of haar persoonlijk tot ver achter Pluto als het al niet direct in het dichtsbijzijnde zwarte gat is.
Klagen heeft niet zoveel zin, maar dingen hadden best wat makkelijker kunnen gaan, dan ze bereid waren te doen. Èn consequent als de omstandigheden zijn, houden ze een hinderlijke vinger aan mijn pols. De opluchting is me schijnbaar pas na de finish gegund. Maar goed we modderen door. Misschien ook maar goed dat nu niet ineens alles van leien daken glijdt. Onzin natuurlijk, maar je moet iets om jezelf in beweging te houden als de buitenwacht het laat afweten.
Alle laatste loodjes ga ik persoonlijk langs en zet ze stuk voor stuk op hun nummer. En als de omstandigheden dan eindelijk mijn leven met rust cq aan mij overlaten èn iemand in mijn bijzijn de afgelopen jaren probeert te bagateliseren, dan blaast ik hem of haar persoonlijk tot ver achter Pluto als het al niet direct in het dichtsbijzijnde zwarte gat is.
Doeiii
"Afscheid nemen" is de sleutel, die het opruim- en inpakwerk steeds weer een boost weet te geven. Niet meenemen, dus, welke lot het getroffene dan concreet ten deel valt, kan nog een hoop kanten op. Maar als de tot een dilemma gebombardeerde links-danwel-rechts keuze heeft plaats gevonden, gaat de afhandeling in een flitsende vaart. Zoals eerder al gezegd, het vullen van de dozen is niet het werk.
Vandaag in twee krappe dagdelen de eerste verdieping gestript. Ik loop er iedere dag door op weg naar bed en steeds weer was er iets van "Nu niet.". Vandaag niet mee bezig gehouden en ineens is het alsof de beslissingen voor me genomen worden en ik alleen hoef uit te voeren. Hop, aan de kant. Hop, in de doos. Kant. Doos. Fluitend. Geen interne dwarsliggerij. Geen zand in de machienerie vanuit de gedachtenwereld. Alles bemoeide zich met andere zaken en ik heb daar dankbaar gebruik van gemaakt. D'r komt zelfs zoiets als een eind in zicht. Voorlopig vagelijk, maar toch.
Vandaag in twee krappe dagdelen de eerste verdieping gestript. Ik loop er iedere dag door op weg naar bed en steeds weer was er iets van "Nu niet.". Vandaag niet mee bezig gehouden en ineens is het alsof de beslissingen voor me genomen worden en ik alleen hoef uit te voeren. Hop, aan de kant. Hop, in de doos. Kant. Doos. Fluitend. Geen interne dwarsliggerij. Geen zand in de machienerie vanuit de gedachtenwereld. Alles bemoeide zich met andere zaken en ik heb daar dankbaar gebruik van gemaakt. D'r komt zelfs zoiets als een eind in zicht. Voorlopig vagelijk, maar toch.
180º
Met horten en stoten
Hollen of stilstaan.
Sprinten of sukkelen
Optrekken, afremmen.
Intervaltraining.
Geeft het
een naampje
Ik
heb
er
een
hekel
aan.
Hollen of stilstaan.
Sprinten of sukkelen
Optrekken, afremmen.
Intervaltraining.
Geeft het
een naampje
Ik
heb
er
een
hekel
aan.
Hondsdol
Zit ik weer te wachten. Mijn favoriete tijdsverspilling. Ditmaal op de dierenarts. Zo'n heerlijke club die zich zelden laat verleiden tot een nauwkeurigheidsgraad in afspraken maken die de dagdelen overstijgt. Gisteren was ik het om vijf uur zat en ben de deur uit gegaan. Toen was voor mij de middag voorbij.
Nu dan de ochtendversie. Inmiddels 10:00. De lui beginnen om acht uur. Springen dan natuurlijk niet gelijk in de auto, maar ze hadden er al makkelijk kunnen zijn, geweest zelfs. Ik ben bezig en voel nog geen neiging om de benen te nemen. Dat scheelt. Krijgen de katten als het een beetje meezit waarschijnlijk tussen 11 en 12 uur hun chip en hondsdolheidsvaccinatie.
Met katten gebeurd zelden wat qua vaccineren. Zeker hier in Frankrijk en dat zal, heel erg zeker weten, in Roemenië niet anders zijn. Vreemd genoeg gebeurd het eigenlijk alleen bij katten, die het absoluut niet nodig hebben, omdat ze de deur niet uitmogen. Maar ja, de mijne kregen al iets ieder jaar, vraag me niet wat, maar niks tegen vossen en dergelijke. Nu dus eenmalig, net als de chip, enkel en alleen voor het transport. Europa, Europa, Europa, niemand zo aardig als zij.
Nu dan de ochtendversie. Inmiddels 10:00. De lui beginnen om acht uur. Springen dan natuurlijk niet gelijk in de auto, maar ze hadden er al makkelijk kunnen zijn, geweest zelfs. Ik ben bezig en voel nog geen neiging om de benen te nemen. Dat scheelt. Krijgen de katten als het een beetje meezit waarschijnlijk tussen 11 en 12 uur hun chip en hondsdolheidsvaccinatie.
Met katten gebeurd zelden wat qua vaccineren. Zeker hier in Frankrijk en dat zal, heel erg zeker weten, in Roemenië niet anders zijn. Vreemd genoeg gebeurd het eigenlijk alleen bij katten, die het absoluut niet nodig hebben, omdat ze de deur niet uitmogen. Maar ja, de mijne kregen al iets ieder jaar, vraag me niet wat, maar niks tegen vossen en dergelijke. Nu dus eenmalig, net als de chip, enkel en alleen voor het transport. Europa, Europa, Europa, niemand zo aardig als zij.
Slaapcirkel
Mogen mijn beroerdste nachten inmiddels een ontnuchterend naamplaatje hebben gekregen, het totaal van de variaties in mijn nachtelijke rust blijft me intrigeren. Ik heb nachten waarin ik wakker schrik, nachten die bijna klokgestuurd verlopen in étappes van twee uur, nachten die ik probleemloos doorbreng van 12 tot zes en nachten, waarin ik tussen 3 en 6 wakker lig. Natuurlijk alles met de nodige overgangsversies, maar dat is niet wat me bezighoudt. Het frappante is, dat er een zekere opeenvolging in die verschillende nachten zit. Een kringetje dat iedere keer weer opnieuw doorlopen wordt. Globaal verloopt het in bovenstaande volgorde.
Voor mijn idee begint het dan met de schrik. Dat hakt er altijd weer in, zeker als het meerdere nachten achter elkaar gebeurd. Dan volgen lange nachten, tot 12 uur slaap toe maar opgedeeld in keurige blokken van twee uur en moe wakker worden in de ochtend. Dan een periode van min of meer normale nachten, waarna het wakker liggen tegen de ochtend in feite de inleiding tot de trigger(s) van het volgende rondje zijn. Klinkt als een klok. Of niet?
Er zit iets van logica in, dat maakt het verleidelijk om het bedachte voor waar aan te nemen. Of het dat ook is, weet ik niet. Niet in de laatste plaats, omdat de schrikachtige nachten dan misschien wel een triggerfunctie hebben, maar daar toch ook zoiets als een aanleiding toe moet bestaan en dan tast ik in het donker ... Stress, spanning .... natuurlijk, maar daar grossier ik inmiddels niet meer in. Dat zou kortom moeten opvallen, maar ik zie het niet.
Voor mijn idee begint het dan met de schrik. Dat hakt er altijd weer in, zeker als het meerdere nachten achter elkaar gebeurd. Dan volgen lange nachten, tot 12 uur slaap toe maar opgedeeld in keurige blokken van twee uur en moe wakker worden in de ochtend. Dan een periode van min of meer normale nachten, waarna het wakker liggen tegen de ochtend in feite de inleiding tot de trigger(s) van het volgende rondje zijn. Klinkt als een klok. Of niet?
Er zit iets van logica in, dat maakt het verleidelijk om het bedachte voor waar aan te nemen. Of het dat ook is, weet ik niet. Niet in de laatste plaats, omdat de schrikachtige nachten dan misschien wel een triggerfunctie hebben, maar daar toch ook zoiets als een aanleiding toe moet bestaan en dan tast ik in het donker ... Stress, spanning .... natuurlijk, maar daar grossier ik inmiddels niet meer in. Dat zou kortom moeten opvallen, maar ik zie het niet.
donderdag 26 februari 2015
Tegenwerk
Druk bezig geweest maar de smaak niet te pakken gekregen. Ongrijpbare bedoening blijft het toch. Soms mag ik proeven. Meer is me tot op heden nog niet gegund geweest. En dan bedoel ik de inpakzooi en daar omheen hangende zaken. Dat smaakloze is geen algemeen geldend gebrek. Op het vlak van het 'moeten' geeft echter de ene bezigheid het stokje trouw door aan de volgende activiteit.
Ik moet heel bewust een aantal ingeslopen, maar volledig foute mechanismen negeren, wil het bijltje niet al uit mijn handen vallen, voor ik aan het hakken toekom. Het fysieke verzet is hardnekkig. Waar de paniek al de handdoek in de ring heeft gegooid en een andere vorm heeft gezocht om het toneel niet te hoeven verlaten, dendert het fysiek onverdroten voort langs oude, bewezen werkzame stramiens. Het kan een uurtje of meer kosten, maar als ik dan niet alert genoeg ben om aan te zien komen, waar ik geen behoefte aan, draai ik mezelf in korte tijd helemaal vast. Letterlijk. Rug, buik, borstkas .... beton doet het nauwelijks beter.
Me dat mechanisme vanmiddag nog eens van een afstandje bekeken. Verbazingwekkend om te zien wat waar vandaan de kop opsteekt, als je alles al gerationaliseerd en gerelativeerd hebt. Zo'n moment waarop je aan den lijve ondervindt, dat je eigenlijk niet zo heel veel over jezelf te zeggen hebt. Natuurlijk kun je dwars tegen alles in je wensen proberen te realiseren. Is net zo iets als een frontale confrontatie met een tank aangaan. Het kan .... ja, echt het kan.
Ik moet heel bewust een aantal ingeslopen, maar volledig foute mechanismen negeren, wil het bijltje niet al uit mijn handen vallen, voor ik aan het hakken toekom. Het fysieke verzet is hardnekkig. Waar de paniek al de handdoek in de ring heeft gegooid en een andere vorm heeft gezocht om het toneel niet te hoeven verlaten, dendert het fysiek onverdroten voort langs oude, bewezen werkzame stramiens. Het kan een uurtje of meer kosten, maar als ik dan niet alert genoeg ben om aan te zien komen, waar ik geen behoefte aan, draai ik mezelf in korte tijd helemaal vast. Letterlijk. Rug, buik, borstkas .... beton doet het nauwelijks beter.
Me dat mechanisme vanmiddag nog eens van een afstandje bekeken. Verbazingwekkend om te zien wat waar vandaan de kop opsteekt, als je alles al gerationaliseerd en gerelativeerd hebt. Zo'n moment waarop je aan den lijve ondervindt, dat je eigenlijk niet zo heel veel over jezelf te zeggen hebt. Natuurlijk kun je dwars tegen alles in je wensen proberen te realiseren. Is net zo iets als een frontale confrontatie met een tank aangaan. Het kan .... ja, echt het kan.
Ontnuchtering
Wat heb jij? Ik heb de nachtschrik. Mooi, weet ik dat ook weer. Niet dat ik daar nu zoveel wijzer van wordt. Zoiets als REMslaapverlamming (ook regelmatig) of slaapwandelen (mij niet bekend). Ik word er wakker van, anders zou ik het kunnen hebben maar niet weten. Heeft natuurlijk met spanning en stress te maken. Komt vooral in de eerste helft van de nacht voor (klopt) ..... zie je maar, wat je krijgt als je (te) vroeg naar bed gaat. Komt nauwelijk voor bij volwassen. Dus een beetje bijzonder ben ik wel. Eigenlijk best een anticlimax, nog afgezien van al die overbodige drukte die ik erover gemaakt heb. Gewoon de nachtschrik. Schrik maar niet, het is slechts de nachtschrik.
Maar soit. Weg ermee. Het is er niet mee opgelost, maar het kwaadaardige dat ervan uit ging is omzeep geholpen. Het is gebanaliseerd. Gediskwalificeerd, dat is het. Ontsluiert. Ontmakerd. Ontkracht. Gedemystificeerd. Het juiste woord nog niet te pakken ..... maar het mechanisme denk ik wel. Is Google af en toe toch ergens goed voor. Een klinisch neurofysiologische toestand met de verzamelnaam: Parasomnia, afdeling Pavor Nocturnus.
De kale info op medisch getinte websites is goed te verteren. Maar verzeil niet in de ons-helpt-ons fora over maakt niet uit welke afwijking dan ook. Het is verbazingwekkend om te zien hoe serieus mensen met dat soort dingen bezig kunnen zijn, zowel qua vragen stellen als antwoord geven. Aan beide categorieën wordt een vorm van waardigheid ontleent. Het "Kijk wat ik heb!" en "Kijk wat ik weet!". Ik denk, dat ik het nu wel weet, dus onderwerp afhgehandeld.
Maar soit. Weg ermee. Het is er niet mee opgelost, maar het kwaadaardige dat ervan uit ging is omzeep geholpen. Het is gebanaliseerd. Gediskwalificeerd, dat is het. Ontsluiert. Ontmakerd. Ontkracht. Gedemystificeerd. Het juiste woord nog niet te pakken ..... maar het mechanisme denk ik wel. Is Google af en toe toch ergens goed voor. Een klinisch neurofysiologische toestand met de verzamelnaam: Parasomnia, afdeling Pavor Nocturnus.
De kale info op medisch getinte websites is goed te verteren. Maar verzeil niet in de ons-helpt-ons fora over maakt niet uit welke afwijking dan ook. Het is verbazingwekkend om te zien hoe serieus mensen met dat soort dingen bezig kunnen zijn, zowel qua vragen stellen als antwoord geven. Aan beide categorieën wordt een vorm van waardigheid ontleent. Het "Kijk wat ik heb!" en "Kijk wat ik weet!". Ik denk, dat ik het nu wel weet, dus onderwerp afhgehandeld.
woensdag 25 februari 2015
Blogtallen
Raar effect is dat. Ineens hebben de aantallen meer betekenis dan enkel weer een blogstukje erbij. Dat begon bij 1914, toen 1928, 1931 en daarna rolden de met persoonlijke geschiedenis beladen jaartallen als blogaantal voorbij: 1945, 1953, 1956, 1962, 1968 en 1974. Straks verder met 1980, 1981, 1985, 1994, 1999, 2001, 2005, 2007, 2012 en dan schiet het met 2015 in het koffiedik.
Ja, nee, ik ga die jaartallen hier niet allemaal zitten invullen. Het effect verbaast me. Daar ga ik het bij laten. Willekeurige cijfers geven getallen met betekenis, persoonlijke betekenis. Mijlenpalen in de herinnering die itt al die domme geschiedsgetalletjes wèl blijven hangen, zonder dat je d'r iets speciaals voor hoeft te doen. Als je gaat nadenken komen waarschijnlijk nog meer getallen boven drijven, maar wat niet op eigen kracht blijft hangen heeft geen betekenis gehad of die inmiddels verloren.
Over dat vergeten of verloren raken hoeft 2015 zich geen zorgen te maken. Dit jaar heeft alles mee een van de dragende peilers van mijn herinnering te worden. Net zo fundamenteel als 1968, 1974, 1981 en 1999. De vijfde punt van de ster. Weer zo'n getalsmatig teken. Een teken dat dingen compleet zijn, afgerond. In dit geval mijn leven. Toch maar mooi gedaan ..... bijna dan.
Ja, nee, ik ga die jaartallen hier niet allemaal zitten invullen. Het effect verbaast me. Daar ga ik het bij laten. Willekeurige cijfers geven getallen met betekenis, persoonlijke betekenis. Mijlenpalen in de herinnering die itt al die domme geschiedsgetalletjes wèl blijven hangen, zonder dat je d'r iets speciaals voor hoeft te doen. Als je gaat nadenken komen waarschijnlijk nog meer getallen boven drijven, maar wat niet op eigen kracht blijft hangen heeft geen betekenis gehad of die inmiddels verloren.
Over dat vergeten of verloren raken hoeft 2015 zich geen zorgen te maken. Dit jaar heeft alles mee een van de dragende peilers van mijn herinnering te worden. Net zo fundamenteel als 1968, 1974, 1981 en 1999. De vijfde punt van de ster. Weer zo'n getalsmatig teken. Een teken dat dingen compleet zijn, afgerond. In dit geval mijn leven. Toch maar mooi gedaan ..... bijna dan.
Dwalend
Nog steeds aangeslagen. Mn het hoofd voelt aan alsof ik ergens tegenop ben gelopen. Desondanks de dag niet door mijn handen laten glijden. Natuurlijk had meer gekund dan gedaan is, maar dat is altijd, ook na een betere nacht. Bovendien wat gedaan is, was niet onbelangrijk. De tweede dag met papierwerk deze week en het zal zeker niet de laatste zijn geweest, maar wel voor deze week.
Mijn rug zou nou graag gemasseerd willen worden en ik zou dan graag in slaap willen kunnen vallen zonder dat een verdere verplaatsing noodzakelijk is om de nacht door te brengen. Gaat niet lukken. Weet ik zeker. De rust hebben om me te laten afleiden door een boek, zou een aardig alternatief zijn. Helaas zit dat er ook niet in. Die rust is er simpelweg niet, hoe rustig ik mezelf ook vind. Zijn er andere alternatieven dan het bed opzoeken met alle risico vandien?
Compleet de verkeerde gedachtengang natuurlijk, maar dat weerhoudt je niet van het te denken. Toch zou ik er wat voor over hebben om te kunnen plaatsen wat afgelopen nacht (en andere keren) gebeurde. Volgens mij toch de enige manier om de angel uit het geheel te trekken en het mechanism zijn verrassende kracht te ontnemen. Er broeit blijkbaar nog steeds iets wat zonder speciale aanleiding weet op te laaien. Wat en waarom? Waarom en wat? Welke vraag is de juiste? Zelfs daar tast ik bij in het donker.
Mijn rug zou nou graag gemasseerd willen worden en ik zou dan graag in slaap willen kunnen vallen zonder dat een verdere verplaatsing noodzakelijk is om de nacht door te brengen. Gaat niet lukken. Weet ik zeker. De rust hebben om me te laten afleiden door een boek, zou een aardig alternatief zijn. Helaas zit dat er ook niet in. Die rust is er simpelweg niet, hoe rustig ik mezelf ook vind. Zijn er andere alternatieven dan het bed opzoeken met alle risico vandien?
Compleet de verkeerde gedachtengang natuurlijk, maar dat weerhoudt je niet van het te denken. Toch zou ik er wat voor over hebben om te kunnen plaatsen wat afgelopen nacht (en andere keren) gebeurde. Volgens mij toch de enige manier om de angel uit het geheel te trekken en het mechanism zijn verrassende kracht te ontnemen. Er broeit blijkbaar nog steeds iets wat zonder speciale aanleiding weet op te laaien. Wat en waarom? Waarom en wat? Welke vraag is de juiste? Zelfs daar tast ik bij in het donker.
Levendig
Lazerus deed het volgens de boeken één keer. Bij mij begint het op een gewoonte te lijken. Vannacht was het weer raak. Niet op het normale tijstip van rondom middernacht maar een uurtje later schoot ik uit mijn slaap omhoog met het gevoel en de overtuiging, dat ik er niet meer was, niet in de wereld waarin ik in slaap was gevallen. Ik weet dan feilloos de lichtknop te vinden, spreek me onderwijl belerend toe, stel me voor aan mezelf en tel de seconden, die het duurt voor ik helemaal verdwenen ben of, zoals tot op heden nog steeds, terugkeer in de werkelijkheid, waarin ik naar bed ben gegaan.
Er schiet vanalles door mijn hoofd, waarvan een hartaanval nog het meest banale is. Geen ademhaling die op hol is geslagen, nergens pijn, geen hartkloppingen ..... niets, helemaal niets, dat is het akelige.
Het duurde 30 tellen, 30 lange tellen voordat ik weer iets van leven registreerde en de waanwereld doorgeprikt uiteenspatte.Dan hebben hartkloppingen en angstrillingen bijna iets geruststellend. Mijn linkerlichaamshelft voelde verkrampt, d'r zat een mes in mijn rug en voorhamers waren aan het werk onder mijn schedeldak. Maar nog steeds geen tekenen van een ontspoorde ademhaling. Het heeft een uur geduurd voordat iets van ontspanning zich intern breed maakte. Weer paniek? Nog steeds paniek? Anders en toch hetzelfde. En zo compleet uit het niets .... tenminste ik zou het werkelijk niet meer weten.
Er schiet vanalles door mijn hoofd, waarvan een hartaanval nog het meest banale is. Geen ademhaling die op hol is geslagen, nergens pijn, geen hartkloppingen ..... niets, helemaal niets, dat is het akelige.
Het duurde 30 tellen, 30 lange tellen voordat ik weer iets van leven registreerde en de waanwereld doorgeprikt uiteenspatte.Dan hebben hartkloppingen en angstrillingen bijna iets geruststellend. Mijn linkerlichaamshelft voelde verkrampt, d'r zat een mes in mijn rug en voorhamers waren aan het werk onder mijn schedeldak. Maar nog steeds geen tekenen van een ontspoorde ademhaling. Het heeft een uur geduurd voordat iets van ontspanning zich intern breed maakte. Weer paniek? Nog steeds paniek? Anders en toch hetzelfde. En zo compleet uit het niets .... tenminste ik zou het werkelijk niet meer weten.
dinsdag 24 februari 2015
Gewichtig
In principe gedaan wat moest gebeuren maar uiteindelijk meer werk erbij gevonden dan opgeruimd. Anderzijds begint er wel een beeld te ontstaan. Niet onbelangrijk, dat ik me iets kan voorstellen, bij wat ik van plan ben. Ik vind het raar, als mensen zich pas een beeld van iets kunnen vormen, als ze het onder ogen krijgen en dat liefst in alle denkbare varianten. Ideaal natuurlijk voor de middenstand. Geen rare vragen. Geen wensen waar weer moeite voor gedaan moet worden. Ik ga, ik kijk, ik zie en ik koop of niet.
Ik val zelden voor iets wat ik zie, als ik het vooraf niet bedacht heb. Ik heb meer het probleem, dat de werkelijkheid meestal moeite heeft om mijn ideeën in de juiste vormgeving aan te bieden. Dan kun je het wel weer zelf gaan maken maar dat gaat op den duur wel irriteren. Dus maar opzoek naar iemand, die het voor je wilt doen of, wat vaker voorkomt, in discussie gaan met jezelf en zien waar op ingeleverd kan worden en waar niet.
Maar ik dwaal weer af en dit keer is dat niet, wat ik wil. Ik wil een beetje bij het beeld van de verhuizing blijven. Een verhuiswagen regelen is moeilijker, dan ik me bedacht had. Nu weer het probleem, dat ik qua volume wel een redelijk beeld heb, maar er dan met wagens gereden wordt, die de kubieke meters wel hebben maar geen serieus laadvermogen. Bij 2600 kg voor 50 m3 moet je je dozen bijna met watten vullen, anders zie ik dat niet goed gaan. Men blijft me uitdagen.
Ik val zelden voor iets wat ik zie, als ik het vooraf niet bedacht heb. Ik heb meer het probleem, dat de werkelijkheid meestal moeite heeft om mijn ideeën in de juiste vormgeving aan te bieden. Dan kun je het wel weer zelf gaan maken maar dat gaat op den duur wel irriteren. Dus maar opzoek naar iemand, die het voor je wilt doen of, wat vaker voorkomt, in discussie gaan met jezelf en zien waar op ingeleverd kan worden en waar niet.
Maar ik dwaal weer af en dit keer is dat niet, wat ik wil. Ik wil een beetje bij het beeld van de verhuizing blijven. Een verhuiswagen regelen is moeilijker, dan ik me bedacht had. Nu weer het probleem, dat ik qua volume wel een redelijk beeld heb, maar er dan met wagens gereden wordt, die de kubieke meters wel hebben maar geen serieus laadvermogen. Bij 2600 kg voor 50 m3 moet je je dozen bijna met watten vullen, anders zie ik dat niet goed gaan. Men blijft me uitdagen.
Aftellen
Lunchtijd. One down, 5 to go. Op het schoonmaken na natuurlijk, want ik ben wel goed en als ik wil ook sneller, maar heb slechts twee handen. Vermoeiend ook, maar op een andere manier. Gewoon qua opruimen. Wat moet, kan, wil ik er (nog) mee? Vragen, die ik me sowieso liever niet stel, ben ik achter gekomen. Als iets er is, is het er en moet en mag het blijven, zowel rommel als ogenschijnlijk nuttigere zaken. Liefst heb ik dan ook dan het/ze er altijd is/zijn zelfs als ik er nauwelijks iets me doe. Dat is mn bij de beesten altijd weer ff slikken. Van een auto kun je de onderdelen vervangen, indien nodig handmatig laten vervaardigen, bij wat leeft werkt dat anders.
Behalve een hoop dooie zooi, om de dingen oneerbiedig te benoemen, ga ik straks ook 2 honden en 3 katten achter laten. Pelle, Wittewôa, Droppie, Caillou en mijn oogappeltje Bijou. Beesten die hier het leven hebben gelaten. Net zoveel als er meegaan. Zou het is van evenwicht zijn?
Ik word sentimenteel. Maar ok. De kans dat hier ooit terug kom na dit jaar, is redelijk nihil. Goed ook dat Yoland teruggekeerd is naar Utrecht. Haar hier begraven hebben, zou een vertrek niet bevorderen. Gelukkig zag ik dat aankomen. Soms is dit manneke zo dom nog niet.
Behalve een hoop dooie zooi, om de dingen oneerbiedig te benoemen, ga ik straks ook 2 honden en 3 katten achter laten. Pelle, Wittewôa, Droppie, Caillou en mijn oogappeltje Bijou. Beesten die hier het leven hebben gelaten. Net zoveel als er meegaan. Zou het is van evenwicht zijn?
Ik word sentimenteel. Maar ok. De kans dat hier ooit terug kom na dit jaar, is redelijk nihil. Goed ook dat Yoland teruggekeerd is naar Utrecht. Haar hier begraven hebben, zou een vertrek niet bevorderen. Gelukkig zag ik dat aankomen. Soms is dit manneke zo dom nog niet.
Verwevenheid
Tien uur en in feite al aan de slag .... Wat zal ik kiezen? "Als dat maar goed gaat?" of doe ik "Gekker moet het niet worden!". De katten en de helft van de honden ligt heerlijk te slapen en ik wervel door het huis. De komende weken zullen dit moment qua gekte ongetwijfeld op hun sloffen verslaan. Moet een rare tijd worden. Kan niet anders. Doordringen wil het nog steeds niet, neemt niet weg dat de noodzaak van diverse bezigheden mij ruimschoots helder is net als de steeds krapper wordende tijd.
Geen tweede koffie vandaag. Al weken niet trouwens. Geen zin in of niet de rust voor. Naar keuze. Wil ik aan de slag? Moet ik eerlijk zijn? Ik heb geen idee. Het kunnen of niet kunnen blijft helder en een aparte categorie. Het willen en het moeten loopt meer en meer door elkaar, in elkaar over. Waar het een begint of het ander ophoudt, is met de dag onduidelijker geworden in de laatste paar weken. Nog eventjes en ik schiet in de automatische piloot, denk ik.
Kom op. Bierpullen. Gereedschap. Schroeven. Spijkers. Klimgerei. Klemmen. Touwen. Parket. Zou ik het dak laten zitten? Misschien wel zo netjes. Na vandaag enkel nog het grote huis?? We gaan het zien.
Geen tweede koffie vandaag. Al weken niet trouwens. Geen zin in of niet de rust voor. Naar keuze. Wil ik aan de slag? Moet ik eerlijk zijn? Ik heb geen idee. Het kunnen of niet kunnen blijft helder en een aparte categorie. Het willen en het moeten loopt meer en meer door elkaar, in elkaar over. Waar het een begint of het ander ophoudt, is met de dag onduidelijker geworden in de laatste paar weken. Nog eventjes en ik schiet in de automatische piloot, denk ik.
Kom op. Bierpullen. Gereedschap. Schroeven. Spijkers. Klimgerei. Klemmen. Touwen. Parket. Zou ik het dak laten zitten? Misschien wel zo netjes. Na vandaag enkel nog het grote huis?? We gaan het zien.
Losmaken
Na de internet-regel-dag van gisteren vandaan een doos-vul-dag. Ik wil niet lullig doen, maar het dringt een beetje en vanzelf doen die dozen dat toch echt niet. Ja, ja, de realiteit is nooit te beroerd om je met de neus op de feiten te drukken. Verzamelen, selecteren en vullen. Het lijkt een beetje op de hersenspinsels van drs. P. Koolraap, schorseneren en prei ...
Rug wil niet, fysio heeft vakantie, verhuisfirma heeft niet het gewenste model auto. De zandkorreltjes kunnen het maar niet hebben, dat de machinerie gesmeerd loopt. Gelijk switchen ipv tobben en uitstellen. Het geeft wel aan dat het oude functioneringsniveau niet zo ver meer van mijn hedendaagse werkelijkheid verwijderd kan zijn.
De laatste ronde over het terrein voor wat het kleine spul betreft, lijkt me een aardige voor vandaag. Het weer houdt zich voorlopig gedeisd en de temperaturen stimuleren enige extra beweging. Het zou zomaar een lekker daggie kunnen worden. Zo'n dag met een duivelse beloning op het einde.
Rug wil niet, fysio heeft vakantie, verhuisfirma heeft niet het gewenste model auto. De zandkorreltjes kunnen het maar niet hebben, dat de machinerie gesmeerd loopt. Gelijk switchen ipv tobben en uitstellen. Het geeft wel aan dat het oude functioneringsniveau niet zo ver meer van mijn hedendaagse werkelijkheid verwijderd kan zijn.
De laatste ronde over het terrein voor wat het kleine spul betreft, lijkt me een aardige voor vandaag. Het weer houdt zich voorlopig gedeisd en de temperaturen stimuleren enige extra beweging. Het zou zomaar een lekker daggie kunnen worden. Zo'n dag met een duivelse beloning op het einde.
maandag 23 februari 2015
Plaatsen
Vertrek: Le Chalard
Limoges – Bourganeuf – Ahun – Gouzon – Montluçon – Cosne-d’Allier – Souvigny – Moulins – Lusigny – Bourbon-Lancy – Luzy – Autun – Épinac – Beaune – Seure – Dole – Besançon – Roulans – Baumes-les-dames – Clerval – L’isle-sur-le-Doubs – Audincourt (Montbéliard) – Delle – Lörrach (Basel) – Schopfheim – Kleine Wiesental – Todtnau – Titisee- Neustadt – Löffingen – Geisingen – Tuttlingen – Meßkirch – Altshausen – Bad Waldsee – Leutkirch in Allgäu – Kempten – Marktoberdorf – Schonau – Peißenberg – Penzberg – Bad Tölz – Miesbach – Rosenheim – Bad Endorf – Traunstein – Salzburg – Seekirchen am Wallersee – Straßwalchen – Vocklabruck – Stadl-Paura – Kremsmünster – Steyr – Seitenstetten – Amstetten – Pöchlarn – Melk – St. Pölten – Pressbaum – Mödling – Himberg bei Wien – Bruck an der Leitha – Zurndorf – Hegyeshalom – Mosonmagyar – Györ – Komárom – Tata – Tatabánya – Bicske – Biatorbágy – Budapest – Vecsés – Monor – Albertirsa – Abony – Szolnok – Töröszentmiklós – Kisújszállás – Püspökladány – Berettyoújfalu – Oradea – Osorhei – Alesd – Negreni – Huedin – Gilau – Turda – Luna – Iernut – Tarnaveni – Medias – Mosna
Aankomst: Coves
Limoges – Bourganeuf – Ahun – Gouzon – Montluçon – Cosne-d’Allier – Souvigny – Moulins – Lusigny – Bourbon-Lancy – Luzy – Autun – Épinac – Beaune – Seure – Dole – Besançon – Roulans – Baumes-les-dames – Clerval – L’isle-sur-le-Doubs – Audincourt (Montbéliard) – Delle – Lörrach (Basel) – Schopfheim – Kleine Wiesental – Todtnau – Titisee- Neustadt – Löffingen – Geisingen – Tuttlingen – Meßkirch – Altshausen – Bad Waldsee – Leutkirch in Allgäu – Kempten – Marktoberdorf – Schonau – Peißenberg – Penzberg – Bad Tölz – Miesbach – Rosenheim – Bad Endorf – Traunstein – Salzburg – Seekirchen am Wallersee – Straßwalchen – Vocklabruck – Stadl-Paura – Kremsmünster – Steyr – Seitenstetten – Amstetten – Pöchlarn – Melk – St. Pölten – Pressbaum – Mödling – Himberg bei Wien – Bruck an der Leitha – Zurndorf – Hegyeshalom – Mosonmagyar – Györ – Komárom – Tata – Tatabánya – Bicske – Biatorbágy – Budapest – Vecsés – Monor – Albertirsa – Abony – Szolnok – Töröszentmiklós – Kisújszállás – Püspökladány – Berettyoújfalu – Oradea – Osorhei – Alesd – Negreni – Huedin – Gilau – Turda – Luna – Iernut – Tarnaveni – Medias – Mosna
Aankomst: Coves
Finale?
Weer ter plekke. Terug in de realiteit van selecteren en inpakken. Ik begin pas met tellen vanaf 1 maart, maar het voelt langzamerhand als een heuse countdown. De combinatie tijd en noodzakelijke bezigheden is dusdanig ingedikt, dat er weerstand begint te ontstaan, spanning. Over zes weken is het de bedoeling, dat ik hier niet meer zit te schrijven en niet alleen dat niet, maar er helemaal niet meer te zijn. Qua lokatie dan wel te verstaan. Nog geen stress en dat zal het ook wel niet worden, maar een zekere mate van 'teveel' zit er wel aan te komen. Tijd voor een paar tussentijdse deadlines. Lijkt me geen overbodigheid.
zondag 22 februari 2015
Zelfrijdend
De ochtend beduidend helderder begonnen dan zaterdag. Ook geen moeite gedaan om ver voor dag en dauw in de wielen te gaan. Ontbijt meegenomen en voor achten bij daglicht richting het zuiden. De dag had alles in zich om een prachtige te worden en die belofte werd gaande de kilometers ingelost.
Zondag is een genot om te rijden. Geen of nauwelijks werkvolk onderweg, een sporadische vrachtwagen en voordat het gezinsverplaatsen begon, was ik al praktisch voorbij Parijs. Geen files, geen opstopping en gelukkig ook geen ongelukken op filegevoelige plekken.
Blik op de einder gericht, verstand waar mogelijk op nul gezet, cruise control een stap beneden de maximale snelheid vastgepind en de muziek laten schallen uit het hele zwikkie ingebouwde speakers. Het merendeel van de medeweggebruikers schoof langs. Een beetje meegezongen. Alleen in de auto altijd nog net iets beter dan onder de douche.
Heerlijk rustig op de weg. Aangenaam leeg in het hoofd. Geen mafkezen op de weg. Ook geen zondagsrijders. Een beetje mijn blik over het lanschap links en rechts van het astfalt laten glijden. Geërgerd aan de foeilelijk en bovendien, als ze zo dicht als in Nieuwegein langs de snelweg staan, knap intimiderende windmolens. Het enige, maar helaas met regelmaat terugkerende smetje gedurende 900 kilometer.
Zondag is een genot om te rijden. Geen of nauwelijks werkvolk onderweg, een sporadische vrachtwagen en voordat het gezinsverplaatsen begon, was ik al praktisch voorbij Parijs. Geen files, geen opstopping en gelukkig ook geen ongelukken op filegevoelige plekken.
Blik op de einder gericht, verstand waar mogelijk op nul gezet, cruise control een stap beneden de maximale snelheid vastgepind en de muziek laten schallen uit het hele zwikkie ingebouwde speakers. Het merendeel van de medeweggebruikers schoof langs. Een beetje meegezongen. Alleen in de auto altijd nog net iets beter dan onder de douche.
Heerlijk rustig op de weg. Aangenaam leeg in het hoofd. Geen mafkezen op de weg. Ook geen zondagsrijders. Een beetje mijn blik over het lanschap links en rechts van het astfalt laten glijden. Geërgerd aan de foeilelijk en bovendien, als ze zo dicht als in Nieuwegein langs de snelweg staan, knap intimiderende windmolens. Het enige, maar helaas met regelmaat terugkerende smetje gedurende 900 kilometer.
zaterdag 21 februari 2015
Stad's
De schouderlast in de Brasserie achtergelaten en de stad ingewandeld. Niks bijzonders op het programma en eerst maar voorzichtig gekeken of mijn stemming wel mee wilde werken. Voor een middagje winkel-in, winkel-uit moet ik niet in een tè relativeren mood zijn. Een beetje dommig, koperig en in voor niet zo helemaal echt werkelijk noodzakelijke dingen. Want als ik alleen ga voor wat nodig is, kan ik beter rechtstreeks de kroeg in duiken. Niet dat die kroeg zo noodzakelijk is, maar stukken aangenamer zitten, kijken en niksdoen, dan mezelf van winkel naar winkel te slepen en steeds weer afvragen, waar ik eigenlijk mee bezig ben.
De kroeg is er wel van gekomen, maar toen de winkels al lang en breed waren gesloten. Kortom ik heb de middenstand een paar euro laten verdienen. Vooral de kassa van Plato gespekt. Voorlopig voorkomen dat de Hema de weg van V&D op moet. De weekendkranten ingeslagen, enkele boeken gevonden in de kleine boekenzaak op de Lijnmarkt en als enige noodzakelijkheid skisokken gescoord bij Katmandu, zo ongeveer tegenover mijn oude woonadres.
Een hotel in het centrum heeft dan naast een hoop andere voordelen ook het gemak, dat je je zooi snel kunt dumpen voor je aan de borrel of het bier gaat.
De kroeg is er wel van gekomen, maar toen de winkels al lang en breed waren gesloten. Kortom ik heb de middenstand een paar euro laten verdienen. Vooral de kassa van Plato gespekt. Voorlopig voorkomen dat de Hema de weg van V&D op moet. De weekendkranten ingeslagen, enkele boeken gevonden in de kleine boekenzaak op de Lijnmarkt en als enige noodzakelijkheid skisokken gescoord bij Katmandu, zo ongeveer tegenover mijn oude woonadres.
Een hotel in het centrum heeft dan naast een hoop andere voordelen ook het gemak, dat je je zooi snel kunt dumpen voor je aan de borrel of het bier gaat.
Geruststelling
Het ontbijt was een noodzaak vandaag. Erg prettig dat je het je dan niet zelf hoeft klaar te maken. En bovendien meer dan voldoende keuze. De champagne maar ff overgeslagen. Daarvoor een uitstekende koffieverkeerd. Zo als je 'm niet snel ergens geserveerd krijgt. Heerlijk wakker worden op een enigszins aangeslagen ochtend.
Vanaf de ontbijttafel de Brasserie ingerold. Weer een goede koffieverkeerd maar wat veel belangrijker was een opsteker mbt de afhandeling van het Frankrijk-verhaal. Het duurt allemaal veel langer dan in alle redelijkheid het geval had hoeven zijn, maar het gaat vooral door. Dus ik kan verder ...... met het inpakken van dozen en het regelen van de verhuizing.
Elders
Weg. Onderweg. De luxe van verzorging. Een groot bad. Een schoon bed. Het genot van een verzorgd ontbijt..... op een beduidend minder druilerige dag. Het gaat een kalme dag worden. Zo'n avond aan het bier ben ik niet meer gewend. Geen kater, maar het gaat nog uren duren voor al die extra brandstof een beetje verbruikt is.
Babbelen, winkelen, babbelen en nuchter(der) in mijn bed komen zijn de taakjes voor vandaag. Moet lukken.
Babbelen, winkelen, babbelen en nuchter(der) in mijn bed komen zijn de taakjes voor vandaag. Moet lukken.
Feestje
Supriseparty. Het zal je maar overkomen. Gelukkig nooit mee geconfronteerd geweest. Het viel bij de onwetende echter in goede aarde. Kussend van de ingang naar het eind van de bar en pratend terug. Die terugweg heeft het grootste deel van de avond gekost.
Een hoop onbekende mensen voor mij maar ook een paar goeie oude bekenden, klanten of oudcollega's. Een paar die uitzagen alsof de tijd had stilgestaan, maar ook een paar ouwe koppen. Maar herkenbaar. Dat was anders met in de breedte uitgedijde vrouwen. In mijn herinnering nog superslank, duurde het enige ogenblikken voordat het plaatje op herkenning stuitte. Verder mensen met enthousiaste verhalen en helaas ook soms met een triest verhaal.
Na een dag van twintig uur had ik het wel gezien. Geen zin om me ouderwets zwalkend een weg door de binnenstad te banen. In bed geploft en 8 uur geslapen .... zonder onderbreking.
Een hoop onbekende mensen voor mij maar ook een paar goeie oude bekenden, klanten of oudcollega's. Een paar die uitzagen alsof de tijd had stilgestaan, maar ook een paar ouwe koppen. Maar herkenbaar. Dat was anders met in de breedte uitgedijde vrouwen. In mijn herinnering nog superslank, duurde het enige ogenblikken voordat het plaatje op herkenning stuitte. Verder mensen met enthousiaste verhalen en helaas ook soms met een triest verhaal.
Na een dag van twintig uur had ik het wel gezien. Geen zin om me ouderwets zwalkend een weg door de binnenstad te banen. In bed geploft en 8 uur geslapen .... zonder onderbreking.
vrijdag 20 februari 2015
Reisverhaal
De kick van een vroege start en dat zonder aarzeling of vertraging. Net voor vieren de A20 opgedraaid. Een kleine 1000 km voor de boeg. Helder weer. Temperatuur rond het vriespunt afhankelijk van de hoogte wordt je rijdt. Ergens bij Orléans zal de zon rechts van me de horizon beginnen te kleuren. Parijs in de ochtendspits. Al voordelen hebben hun nadelen. Antwerpen voor het middaguur en ergens bij tweeën ter plekke.
Dat was het plan en tot aan de lichtstad de planning volgehouden. Bij de N104 geen verkeerde berichten over de A86. Nauwelijks tien of twintig minuten later èn ingevoegde op de A86 verscheen op de electronische berichtborden de mededeling, die je nooit wilt hebben: bouchon. En niet zomaar eentje. Van A86 naar A3, normaal een kwartiertje en nu 1 uur 30 ... En dan moest ik daar eerst nog komen. De A4 was ' saturé'. Uiteindelijk meer dan twee uur over het rondje van 35 minuten gedaan.
Later bij Lille (15 minuten) en de Kennedytunnel bij Antwerpen (45 minuten) de vertraging verder uitgebouwd. Nederland zelf viel voor de afwisseling mee. Klote weer en van die hopeloze inhalers, die op het allerlaatste moment voor je schieten en met 102 iemand van 100 inhalen. Voor de rest geen klagen. Om vier uur op het kerkhof, twee uur later dan nodig was geweest. Door al de bouwputten weer een andere routing naar het hotel. Gelukkig nog de tijd om me languit in bad te strekken voor ik me in het feestgewoel moest storten.
Dat was het plan en tot aan de lichtstad de planning volgehouden. Bij de N104 geen verkeerde berichten over de A86. Nauwelijks tien of twintig minuten later èn ingevoegde op de A86 verscheen op de electronische berichtborden de mededeling, die je nooit wilt hebben: bouchon. En niet zomaar eentje. Van A86 naar A3, normaal een kwartiertje en nu 1 uur 30 ... En dan moest ik daar eerst nog komen. De A4 was ' saturé'. Uiteindelijk meer dan twee uur over het rondje van 35 minuten gedaan.
Later bij Lille (15 minuten) en de Kennedytunnel bij Antwerpen (45 minuten) de vertraging verder uitgebouwd. Nederland zelf viel voor de afwisseling mee. Klote weer en van die hopeloze inhalers, die op het allerlaatste moment voor je schieten en met 102 iemand van 100 inhalen. Voor de rest geen klagen. Om vier uur op het kerkhof, twee uur later dan nodig was geweest. Door al de bouwputten weer een andere routing naar het hotel. Gelukkig nog de tijd om me languit in bad te strekken voor ik me in het feestgewoel moest storten.
donderdag 19 februari 2015
Rood
Ik schaam me en dat deed vandaag wel ff pijn. Ok, mijn bestaan werd in 2007 zonder overleg met mij bruutweg een kant opgestuurd, waar ik, behalve niet om gevraagd had, ook geen enkel behoefte toe voelde. Mijn reactie daarop is in eerste instantie geweest om ook mijn leven te laten stoppen. Ik heb het gereedschap dan wel niet lettelijk uit mijn handen laten vallen, het was tenslotte pas ochtend. Maar ik heb het in elk geval daarna niet meer aangeraakt. De keren, dat ik het probeerde, draaide ik mezelfde in onhanteerbare situaties,. Nou, dan laat je het wel en dat is wat ik heb gedaan.
Door de jaren heen heb ik meerdere keren geprobeerd om de draden op te pakken, maar steeds weer moest ik loslaten. Ik heb gezocht en uiteindelijk keuzes gemaakt om de boel weer een beetje op de rails te krijgen. Daarbij is steeds weer het gereedschap tekort gekomen. De komende week ga ik dingen bijeen zoeken op plekken, waar het dus goed zeven jaar heeft gelegen. En dat voor iemand die z'n klusgereedschap bijna beter onderhield dan het keukeninstrumentarium. De eerste roestige resulaten deden mijn egootje geen goed. Dat had makkelijk anders gekund...
Door de jaren heen heb ik meerdere keren geprobeerd om de draden op te pakken, maar steeds weer moest ik loslaten. Ik heb gezocht en uiteindelijk keuzes gemaakt om de boel weer een beetje op de rails te krijgen. Daarbij is steeds weer het gereedschap tekort gekomen. De komende week ga ik dingen bijeen zoeken op plekken, waar het dus goed zeven jaar heeft gelegen. En dat voor iemand die z'n klusgereedschap bijna beter onderhield dan het keukeninstrumentarium. De eerste roestige resulaten deden mijn egootje geen goed. Dat had makkelijk anders gekund...
Voortgang
Pfiuuuu. Più, più amore! Prachtige taal het Italiaans. Prachtig volk. Lekker eten en minstens zo lekkere drankjes. Kom maar eens van een uitroep van uitputting bij Italiaanse drankjes terecht. Ik verzeker je, het kan!
Vroeg op. De dag genoten. Mezelf niet ontzien. Dozen gevuld. Tafels verplaatst. Fikkie gestookt. Lijntjes op- en uitgerold. In het gereedschap en de schroeven terecht gekomen. Het gaat sneller en met vele malen minder moeite dan gevreesd.
Bij de aanval op het gereedschapshok was een van de eerste dingen, waar ik op stuitte een tweetal plastic zakken, waarvan vorm en plek bij mij geen bellen deed rinkelen. Een lichte beweging deed glas vermoeden maar nog steeds kon ik me er niks bij voorstellen. Tot ik de zakken kapot trok en ..... hahahaha. Je kunt dus dingen helemaal kwijt zijn, er nieteens meer bij stil staan, dat het ergens zou moeten liggen.
Campari-soda .... je kunt het zelf mixen. Maar in Italië kun je het gewoon kant-en-klaar in de super kopen. In van die kleine, haast driehoekige flesjes. Nou, qua eetlustopwekker tikst dat aardig aan. Zeker als je het met z'n tweeën een week of drie, vier zonder mate geniet. Die flesjes hebben we, of waarschijnlijker ik dus bewaart en behalve van Italië naar Nederland ook weer van Nederland naar Frankrijk versjouwd. Ach, la vie en menselijke prullaria.
Vroeg op. De dag genoten. Mezelf niet ontzien. Dozen gevuld. Tafels verplaatst. Fikkie gestookt. Lijntjes op- en uitgerold. In het gereedschap en de schroeven terecht gekomen. Het gaat sneller en met vele malen minder moeite dan gevreesd.
Bij de aanval op het gereedschapshok was een van de eerste dingen, waar ik op stuitte een tweetal plastic zakken, waarvan vorm en plek bij mij geen bellen deed rinkelen. Een lichte beweging deed glas vermoeden maar nog steeds kon ik me er niks bij voorstellen. Tot ik de zakken kapot trok en ..... hahahaha. Je kunt dus dingen helemaal kwijt zijn, er nieteens meer bij stil staan, dat het ergens zou moeten liggen.
Campari-soda .... je kunt het zelf mixen. Maar in Italië kun je het gewoon kant-en-klaar in de super kopen. In van die kleine, haast driehoekige flesjes. Nou, qua eetlustopwekker tikst dat aardig aan. Zeker als je het met z'n tweeën een week of drie, vier zonder mate geniet. Die flesjes hebben we, of waarschijnlijker ik dus bewaart en behalve van Italië naar Nederland ook weer van Nederland naar Frankrijk versjouwd. Ach, la vie en menselijke prullaria.
Schoonheid
Prachtig. Een mistig begin van de dag, waar de zon doorheen probeert te breken. Een beetje het beeld van die kitscherige foto's à la David Hamilton, maar dan niet met die verkapte pedofiele toestanden maar smaakvol geportreerde natuur. Dampend gras, zwetende bomen en een meer dat haast naadloos overgaat in de mist, perfect verstoort door de contouren van het eiland. Dat zijn de dagen waarop het 'rondje meer' alles behalve een straf is. Nu is het haast nooit een straf, maar ook van iets routineuses was vanmorgen niks terug te vinden.
De vogels oefenen hun verslapen stembanden, koeien loeien in de verte, de winterse witte reiger stijgt gracieus op uit het water, eendengekwaak klinkt uit de mist vandaan, de zon rijst statig op achter de bomen van de buurman. Zo'n ochtend, die niet uitnodigd, om weer snel binnen te zijn. Rustig af en toe blijven staan en de paradijslijke entourage tot me door laten dringen.
Het is en blijft een bijzondere plek. Jammer, dat het niet is geworden, wat we in ons hoofd hadden, maar voor de plek zelf maakt dat niks uit. Niks er aan doen, maakt het er niet toegankelijker op, maar volgens mij wel nòg mooier. Het zou zo dicht kunnen groeien tot een vergeten schoonheid, het meer dan wel te verstaan.
De vogels oefenen hun verslapen stembanden, koeien loeien in de verte, de winterse witte reiger stijgt gracieus op uit het water, eendengekwaak klinkt uit de mist vandaan, de zon rijst statig op achter de bomen van de buurman. Zo'n ochtend, die niet uitnodigd, om weer snel binnen te zijn. Rustig af en toe blijven staan en de paradijslijke entourage tot me door laten dringen.
Het is en blijft een bijzondere plek. Jammer, dat het niet is geworden, wat we in ons hoofd hadden, maar voor de plek zelf maakt dat niks uit. Niks er aan doen, maakt het er niet toegankelijker op, maar volgens mij wel nòg mooier. Het zou zo dicht kunnen groeien tot een vergeten schoonheid, het meer dan wel te verstaan.
Opstomen
De avonden worden langer, de nachten korter en de slaap beter. Ook hier weer voetje voor voetje aanschurken tegen de oude stramiens. Dat wat je 'altijd' gewend bent geweest, werk het beste. Geen heftige re-shuffling van je bestaansritmen en bezigheden. Dat kan jou misschien leuk lijken, je lijf en de minder grijpbare delen denken daar heel anders over. Nu hopen, dat het de start in de ochtend iets minder 'koud' maakt.
Vandaag schijnt eindelijk dat prachtige weer te komen wat ook voor de afgelopen drie dagen was voorspeld, maar mij niet is opgevallen. Handig voor de rommel- en opruimdag, die het gaat worden. Zien dat de lopende onderdelen netjes afgehandeld worden, voordat nieuwe lijntjes de deur uitgaan. Een kilometerrijk weekend voor de boeg. Zin in, maar het gaat me vast de kop van de komende week kosten. Enige voorwerk zal dus straks mooi meegenomen zijn.
Alles wat moet begint, hoe dichter het opeengepakt wordt, meer druk naar buiten cq op mij uit te oefenen. Het vliegt me nog niet naar de keel, maar het begint er toch op te lijken, dat het huis morgen af moet zijn terwijl net de fundering is gestort ...
Vandaag schijnt eindelijk dat prachtige weer te komen wat ook voor de afgelopen drie dagen was voorspeld, maar mij niet is opgevallen. Handig voor de rommel- en opruimdag, die het gaat worden. Zien dat de lopende onderdelen netjes afgehandeld worden, voordat nieuwe lijntjes de deur uitgaan. Een kilometerrijk weekend voor de boeg. Zin in, maar het gaat me vast de kop van de komende week kosten. Enige voorwerk zal dus straks mooi meegenomen zijn.
Alles wat moet begint, hoe dichter het opeengepakt wordt, meer druk naar buiten cq op mij uit te oefenen. Het vliegt me nog niet naar de keel, maar het begint er toch op te lijken, dat het huis morgen af moet zijn terwijl net de fundering is gestort ...
woensdag 18 februari 2015
Raadselachtig
Het ding heeft, zoals zoveel hier, jarenlang in de weg gestaan. De plek was niet handig, maar een definitieve oplossing onduidelijker. Dus bleef het maar waar het was. Deze week het gedrocht van een bovenstuk voor een kast naar buiten geschort en vanmiddag eindelijk het probleem tot hanteerbare porties gereduceerd.
Bij het vakkundig slopen van de constructie, een beetje puzzelaar kan het ding zo weer in elkaar timmeren, op een tweetal munten gestuit. Helaas geen Louis d'or's maar minstens zo spannend, namelijk guldens. Ouderwetse guldens in het blinde binnenste van een Franse kast.... Dat heeft alles voor het begin van een in nevelen gehuld verhaal.
Ook bij een gerichte controle van de mogelijkheden kon ik me geen (om)weg bedenken, waarop die guldens gekomen zijn, waar ze waren. Geen gapende kieren, geen barsten, geen andere onbedoelde doorgangen veroorzakende schade. Je zou bijna denken, dat het met moeite en dus bewust gedaan is. Jammer dan dat ze er geen brief je bij gestopt hebben, zoals de oude eigenaar van het pand aan de OudeGracht op de meest rare plekken had gedaan, waar hij met verbouwen bezig was geweest. Op het laatst vroegen wij ons af, wat we nu weer zouden vinden, als we op het punt stonden het volgende deel van het huis te strippen.
Bij het vakkundig slopen van de constructie, een beetje puzzelaar kan het ding zo weer in elkaar timmeren, op een tweetal munten gestuit. Helaas geen Louis d'or's maar minstens zo spannend, namelijk guldens. Ouderwetse guldens in het blinde binnenste van een Franse kast.... Dat heeft alles voor het begin van een in nevelen gehuld verhaal.
Ook bij een gerichte controle van de mogelijkheden kon ik me geen (om)weg bedenken, waarop die guldens gekomen zijn, waar ze waren. Geen gapende kieren, geen barsten, geen andere onbedoelde doorgangen veroorzakende schade. Je zou bijna denken, dat het met moeite en dus bewust gedaan is. Jammer dan dat ze er geen brief je bij gestopt hebben, zoals de oude eigenaar van het pand aan de OudeGracht op de meest rare plekken had gedaan, waar hij met verbouwen bezig was geweest. Op het laatst vroegen wij ons af, wat we nu weer zouden vinden, als we op het punt stonden het volgende deel van het huis te strippen.
Prachtig
Ff kneuteren. Net de tweede versie van de uitnodigingen voor de trouwerij ontvangen. Over het type kaart kun je qua smaak twisten. Dat is ieders keuze en met z'n tweeën natuurlijk altijd een compromis. Maar dat dat tegenwoordig via het internet gaat, je zou er bijna euforisch van worden. Vanuit Frankrijk, in Nederland in het Roemeens. Met dank aan Word met al zijn accenten.Vooralsnog lijkt het, dat we het kunnen afronden met slecht één correctie-ronde. Je zou de mensen zo willen zoenen .... en dan heb ik nieteens gedronken.
Grijstint
Reeds ruim in de middag en nu pas weer even tijd voor een tweede poging iets aan deze blog toe te voegen. De titel van vanochtend staat als een huis. Ik weet ook, wat ik er verder in kwijt wil, maar vond daar vanochtend niet de juiste woorden voor. Een beetje wringen mag, maar als iedere zin een poging is om nog een druppel uit een reeds drooggewrongen dweil te halen, dan is het geen verkeerd idee om de boel een eindje vooruit te schuiven. Verder dan nu, want ik ga me daar ook nu niet mee bezig houden.
Het gaat stapje voor stapje meer vanzelfsprekend, kortom zoals ik vaak verzucht heb dat ik het zou willen. Nadeel is dat vanzelfsprekendheden zich nauwelijk lenen voor pakkende verhalen. Ik slaap. Ik eet. Ik pak en poets. Ren van links naar rechts en/of omgekeerd, volg volledig platgetrapte paden en draai voorgeprogrammeerde riedeltjes af. Wringt zich daar niks onverwachts tussen, dan is het een prettig lopende maar uiterst saaie bedoening.
Zo saai als de ochtend dus. Ontwaakt, ontbeten, gewandeld, in de auto gestapt, een hoop oud papier, glaswerk en spul in de categorie "Diversen" gedumpt, nieuw toekomstig oud papier opgehaald in de lokale Bar, Tabac, Presse, een apèro gedronken, pizza gemaakt en gegeten en vanmiddag ga ik me op het pakken storten, wat niks en niemand mag verbazen. Niet het jaloers makend leven, waar je tegenwoordig je Twitter- of Facebook-aanhang mee voor elkaar zou moeten boksen. Gelukkig zit ik ook niet (meer) op die media. Facebook nooit geprobeerd en met Twitter gestopt. Laat mij maar pruttelen in de marge, zolang de omstandigheden zich vooral niet met mij of mijn leven bemoeien. Anders ga ik gillen. En dan wil ik weer schrijven. Etc.
Het gaat stapje voor stapje meer vanzelfsprekend, kortom zoals ik vaak verzucht heb dat ik het zou willen. Nadeel is dat vanzelfsprekendheden zich nauwelijk lenen voor pakkende verhalen. Ik slaap. Ik eet. Ik pak en poets. Ren van links naar rechts en/of omgekeerd, volg volledig platgetrapte paden en draai voorgeprogrammeerde riedeltjes af. Wringt zich daar niks onverwachts tussen, dan is het een prettig lopende maar uiterst saaie bedoening.
Zo saai als de ochtend dus. Ontwaakt, ontbeten, gewandeld, in de auto gestapt, een hoop oud papier, glaswerk en spul in de categorie "Diversen" gedumpt, nieuw toekomstig oud papier opgehaald in de lokale Bar, Tabac, Presse, een apèro gedronken, pizza gemaakt en gegeten en vanmiddag ga ik me op het pakken storten, wat niks en niemand mag verbazen. Niet het jaloers makend leven, waar je tegenwoordig je Twitter- of Facebook-aanhang mee voor elkaar zou moeten boksen. Gelukkig zit ik ook niet (meer) op die media. Facebook nooit geprobeerd en met Twitter gestopt. Laat mij maar pruttelen in de marge, zolang de omstandigheden zich vooral niet met mij of mijn leven bemoeien. Anders ga ik gillen. En dan wil ik weer schrijven. Etc.
dinsdag 17 februari 2015
Raadgevers
"Luisteren naar je lijf" is iets waar ik de afgelopen, warrige jaren met vallen en opstaan, schade en schande, blaren en meer van dat aanverwante leed achter ben gekomen. Alle goed bedoelde adviezen opvolgen, professioneel of vriendschappelijk gooit ritmes, regelmaten en andere gewoontes dusdanig overhoop, dat je er meer last dan voordeel van hebt. Het duurt ff, voordat je (ik) het doorhebt ..... en daarna moet je maar zien hoe je terugkomt op de oude, vertrouwde weg
Soms heb ik het idee (gehad), dat ik het me makkelijker had gemaakt, als ik me van geen enkele goede raad iets had aangetrokken. Had ik vast een paar bruikbare hints gemist, maar me vooral toch een hoop ellende bespaart. Darmen die van slag zijn, nachten die niet aan mijn rust bijdroegen, een lijf dat bokkig dwars gaat liggen en een hoofd dat zich suf zoekt in die warboel naar heldere lijnen.
Ergens is er toen een moment geweest, dat ik het gezwalk goed zat was. Plompverloren terugvallen in oude patronen is op zo'n moment natuurlijk niks anders dan de zoveelste verandering. Wordt je dus in eerste instantie niet blij, maar wanhopig van. Niet links, niet rechts, niet vooruit of achteruit .... Dat schiet dus niet op. Nee, dat kost een hoop tijd en helemaal terug naar wat geweest is, ben ik ook niet gekomen of gegaan. Er zijn wat dingetjes veranderd, maar die hebben inmiddels hun plekje gekregen en zijn ingepast.
Soms heb ik het idee (gehad), dat ik het me makkelijker had gemaakt, als ik me van geen enkele goede raad iets had aangetrokken. Had ik vast een paar bruikbare hints gemist, maar me vooral toch een hoop ellende bespaart. Darmen die van slag zijn, nachten die niet aan mijn rust bijdroegen, een lijf dat bokkig dwars gaat liggen en een hoofd dat zich suf zoekt in die warboel naar heldere lijnen.
Ergens is er toen een moment geweest, dat ik het gezwalk goed zat was. Plompverloren terugvallen in oude patronen is op zo'n moment natuurlijk niks anders dan de zoveelste verandering. Wordt je dus in eerste instantie niet blij, maar wanhopig van. Niet links, niet rechts, niet vooruit of achteruit .... Dat schiet dus niet op. Nee, dat kost een hoop tijd en helemaal terug naar wat geweest is, ben ik ook niet gekomen of gegaan. Er zijn wat dingetjes veranderd, maar die hebben inmiddels hun plekje gekregen en zijn ingepast.
Egotripje
Het was wachten, maar je wist dat het zou komen ........
Water drinken is gezond, dat is wat ons altijd wordt verteld. Sommige experts zijn het daar echter niet mee eens. De aanbevolen twee liter water per dag zou volgens hen veel te veel zijn.
Professor Mark Whiteley van The Whiteley Clinic in Londen is zo'n expert, aldus de Daily Mail. Hij zegt dat een teveel aan water ervoor kan zorgen dat de chemie in de hersenen wordt veranderd waardoor ze altijd grote hoeveelheden water verwachten. Waterverslaafden, zogenaamde aquaholics, nemen zeer regelmatig een slok water en raken in paniek wanneer ze even geen water tot hun beschikking hebben.
Whiteley is ervan overtuigd dat overmatig water drinken te maken heeft met overmatig transpireren. Hij heeft veel patiënten die last hebben van overmatige transpiratie. "Wanneer ik ze dan vraag hoeveel water ze drinken, zeggen ze bijna allemaal dat ze erg veel water drinken om vochtverlies door transpiratie te compenseren. Ze zijn allemaal verbaasd als ik zeg dat het vele water drinken de oorzaak kan zijn van het overmatig transpireren."
Overmatig water drinken zou ook kunnen zorgen voor slapeloosheid. "Wanneer we slapen, maakt ons lichaam het hormoon ADH aan. Dit hormoon vertraagt de nierfunctie, waardoor we 's nachts niet zo snel moeten plassen. Wanneer je 's avonds twee of drie glazen water drinkt, doet al dat water het effect van ADH teniet. Het gevolg kan zijn dat je 's nachts naar de wc moet."
Onderzoek wijst uit dat we 2,5 liter vloeistof per dag binnenkrijgen door alles wat we eten en drinken. Volgens David Wheeler van 'Kidney Research UK', hebben we maar 1,6 liter aan vloeistof per dag nodig. Volgens de onderzoeker is het voldoende om alleen te drinken wanneer je dorst hebt. Helaas helpt alleen alcohol niet, dat dehydrateert je lichaam juist.
Een van de commentaren:
Cola is ongezond, bier is ongezond, vruchtensap is ongezond, frisdrank is ongezond, roosvicee is ongezond, koffie is ongezond, thee is ongezond, redbullcrap is ongezond en nu is zelfs water ongezond. Toch ben je als je stopt met drinken binnen 96 uur dood.
=
Same goes for food;
Vlees is ongezond, pasta is ongezond, eieren zijn ongezond, hamburgers en frietjes zijn ongezond, quinoa is ongezond, Spinazi is ongezond, spruiten ook en gevogelte al helemaal, Vis is een sluipmoordenaar alsook lever. Van appels sterf je pijnlijk en van garnalen krijg je kanker. Toch ben je als je stopt met eten binnen 5 weken dood.
-
We moesten maar niet ieder "wetenschappelijk" advies opvolgen me dunkt.
Badderbeest! | 16-02-15 | 11:54 | niet ok!
(Bericht van A. Gijsberts op Powned 16-02-2015, 11:27)
Water drinken is gezond, dat is wat ons altijd wordt verteld. Sommige experts zijn het daar echter niet mee eens. De aanbevolen twee liter water per dag zou volgens hen veel te veel zijn.
Professor Mark Whiteley van The Whiteley Clinic in Londen is zo'n expert, aldus de Daily Mail. Hij zegt dat een teveel aan water ervoor kan zorgen dat de chemie in de hersenen wordt veranderd waardoor ze altijd grote hoeveelheden water verwachten. Waterverslaafden, zogenaamde aquaholics, nemen zeer regelmatig een slok water en raken in paniek wanneer ze even geen water tot hun beschikking hebben.
Whiteley is ervan overtuigd dat overmatig water drinken te maken heeft met overmatig transpireren. Hij heeft veel patiënten die last hebben van overmatige transpiratie. "Wanneer ik ze dan vraag hoeveel water ze drinken, zeggen ze bijna allemaal dat ze erg veel water drinken om vochtverlies door transpiratie te compenseren. Ze zijn allemaal verbaasd als ik zeg dat het vele water drinken de oorzaak kan zijn van het overmatig transpireren."
Overmatig water drinken zou ook kunnen zorgen voor slapeloosheid. "Wanneer we slapen, maakt ons lichaam het hormoon ADH aan. Dit hormoon vertraagt de nierfunctie, waardoor we 's nachts niet zo snel moeten plassen. Wanneer je 's avonds twee of drie glazen water drinkt, doet al dat water het effect van ADH teniet. Het gevolg kan zijn dat je 's nachts naar de wc moet."
Onderzoek wijst uit dat we 2,5 liter vloeistof per dag binnenkrijgen door alles wat we eten en drinken. Volgens David Wheeler van 'Kidney Research UK', hebben we maar 1,6 liter aan vloeistof per dag nodig. Volgens de onderzoeker is het voldoende om alleen te drinken wanneer je dorst hebt. Helaas helpt alleen alcohol niet, dat dehydrateert je lichaam juist.
Een van de commentaren:
Cola is ongezond, bier is ongezond, vruchtensap is ongezond, frisdrank is ongezond, roosvicee is ongezond, koffie is ongezond, thee is ongezond, redbullcrap is ongezond en nu is zelfs water ongezond. Toch ben je als je stopt met drinken binnen 96 uur dood.
=
Same goes for food;
Vlees is ongezond, pasta is ongezond, eieren zijn ongezond, hamburgers en frietjes zijn ongezond, quinoa is ongezond, Spinazi is ongezond, spruiten ook en gevogelte al helemaal, Vis is een sluipmoordenaar alsook lever. Van appels sterf je pijnlijk en van garnalen krijg je kanker. Toch ben je als je stopt met eten binnen 5 weken dood.
-
We moesten maar niet ieder "wetenschappelijk" advies opvolgen me dunkt.
Badderbeest! | 16-02-15 | 11:54 | niet ok!
(Bericht van A. Gijsberts op Powned 16-02-2015, 11:27)
Gezondheid
Voor een afspraak naar binnen en net als in december in St Yrieix was het alsof de alarmbellen rinkelden. Mensen, in dit geval doktoren worden opgetrommeld. Waar je anders weken van te voren afspraken moet maken, blijkt het ook à la minute te kunnen. Tien minuten hier op de bank, tien minuten daar op de bank. Een hoop "Het zou kunnen dat ....". En in minder dan een uur weer buiten en 150 euro armer .... Wie, wat, waar gaat het slecht in de zorg?
Ok, het is Frankrijk en niet Nederland. Hier moeten ze nog beseffen, dat die alsmaar stijgende zorgbudgetten uiteindelijk niet te betalen zijn ..... of Nederland krijgt gedemonstreerd, dat al dat geprivatiseer geen ene moer extra oplevert. Geen besparing en vooral geen betere zorg.
En passant dringt de veranderende realiteit in nabije toekomst door. De laatste controle-afspraak bij cardiologie gemaakt. Voor Frankrijk dan. En dat zonder dat ik ook maar enig zicht heb, op hoe het hierna verder zal of kan gaan. Diverse keren geprobeerd om daar enige duidelijkheid over te krijgen, maar de instelling tot de gezondheidszorg is daar een zo compleet andere wereld, dan we hier gewend zijn, dat moet zelf doen. Waarschijnlijk letterlijk aan den lijve ondervinden.
Voor 1989 werden operaties ginder, als je ze al geregeld kreeg, betaald met halve varkens, stukken kalf en speciaal handgemaakte laarzen voor de vriendin van de chirurg. Als je die verhalen hoort, kun je duwen blijven, maar de bek valt steeds weer open. Of recent nog, een meisje van 14 overleden aan een hartkwaal, omdat de ouders de operatie niet konden betalen .... Iemand van mijn achtergrond kan zich zoiets maar met de grootste moeite voorstellen. Het zijn nog steeds compleet verschillende werelden, de mijne en die waar(mee) ik straks ga leven. Gelukkig zitten daar ook een hoop prettige kanten aan.
Ok, het is Frankrijk en niet Nederland. Hier moeten ze nog beseffen, dat die alsmaar stijgende zorgbudgetten uiteindelijk niet te betalen zijn ..... of Nederland krijgt gedemonstreerd, dat al dat geprivatiseer geen ene moer extra oplevert. Geen besparing en vooral geen betere zorg.
En passant dringt de veranderende realiteit in nabije toekomst door. De laatste controle-afspraak bij cardiologie gemaakt. Voor Frankrijk dan. En dat zonder dat ik ook maar enig zicht heb, op hoe het hierna verder zal of kan gaan. Diverse keren geprobeerd om daar enige duidelijkheid over te krijgen, maar de instelling tot de gezondheidszorg is daar een zo compleet andere wereld, dan we hier gewend zijn, dat moet zelf doen. Waarschijnlijk letterlijk aan den lijve ondervinden.
Voor 1989 werden operaties ginder, als je ze al geregeld kreeg, betaald met halve varkens, stukken kalf en speciaal handgemaakte laarzen voor de vriendin van de chirurg. Als je die verhalen hoort, kun je duwen blijven, maar de bek valt steeds weer open. Of recent nog, een meisje van 14 overleden aan een hartkwaal, omdat de ouders de operatie niet konden betalen .... Iemand van mijn achtergrond kan zich zoiets maar met de grootste moeite voorstellen. Het zijn nog steeds compleet verschillende werelden, de mijne en die waar(mee) ik straks ga leven. Gelukkig zitten daar ook een hoop prettige kanten aan.
Bijzonder
Mishandeld en al aan de koffie. Vroege en redelijke vlotte start. Gisteren de huisarts en vandaag de fysiotherapeut voor raadsels gesteld. Pijn hebben waar het eigenlijk niet kan, omdat er simpelweg op een verdwaalde zenuw na niks zit, wat dat zou kunnen registreren en dus signaleren. Mij lukt dat! Schiet je verder weinig mee op. De huisarts trekt een keer met zijn schouders en legt zijn gezicht in een verbaasde plooi. De fysio drukt en wrijft eens extra en blijft zich hardop verbazen. Deze keer geen "dat is de leeftijd", dat valt me alweer mee. Misschien is dozen inpakken wel niet de beste beweging voor mij? Wat daar van gedacht?
Maakt niet uit. Dag is begonnen. De slag wacht op op mij. Eerst maar eens wat regelarijen afhandelen, voordat ik het weer vergeet en de aanmaningen me persoonlijk overhandigd worden. Verzekering, omzetbelasting, water, garage en dierenarts kunnen schijnbaar weer niet zonder die paar centen uit mijn pot. Als je het op de goede manier weet te verdraaien, zou je je erg belangrijk kunnen voelen. Precies iets waar ik niet koud of warm van wordt. Die temperatuursbelevening bewaar ik voor mijn eigen leven en de onzin, die daar doorheen fietst. Hoor (!) de lege dozen smeken om vorm en vulling. Dat is mijn taakje, ook weer voor vandaag.
Maakt niet uit. Dag is begonnen. De slag wacht op op mij. Eerst maar eens wat regelarijen afhandelen, voordat ik het weer vergeet en de aanmaningen me persoonlijk overhandigd worden. Verzekering, omzetbelasting, water, garage en dierenarts kunnen schijnbaar weer niet zonder die paar centen uit mijn pot. Als je het op de goede manier weet te verdraaien, zou je je erg belangrijk kunnen voelen. Precies iets waar ik niet koud of warm van wordt. Die temperatuursbelevening bewaar ik voor mijn eigen leven en de onzin, die daar doorheen fietst. Hoor (!) de lege dozen smeken om vorm en vulling. Dat is mijn taakje, ook weer voor vandaag.
maandag 16 februari 2015
Uitlopen
Door de dag heen geslagen op een aardig acceptabele manier. Het enige wat me nog te doen staat, is het wegwerken van een bak warm water met een laf smaakje. 100% zeker ben ik niet, maar het heeft er de schijn van, dat het een factor is, die in het voordeel werkt van een rustigere nacht. Ik kan dus kiezen. Of die bak naar binnen werken of me opmaken voor een zeer waarschijnlijk enerverende nacht. Het is maar, wat je kiezen noemt.
De dag uitgedoofd in de Duvel. Èn verdiend. De score voor vandaag was meer dan het voorgenomene. Dat is het prettige van weinig voornemen. Noem het realistisch. Neemt niet weg, dat het makkelijk mis had kunnen gaan. Zou niet de eerste keer zijn geweest. Dat geldt bijna wel voor wat vandaag voor elkaar is gebokst en dat weer een keertje met vage vermoedens van voldoening en tevredenheid. Ja, ja, gevaarlijk, maar ik noem het slechts in de marge en schreeuw het niet van de daken. Wil daar ff kennis van genomen worden? Graag, dank u.
Morgen weer verder. Meer kan ik er op het ogenblik ook niet van maken. Dat is een beetje het nadeel van de voorspelbaarheid, als alles een beetje gaat, zoals het moet gaan. Maar ik ga voor de afwisseling eens niet klagen. Laat maar ff zo doorgaan. Het ruimt op. Letterlijk en figuurlijk.
De dag uitgedoofd in de Duvel. Èn verdiend. De score voor vandaag was meer dan het voorgenomene. Dat is het prettige van weinig voornemen. Noem het realistisch. Neemt niet weg, dat het makkelijk mis had kunnen gaan. Zou niet de eerste keer zijn geweest. Dat geldt bijna wel voor wat vandaag voor elkaar is gebokst en dat weer een keertje met vage vermoedens van voldoening en tevredenheid. Ja, ja, gevaarlijk, maar ik noem het slechts in de marge en schreeuw het niet van de daken. Wil daar ff kennis van genomen worden? Graag, dank u.
Morgen weer verder. Meer kan ik er op het ogenblik ook niet van maken. Dat is een beetje het nadeel van de voorspelbaarheid, als alles een beetje gaat, zoals het moet gaan. Maar ik ga voor de afwisseling eens niet klagen. Laat maar ff zo doorgaan. Het ruimt op. Letterlijk en figuurlijk.
Relicten
Shag, vloeitjes, lucifers en papieren zakdoekjes ...... jarenlang Yoland's eerst levensbehoeften in iedere tas of zak ...... nog steeds niet van verrassingen verschoond.
Bandbreedte
Als ik zin zou hebben in diep nadenken, zou ik me de teksten nog woordelijk moeten kunnen herinneren, waarmee in de jaren 70 en 80 bandrecorders aan de man, ja eigenlijk alleen aan de man werden gebracht. Het aantal sporen en motoren, iets met revers, het aantal koppen, overspoelmogelijkheden en nog veel meer, dat ook toen al teveel was. Maar een bandrecorder was hèt, dan telde je mee in het audiowereldje. Cassettebandjes was iets voor mietjes. Nee, je moest van die grote banden hebben, die over de randen van je recorder heen staken. Er een soort Micky Mouse van maakten en op de hoogste snelheid, natuurlijk want dat stond voor geluidskwaliteit, nog een ongekend aantal uren muziek aan één stuk kon afspelen. Niet die flauwe 2x45 minuten van de gemiddelde cassette.
Revox was waar je iedereen de ogen mee uit kon steken. Akai was een acceptabel alternatief en bovendien betaalbaar. Philips voor als het je wel om de functionaliteiten ging, maar niet om het bijkomende showeffect.
Jaren sparen. Je met regelmaat in winkels aan de nieuwste modellen vergapen. Brochures aanvragen en bijna kwijlend doorbladeren. Een beetje duurder type auto kan zich qua papieren presentatie nog steeds slechts met moeite spiegelen aan de toenmalige presentaties van geluidsapparatuur. De indruk die Akia, Revox, Marantz, Kenwood of Denon toen op mij wisten te maken, is sindsdien zelden of nooit meer gelukt door firma's, die hun produkt aanprijzen. Misschien de wereld van de dure horloges .... maar dat zegt me niks, laat me hooguit iedere keer weer hoofdschuddend lachen.
Ik heb ze beide gehad, Philips en Akai,6 en nog steeds, maar de banden heb ik volgens mij bij het verlaten van Utrecht vernietigd. Wat moet je met zo'n ding. Technologische decoratie??
Revox was waar je iedereen de ogen mee uit kon steken. Akai was een acceptabel alternatief en bovendien betaalbaar. Philips voor als het je wel om de functionaliteiten ging, maar niet om het bijkomende showeffect.
Jaren sparen. Je met regelmaat in winkels aan de nieuwste modellen vergapen. Brochures aanvragen en bijna kwijlend doorbladeren. Een beetje duurder type auto kan zich qua papieren presentatie nog steeds slechts met moeite spiegelen aan de toenmalige presentaties van geluidsapparatuur. De indruk die Akia, Revox, Marantz, Kenwood of Denon toen op mij wisten te maken, is sindsdien zelden of nooit meer gelukt door firma's, die hun produkt aanprijzen. Misschien de wereld van de dure horloges .... maar dat zegt me niks, laat me hooguit iedere keer weer hoofdschuddend lachen.
Ik heb ze beide gehad, Philips en Akai,6 en nog steeds, maar de banden heb ik volgens mij bij het verlaten van Utrecht vernietigd. Wat moet je met zo'n ding. Technologische decoratie??
Aanloop
Een dag met zon beginnen is altijd beter dan de regenversie. En als dat ook nog op maandagochtend is, dan krijgt een hele week ineens een vooruitzicht, dat kleur uitstraalt. Haal alle liggengebleven, de half vergeten en de als onhaalbaar geklassificeerde plannen maar van zolder, deze week gaat alles lukken. Zo'n gevoel. Komt natuurlijk nog niet de helft van terecht, maar het gevoel is niet verkeerd. Inpakken, (op)ruimen en schoonmaken. Wie weet, pers ik er van de week zowaar iets van plezier uit het doen van wat gedaan dien te worden.
Behalve de zon bij het derde ontwaken ook een redelijk ononderbroken nacht gehad tot bijna in de ochtend. Het zijn de welbekende kleine dingen, die het iedere keer weer (moeten) doen. De al redelijk uitgemestte barruimte mag straks de zorg dragen voor de nodig opstartenergie. Nog een paar dozen en dan hebben de volgende inpaksels weer ruimte nodig. Dat wordt een rondje schuiven met het meubilair. Pokkehekel aan als het weereens moest zonder reden anders, dan dat het vooral anders moest. Nu maakt het zin, snijdt het hout. Functionaliteit, één van mijn grootste drijfveren.
Nog iets vergeten voor vandaag? Niet wat het publieke deel betreft. Het is verder nog te vroeg om over de nadelen van het consumeren te verhalen, als je het spul niet zelf produceert. Ook de gestolde geilheid, die in de vorm van een Akai bandrecorder al jaren staat te verpieteren, is ook voor later of nooit misschien. Ik ga zwemmen ..... Heerlijk, dat enthousiasme.
Behalve de zon bij het derde ontwaken ook een redelijk ononderbroken nacht gehad tot bijna in de ochtend. Het zijn de welbekende kleine dingen, die het iedere keer weer (moeten) doen. De al redelijk uitgemestte barruimte mag straks de zorg dragen voor de nodig opstartenergie. Nog een paar dozen en dan hebben de volgende inpaksels weer ruimte nodig. Dat wordt een rondje schuiven met het meubilair. Pokkehekel aan als het weereens moest zonder reden anders, dan dat het vooral anders moest. Nu maakt het zin, snijdt het hout. Functionaliteit, één van mijn grootste drijfveren.
Nog iets vergeten voor vandaag? Niet wat het publieke deel betreft. Het is verder nog te vroeg om over de nadelen van het consumeren te verhalen, als je het spul niet zelf produceert. Ook de gestolde geilheid, die in de vorm van een Akai bandrecorder al jaren staat te verpieteren, is ook voor later of nooit misschien. Ik ga zwemmen ..... Heerlijk, dat enthousiasme.
zondag 15 februari 2015
Onpersoonlijk
Het persoonlijke is bijna compleet in de dozen verdwenen of weggegooid. Weer geen makkelijke dag vandaag, maar een ongekend actieve zondag zonder kilometers maken of culinair gespat. Nee, wel blokkendozen van de kleuterschool, stapels dagboeken, massa's landkaarten, de nodige 3-dimensionale breinkrakers, Porsches in soorten en maten en de nodige speciale munten, ook blijkbaar ooit mee bezig geweest, al weer bijna vergeten.
Het is voor de tweede keer, dat het pakken een gevoel van ruimte creërt. Het is nog niet, wat het zijn moet, maar je kunt weer bewegen in de bar, zelfs een dansje behoort tot de mogelijkheden. Voor het eerst sinds, zeg ruim 8 jaar. Ja, en ik kan ook niet ontkennen, dat het vandaag voor een keertje goed aanvoelt, waar ik mee bezig ben.
Nu bedenken wat ik met al die drankminiaturen wil en zo zijn er nog wat hinderpalen, die links en rechts in de weg liggen, maar geen belemmerende sentimenten meer. Tenminste, dat is de veronderstelling. Dus nu ben ik in twee dagen klaar ......
Het is voor de tweede keer, dat het pakken een gevoel van ruimte creërt. Het is nog niet, wat het zijn moet, maar je kunt weer bewegen in de bar, zelfs een dansje behoort tot de mogelijkheden. Voor het eerst sinds, zeg ruim 8 jaar. Ja, en ik kan ook niet ontkennen, dat het vandaag voor een keertje goed aanvoelt, waar ik mee bezig ben.
Nu bedenken wat ik met al die drankminiaturen wil en zo zijn er nog wat hinderpalen, die links en rechts in de weg liggen, maar geen belemmerende sentimenten meer. Tenminste, dat is de veronderstelling. Dus nu ben ik in twee dagen klaar ......
Cijfermatig
20002 .... ook mooi. Wat is toch die charme van getallen en getalcombinaties. Er zijn dan weer gekkies die daar een hele levensfilosofie omheen gebouwd hebben. Dat gaat me weer te ver, ook in die richting ga ik niet mee. Dat neemt niet weg, dat getallen een van die dingen zijn, die bedacht lijken en er toch een eigen leven op na weten te houden. Het was er. Het is benoemd. Maar of die benoeming nou zo willekeurig dan wel vrijwillig is geweest, daar valt een hoop op af te dingen.
Wat staat ons de komende tijd te wachten? Een zwakke 20022 of de betere 21012, 22022, 23032 etc. Met een 400 - 500 paginakijkers per maand gaat het 40 tot 50 maanden duren, voordat we alle leuke combi's tussen nu en z'n verdubbeling hebben gehad. Dat is een tijdspanne, die inmiddels niet meer tot mijn overzichten behoort. Het vertrek hier, het installeren daar, een speciale vakantie in 2016 en dan houdt het vooruit kijken een beetje op.
Het is niet, dat er geen grootse plannen meer zijn. Het is, dat ik de afgelopen jaren uit den treure heb mogen meemaken, hoe het is als je steeds weer moet terugkomen op enthousiast geplande trajecten. Dat is tergend frustrerend. Dus wensen en aanverwanten blijven in de kast, al is dat best proppen. Eventuele plannen worden pas aan de werkelijkheid blootgesteld, als het traject concreet aan uitrollen toe is op een overzichtelijke periode. Tot die tijd is het broeien geblazen achter slot en grendel. Genoeg teleurstellingen geïncasseerd. Op dat vlak lig ik en is vallen inmiddels uitgesloten.
Wat staat ons de komende tijd te wachten? Een zwakke 20022 of de betere 21012, 22022, 23032 etc. Met een 400 - 500 paginakijkers per maand gaat het 40 tot 50 maanden duren, voordat we alle leuke combi's tussen nu en z'n verdubbeling hebben gehad. Dat is een tijdspanne, die inmiddels niet meer tot mijn overzichten behoort. Het vertrek hier, het installeren daar, een speciale vakantie in 2016 en dan houdt het vooruit kijken een beetje op.
Het is niet, dat er geen grootse plannen meer zijn. Het is, dat ik de afgelopen jaren uit den treure heb mogen meemaken, hoe het is als je steeds weer moet terugkomen op enthousiast geplande trajecten. Dat is tergend frustrerend. Dus wensen en aanverwanten blijven in de kast, al is dat best proppen. Eventuele plannen worden pas aan de werkelijkheid blootgesteld, als het traject concreet aan uitrollen toe is op een overzichtelijke periode. Tot die tijd is het broeien geblazen achter slot en grendel. Genoeg teleurstellingen geïncasseerd. Op dat vlak lig ik en is vallen inmiddels uitgesloten.
Bloedloos
Die 20.000ste ga ik dus zelf binnenlopen met het controleren van dit blogstukje... Tja, als het niet gedaan wordt, doe ik het wel zelf. Het is toch al een rare dag ook zonder het zondag-zijn. Om negenen uur wakker gebeld worden door je moeder. Dan verwacht je toch al bijna een dooie in de kleine kring, maar hoe ouder hoe gekker, dat was gelukkig niet het geval. Wel een raar verhaal over bloed, dat wel het hart in gepompt wordt, maar niet duidelijk is, waar het er weer uitgaat en een cardioloog, die mijn moeder eigenwijs noemt omdat ze op haar 84ste een operatie niet meer ziet zitten. Nou is mijn moeder zeker weten eigenwijs, maar zoals wel vaker, denk ik, dat ze wel gelijk heeft.
Goeie morgen, dus. Doe mij een koffie, graag. Robots die koffie kunnen zetten en trap lopen ... ik begin er steeds meer voor te voelen. En dan natuurlijk ook stofzuigen, kattenbak verschonen, stoffen, ramen lappen en was opvouwen .... de rest doe ik zelf wel.
Goeie morgen, dus. Doe mij een koffie, graag. Robots die koffie kunnen zetten en trap lopen ... ik begin er steeds meer voor te voelen. En dan natuurlijk ook stofzuigen, kattenbak verschonen, stoffen, ramen lappen en was opvouwen .... de rest doe ik zelf wel.
zaterdag 14 februari 2015
Omkopen
Een Duvel er tegenaan gooien. Enerzijds om het weekendgevoel niet te frustreren, anderzijds om de maar moeizaam in beweging komende nuttige activiteitendrang een stimulans vooraf te geven. Gevaarlijke zet, want contraproduktiviteit ligt op de loer. Maar zonder risico's geen bijzondere daden. De bar wacht. Een bar vol dozen ipv bier. Da's bar maar mijn eigenste werkelijkheid.
Het weer klaart op. Laat ik op de kar springen en doen wat slim is als het gedaan is. Geen energie verspillen op filosofische zijwegen of het fileren van algemeen geaccepteerde onzin. Kan vanavond of eerder als de bar de gewenste ruimte tentoon spreidt.
Hup. Home waarts. Het ergste deel van het selecteren is volgens mij een gepasseerd station. Wat rest zou dus dom inpakwerk moeten zijn. Dat kan en mag niet op problemen stuiten. Daar zal ik het vandaag mee moeten doen. Makkelijker en zeker leuker kan ik het niet maken. Ik ben de belasting niet!
Het weer klaart op. Laat ik op de kar springen en doen wat slim is als het gedaan is. Geen energie verspillen op filosofische zijwegen of het fileren van algemeen geaccepteerde onzin. Kan vanavond of eerder als de bar de gewenste ruimte tentoon spreidt.
Hup. Home waarts. Het ergste deel van het selecteren is volgens mij een gepasseerd station. Wat rest zou dus dom inpakwerk moeten zijn. Dat kan en mag niet op problemen stuiten. Daar zal ik het vandaag mee moeten doen. Makkelijker en zeker leuker kan ik het niet maken. Ik ben de belasting niet!
Presentie
Een massage dag. Een beetje kneden in mezelf. Letterlijk mag, maar figuurlijk is haalbaarder. Of het wenselijk is, is een vraag van geheel andere orde. Het verdiepen in een dergelijk verreikend vraagstuk stel ik vooralsnog maar even uit. Eerst de ochtendbeweging, dan het ene onderwerp op de zeer overzichtelijke to-do-lijst tot me nemen, van links naar rechts en terug over mijn tong laten rollen, beetje sabbelen, rochelen en naar goed gebruik niet uitspuwen en dan zie ik wel, wat het gaat worden qua doe-dingen vandaag.
Is die neerplenzende hagelbui als hint bedoeld? Dat gaat het verder ontruimen van de bar niet aantrekkelijker maken. Geen zin om iedere doos weer nat gezeken te worden, als ik vanuit de bar buitenom naar binnen loop. Wederom slechts een erg kort winters weekje met het gewenste prachtige weer. Het waren altijd maar een paar natte weken in voor- en najaar. Desondanks ben je die snel zat, maar het lijkt erop dat het er een paar meer zijn geworden. Hoewel ... eigenlijk is het najaar pas in de winter begonnen. En als nu het natte deel van het voorjaar er direct achteraan wordt afgeraffeld, hebben we straks een paar mooie maanden voordat de zomer begint.
Kijk, dat is de betere mentaliteit! Ook wakker inmiddels? Altijd weer wat trager dan de 'kritische noten'-kraker. Nu kan de dag beginnen.
Is die neerplenzende hagelbui als hint bedoeld? Dat gaat het verder ontruimen van de bar niet aantrekkelijker maken. Geen zin om iedere doos weer nat gezeken te worden, als ik vanuit de bar buitenom naar binnen loop. Wederom slechts een erg kort winters weekje met het gewenste prachtige weer. Het waren altijd maar een paar natte weken in voor- en najaar. Desondanks ben je die snel zat, maar het lijkt erop dat het er een paar meer zijn geworden. Hoewel ... eigenlijk is het najaar pas in de winter begonnen. En als nu het natte deel van het voorjaar er direct achteraan wordt afgeraffeld, hebben we straks een paar mooie maanden voordat de zomer begint.
Kijk, dat is de betere mentaliteit! Ook wakker inmiddels? Altijd weer wat trager dan de 'kritische noten'-kraker. Nu kan de dag beginnen.
Verwaken
Om negenen uur moe je bed uitkomen is niet het beste begin van de dag. Maar het kan erger. Je kunt ook om half vier het idee hebben, dat de nacht er qua slaap opzit. Geloof me, dat is een stuk minder. Wat moet je op dat uur van de dag, als je niet na een avond doorzakken op een mediterraan strand wacht op de zonsopgang of gewoon een ritje Nederland op het programma hebt staan? Niets toch? En het wordt er niet beter op als dat aanhoudt tot voorbij zessen en de slaap dan alsnog een keertje aan het werk gaat. Wordt je toch nog bij negenen wakker en dat moe!
Tja, je hebt van de dagen ..... Zo'n dag is het dus vandaag. Zo eentje. Zo'n bijzondere, waarop alles per hoge uitzondering eens een keertje niet loopt zoals gewenst. De zon niet schijnt. Het weekend is. Dozen staan te wachten om gevuld te worden. En de koffie niet smaakt.
Tja, je hebt van de dagen ..... Zo'n dag is het dus vandaag. Zo eentje. Zo'n bijzondere, waarop alles per hoge uitzondering eens een keertje niet loopt zoals gewenst. De zon niet schijnt. Het weekend is. Dozen staan te wachten om gevuld te worden. En de koffie niet smaakt.
vrijdag 13 februari 2015
Doelstelling
.... en wat maakt nou, dat ik ga naar waar ik heen ga? Wat trekt? Behalve een persoonlijke randvoorwaarde (Sorry, Mariana) is het de eenvoud van het leven, dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uitoefent. In feite dezelfde drijfveer waarmee ik eind jaren negentig van de vorige eeuw (Belachelijk klinkt dat toch!) naar Frankrijk ben getogen. Alleen was het orginele idee daar in de opzet van de plek in feite direct al omzeep geholpen. Als ik iets niet heb willen zien, is het dat wel geweest.
Nu kan ik wel zeggen, dat het grootse niet mijn keuze is geweest, maar ik ben er wel in meegegaan ipv te blijven gaan voor die vele malen kleinere plek met meer tijd voor planten, dieren en dingen dan geld verdienen. Ik heb ervoor betaald, letterlijk maar mn figuurlijk. Ik heb mijn tijd uitgezeten zo gezegd. Afbetaald. Geboet. Geleerd. Ben gegroeid. Wijzer en vooral ouder geworden ..... Heb ik nou alle levensfilosofieën gehad?
Het had allemaal wat sneller gemogen. Hoe je het ook wendt of keert, er is een hoop tijd verloren gegaan. Kansen zijn verkeken en mogelijkheden onbenut gebleven. Dat zijn dingen die nu gaan veranderen. Ik ben soms hardleers maar niet in deze. Behalve huisje-tuintje-beestjes ga ik ook voor een wereld waarin de mens nog voornamelijk bezig is met leven. Het was ooit overleven, maar dat is het nu niet meer. En natuurlijk is het ook hier nooit genoeg, maar vooralsnog is een vet varken belangrijker dan de nieuwste iPhone en dat geeft een ongekend goed gevoel.
Nu kan ik wel zeggen, dat het grootse niet mijn keuze is geweest, maar ik ben er wel in meegegaan ipv te blijven gaan voor die vele malen kleinere plek met meer tijd voor planten, dieren en dingen dan geld verdienen. Ik heb ervoor betaald, letterlijk maar mn figuurlijk. Ik heb mijn tijd uitgezeten zo gezegd. Afbetaald. Geboet. Geleerd. Ben gegroeid. Wijzer en vooral ouder geworden ..... Heb ik nou alle levensfilosofieën gehad?
Het had allemaal wat sneller gemogen. Hoe je het ook wendt of keert, er is een hoop tijd verloren gegaan. Kansen zijn verkeken en mogelijkheden onbenut gebleven. Dat zijn dingen die nu gaan veranderen. Ik ben soms hardleers maar niet in deze. Behalve huisje-tuintje-beestjes ga ik ook voor een wereld waarin de mens nog voornamelijk bezig is met leven. Het was ooit overleven, maar dat is het nu niet meer. En natuurlijk is het ook hier nooit genoeg, maar vooralsnog is een vet varken belangrijker dan de nieuwste iPhone en dat geeft een ongekend goed gevoel.
Afspraken
Druk, druk, druk is het en vergeleken met wat tijd geleden zelfs nog een overtreffende trap erger. Niet dat ik nou in de stress ben geschoten. Daar heb ik bij regeldingen niet zoveel last van. Dat is meer voor van die zaken, waar ik in feite niks aan kan veranderen, maar er ook liever niet mee opgescheept zou zitten. D'r is een hoop dat in Frankrijk moet, een deel dat uit Nederland moet komen en natuurlijk is er ook een hoop in Roemenië te regelen.
Huis, verhuizing, papierwerk, feestvoorbereidingen, verkoopafhandeling zijn de grote lijnen. Badkamer, slaapkamer, traditionele kamer, inpakken, opruimen, verhuizer regelen, auto's verplaatsen en de dieren niet vergeten, uitreksels uit bevolkingsregisters, bewijs van overlijden, bewijs van huwelijkse status, uitschrijvingspapieren in Frankrijk, bloemen, pak, schoenen, hotel, uitnodigingen, maaltijdgangen, statusquo onderzoeken voor verfwerk, electra, gaz, energiestatus, loden buizen en asbest is het swakkie meer in detail. Alles niks aan de hand .... totdat het besef weer doordringt, dat dit in feite het werk is voor de komende zes weken.
Alles is op tijd opgestart, soms al weken geleden. Er is echter maar weinig wat lekker loopt. Koks willen menu's graag tot het laatste uitstellen maar kaartjes drukken doe je toch liever wat eerder. Ambassades zijn behalve erg traag ook alleen goed in door verwijzen. Kleermakers putten zich uit in duizend excuses, maar daarmee naai je geen pak aaneen. En ga zo maar door. De aannemer geef ik ff respijt vanwege de winter. Het zal uiteindelijk wel lukken, al is het maar omdat het moèt. Maar nu is zo'n moment, dat het lijkt alsof 2015 een jaar te vroeg is gekozen.
Huis, verhuizing, papierwerk, feestvoorbereidingen, verkoopafhandeling zijn de grote lijnen. Badkamer, slaapkamer, traditionele kamer, inpakken, opruimen, verhuizer regelen, auto's verplaatsen en de dieren niet vergeten, uitreksels uit bevolkingsregisters, bewijs van overlijden, bewijs van huwelijkse status, uitschrijvingspapieren in Frankrijk, bloemen, pak, schoenen, hotel, uitnodigingen, maaltijdgangen, statusquo onderzoeken voor verfwerk, electra, gaz, energiestatus, loden buizen en asbest is het swakkie meer in detail. Alles niks aan de hand .... totdat het besef weer doordringt, dat dit in feite het werk is voor de komende zes weken.
Alles is op tijd opgestart, soms al weken geleden. Er is echter maar weinig wat lekker loopt. Koks willen menu's graag tot het laatste uitstellen maar kaartjes drukken doe je toch liever wat eerder. Ambassades zijn behalve erg traag ook alleen goed in door verwijzen. Kleermakers putten zich uit in duizend excuses, maar daarmee naai je geen pak aaneen. En ga zo maar door. De aannemer geef ik ff respijt vanwege de winter. Het zal uiteindelijk wel lukken, al is het maar omdat het moèt. Maar nu is zo'n moment, dat het lijkt alsof 2015 een jaar te vroeg is gekozen.
Dubbelzijdig
Nou zou je denken, dat het goed moet doen, als je na al het gewurg bij de selectie-en inpakprocedures, ff een dag je licht buiten de deur en in andere bezigheden opsteekt. Dat is vreemdgenoeg maar ten dele waar. Het zou eigenlijk ook wel verbazingwekkend zijn, als er eens een keertje een beleving de revue zou passeren, die slecht voor één uitleg vatbaar blijkt te zijn. Het is altijd dubbel, altijd Dr. Jekyll and Mr. Hide.
Het is de afgelopen jaren alleen de afkeer van alles gelukt om een overheersende rol te spelen. Maar ook daarbij was de rest weldegelijk aanwezig, spartelde echter wat in de marge en had absoluut niks in de soep te brokkelen. Dat is nu evenwichtiger, maar evenwichtigheid is nu niet, wat je in deze zou willen nastreven. Laat al dat kritische gemekker aub in de marge schuiven en maak hen, als het ff kan, zelfs het spartelen onmogelijk. Toekijken mogen ze. Kijken naar wat ze uiteindelijk niet tegen hebben kunnen houden.
Zoals ik vandaag in Limoges vond, dat ik verder had moeten gaan met de verhuisbezigheden, zo denk ik morgen, terwijl ik zooi sta in te pakken, dat ik ze niet allemaal op een rijtje heb, om mijn weekend daar aan te verspillen. Het zij zo. Weekend was vandaag.
Het is de afgelopen jaren alleen de afkeer van alles gelukt om een overheersende rol te spelen. Maar ook daarbij was de rest weldegelijk aanwezig, spartelde echter wat in de marge en had absoluut niks in de soep te brokkelen. Dat is nu evenwichtiger, maar evenwichtigheid is nu niet, wat je in deze zou willen nastreven. Laat al dat kritische gemekker aub in de marge schuiven en maak hen, als het ff kan, zelfs het spartelen onmogelijk. Toekijken mogen ze. Kijken naar wat ze uiteindelijk niet tegen hebben kunnen houden.
Zoals ik vandaag in Limoges vond, dat ik verder had moeten gaan met de verhuisbezigheden, zo denk ik morgen, terwijl ik zooi sta in te pakken, dat ik ze niet allemaal op een rijtje heb, om mijn weekend daar aan te verspillen. Het zij zo. Weekend was vandaag.
Bejaard
Rondje Limoges en thuis aan de Kriek Bellevue ..... 15 jaar oud, minstens. Hoeveel mensen zouden het tegenwoordig ongezien, sorry ongeproefd, door de gootsteen spoelen?? Nu heb ik toevallig een paar maanden geleden een ruim 10 jaar oud biertje genoten van een illustere Utrechtse hobbybrouwerij met serieuze pretenties, die -zoals zo vaak- ten onder is gegaan toen er hard aan getrokken moest worden. Daar was helemaal niks mis mee en dat was maar een klein, 0,33 cl flesje. Deze kriek zit in een kloeke 3 liter fles. Een formaat dat je alleen in winkels als Bert's Bierhuis aantreft. Geheel verbaasd was ik dus niet om een inhoud aan te treffen waar qua helderheid, smaak en schuimkraag niks op aan te merken was. De kleur is bruiner dan bij een jeudigere kriek, denk ik, maar ik drink het te weinig om dat zeker te weten.
Ruimt alweer lekker op. Onhandig zo'n fles meeslepen, al zullen er voldoende flessen-met-inhoud meegaan, maar dan van een handzamer formaat: Sterke drank, port, wijn, wijn, wijn en nog eens wijn.
Ruimt alweer lekker op. Onhandig zo'n fles meeslepen, al zullen er voldoende flessen-met-inhoud meegaan, maar dan van een handzamer formaat: Sterke drank, port, wijn, wijn, wijn en nog eens wijn.
Afschrijven
Bezig met selecteren en opruimen cq. weggooien is me duidelijk geworden waar mijn weerzin tegen mn dat weggooien op gebaseerd is. Een hoop dingen, die door mijn handen gaan hebben simpelweg door de technische veranderingen hun bruikbaarheid verloren. Floppydisks, videorecorder, analoge decoder, cassettebandjes, computerspellen, boeken over de diverse programma's. Ok, er zijn ook nog de zaken waar je bewust geld ingestoken hebt en die je nu in de weg staan. Zoals de stripboeken en de drankminiaturen, maar die hebben wel nog steeds hun waarde, al is dat niet meer voor jou. De rest is afgeschreven, niet door jezelf maar door de omstandigheden. Geforceerde kapitaalvernietiging.
Als ik iets jarenlang intensief, doelgericht en met plezier gebruikt heb, doe het me haast pijn als slijtage of defect verder gebruik onmogelijk maakt. Dat geldt voor kleren, schoenen, keukengerei en ook zoiets als mijn auto. De Peugeot gaat dan ook mee straks, omdat hij het nog steeds doet ondanks de km's en leeftijd. En dat geldt ook voor een 40 jarige mixer, 35 jaar oude pannen, etc. Maar de prachtige computerspellen waar ik vele uren vermaak aan heb beleeft, daar kan ik niks anders mee dan ze nostalgisch in ongebruik laten verkommeren ..... of weggooien dus.
Ik hecht me niet alleen aan mensen. "Nieuw" heeft voor mij geen speciale aantrekkingskracht. Het gebarsten eierdopje met een kuikenkopje erop en het opschrift "Donsje" zegt me meer dan het volgende model iPhone. Zelfs mijn Nokia 8086, mijn eerste mobiel, heeft meer waarde voor me dan de vele malen smartere iPhone, die daarna kwam .... en waarom eigenlijk, want de Nokia was en is nog steeds niet stuk??
Als ik iets jarenlang intensief, doelgericht en met plezier gebruikt heb, doe het me haast pijn als slijtage of defect verder gebruik onmogelijk maakt. Dat geldt voor kleren, schoenen, keukengerei en ook zoiets als mijn auto. De Peugeot gaat dan ook mee straks, omdat hij het nog steeds doet ondanks de km's en leeftijd. En dat geldt ook voor een 40 jarige mixer, 35 jaar oude pannen, etc. Maar de prachtige computerspellen waar ik vele uren vermaak aan heb beleeft, daar kan ik niks anders mee dan ze nostalgisch in ongebruik laten verkommeren ..... of weggooien dus.
Ik hecht me niet alleen aan mensen. "Nieuw" heeft voor mij geen speciale aantrekkingskracht. Het gebarsten eierdopje met een kuikenkopje erop en het opschrift "Donsje" zegt me meer dan het volgende model iPhone. Zelfs mijn Nokia 8086, mijn eerste mobiel, heeft meer waarde voor me dan de vele malen smartere iPhone, die daarna kwam .... en waarom eigenlijk, want de Nokia was en is nog steeds niet stuk??
Golfverband
De tweede hele redelijke nacht achter de rug. De op- en neergaande levensbeweging beperkt zich meer en meer tot de nachtelijke uren. Er zijn dagen, die niet uit de verf willen komen, in het kielzog van een verkeerde nacht, maar echt verkeerde dagen zijn er de laatste weken volgens mij niet geweest. Ik zou het moeten checken, want er is weinig, wat ik sneller weet te vergeten dan een beroerde dag. Maar volgens mij klopt dat idee. De nachten blijven echter bij tijd en wijle goed misgaan.
Zondag- en maandagnacht waren van die kleine rampen, sindsdien zijn mijn nachten herstellende. Het is een gecompliceerde warboel. Een beroerde nacht moet ergens zijn oorzaak of oorzaken vandaan halen en dan blijft toch weinig andere keuze over dan de dag. Er gebeuren dus dingen, die me op het moment zelf geen problemen (meer) opleveren, maar enige uren later voor indrukwekkende kortsluitingen verantwoordelijk zijn. Kunnen zijn. Want mijn dagen zijn niet zo verschillend en de nachtelijke effecten zouden dus een meer continue karakter moeten hebben. Zou je denken. Ik tenminste. Is echter niet zo.
Het houdt me bezig, als het gebeurt en als het nazeurt, maar zoals gezegd vergeet ik snel. Soort van "altijd nieuwe vrienden" als je Altzheimer hebt maar dan qua nachtelijke verrassingen. Nu alweer drie dagen niet en dat is wel zo prettig.
Zondag- en maandagnacht waren van die kleine rampen, sindsdien zijn mijn nachten herstellende. Het is een gecompliceerde warboel. Een beroerde nacht moet ergens zijn oorzaak of oorzaken vandaan halen en dan blijft toch weinig andere keuze over dan de dag. Er gebeuren dus dingen, die me op het moment zelf geen problemen (meer) opleveren, maar enige uren later voor indrukwekkende kortsluitingen verantwoordelijk zijn. Kunnen zijn. Want mijn dagen zijn niet zo verschillend en de nachtelijke effecten zouden dus een meer continue karakter moeten hebben. Zou je denken. Ik tenminste. Is echter niet zo.
Het houdt me bezig, als het gebeurt en als het nazeurt, maar zoals gezegd vergeet ik snel. Soort van "altijd nieuwe vrienden" als je Altzheimer hebt maar dan qua nachtelijke verrassingen. Nu alweer drie dagen niet en dat is wel zo prettig.
donderdag 12 februari 2015
20.000
.... geen mijlen onder zee. Die associatie zegt wel iets over het tijdsgewricht waarin mijn leven gewrocht is. Nee, het zijn door Google's statistieksyteem voor Blogger gemeten pageviews. Ik zeg dat bewust redelijk omslachtig, omdat er weinig van klopt in zoverre ik dat met mijn beperkte kennis kan controleren. Maar cijfers creëren hun eigen werkelijkheid en die heeft altijd een meer absoluut karakter dan de cijferloze variant.
Bijna 20.000 keer is er dus (minstens) op een pagina van mijn blog geklikt en helaas zit daar sinds een behoorlijke tijd ook mijn eigen bezoek bij inbegrepen. Margewerk als je bedenkt, dat dit aantal ruim drie jaar nodig heeft gehad om gescoord te worden. Niet vreemd, als je bedenkt, dat mijn middelpunt niet de wereld is, maar mijn navel. Maar soit, een mooi getal, ondanks alles.
Bijna 20.000 keer is er dus (minstens) op een pagina van mijn blog geklikt en helaas zit daar sinds een behoorlijke tijd ook mijn eigen bezoek bij inbegrepen. Margewerk als je bedenkt, dat dit aantal ruim drie jaar nodig heeft gehad om gescoord te worden. Niet vreemd, als je bedenkt, dat mijn middelpunt niet de wereld is, maar mijn navel. Maar soit, een mooi getal, ondanks alles.
Corresponderen
Tjsoe, heavy dag weer. Zal blij zijn als ik de persoonlijke in- en uitpaksferen achter me kan laten. Vandaag een heel eind gekomen, maar niet waar ik stiekem op gehoopt had. Wat heeft een mens toch een berg zooi en dat terwijl er in Utrecht al iets van een stevig volle pallet is gesneuveld. De Peugeot staat alweer volgeladen om de papier-, glas- en stofhandelaren er hun voordeel mee te laten doen. Desondanks nog weer een halve doos brieven opgeduikeld. Heel wat afgeschreven ooit. Tegenwoordig moet je al bijna smeken om zoiets als een email, als je niet steeds weer aangewezen wilt zijn op kopieën van WA-dialogen. Emoticons ipv van bloemrijke taal en opmerkingen ipv een uitgebreide uitleg. Is dat vooruitgang? Geen idee. Het is in elk geval een verandering, die de gemiddelde luiheid van de mens in de kaart speelt. Actie-reactie komt nauwelijk meer verder dan het "duimpje in de lucht".
Een aardig peroonlijk archief, dus. Jammer nou, dat ik niet beroemd ben en derden niet staan te poppelen om zich op die geschriften te storten. En nog veel meer zonde, dat ik zelfs bij beleden beroemdheid nooit de onzin zou kunnen lezen, die anderen uit mijn schrijfsels denken te kunnen destilleren. Want tenslotte niet meer onder de levenden. En vanaf dat wolkje slinks meegenieten, zou leuk zijn, maar met sprookjes heb ik altijd zo mijn problemen gehad.
Een aardig peroonlijk archief, dus. Jammer nou, dat ik niet beroemd ben en derden niet staan te poppelen om zich op die geschriften te storten. En nog veel meer zonde, dat ik zelfs bij beleden beroemdheid nooit de onzin zou kunnen lezen, die anderen uit mijn schrijfsels denken te kunnen destilleren. Want tenslotte niet meer onder de levenden. En vanaf dat wolkje slinks meegenieten, zou leuk zijn, maar met sprookjes heb ik altijd zo mijn problemen gehad.
Bezinkels
Weer een mooie dag. Voorlopig de laatste. Dus lekker aan de slag. De draai van gisteren terugpakken lijkt me wel een aardige. Een leeg geruimde bar; de ultieme droom voor vandaag. Nog een hoop persoonlijke papierzooi, een berg prullaria, apart glaswerk en de ooit deze kant opgekomen spullen nadat het ouderlijk huis verruild werd voor een flat met verzorgingstrekjes. Bij die hele doos bakplaten en -vormen kan ik me nog wel wat voorstellen. Maar wat heb ik me ooit bedacht bij het bewaren van de trouwkleding van mijn vader, incl. inklapbare hoge hoed??
Maar ja, d'r is wel meer waar je vraagtekens bij kunt plaatsen. Wat doe je met een modelracebaan, die jezelf ooit eens gekocht hebt, omdat je 'm nooit gekregen hebt, ondanks regelmatige vermelding op de diverse soorten verlanglijstjes?? En zo is er nog wel meer spul waarvan de aanwezigheid meer verbazing oproept dan begrip. Je bewaart niet om te gebruiken, je bewaart om niet weg te hoeven gooien. Het enige wat je daarvoor nodig hebt, is ruimte. Iets waarvan we hier meer dan voldoende hadden. Het is, dat ik het me qua mijn eigen rommel zelf aan heb gedaan. Niet zeuren dus en verder met selecteren en uitdunnen.
Maar ja, d'r is wel meer waar je vraagtekens bij kunt plaatsen. Wat doe je met een modelracebaan, die jezelf ooit eens gekocht hebt, omdat je 'm nooit gekregen hebt, ondanks regelmatige vermelding op de diverse soorten verlanglijstjes?? En zo is er nog wel meer spul waarvan de aanwezigheid meer verbazing oproept dan begrip. Je bewaart niet om te gebruiken, je bewaart om niet weg te hoeven gooien. Het enige wat je daarvoor nodig hebt, is ruimte. Iets waarvan we hier meer dan voldoende hadden. Het is, dat ik het me qua mijn eigen rommel zelf aan heb gedaan. Niet zeuren dus en verder met selecteren en uitdunnen.
woensdag 11 februari 2015
Vlottend
Half zes en nog blanco voor vandaag. Niks geschreven, geen bezoekers. Gaat mooi gelijk op. Zou aan deze kant kunnen wijzen op een ongewone dadendrang. En dat klopt, als je de dag vergelijkt met de voorafgaande dagen. Bovendien kwam de schrijverij vanochtend een beetje klem te zitten, doordat ik heerlijk schandalig laat mijn bed uit ben gekomen. Wat weer niet betekent, dat de ongekende dadendrang gedreven werd door een schuldgevoel. Alles behalve, zou ik zelfs zeggen.
Redelijk uitgeslapen als ik was, trok het prachtige weer me in beweging. Deuren en ramen open. Mijn krant opgehaald. Wat zitten klooien met vertalen en me aansluitend over het vullen van de dozen ontfermt. Van het een kwam vandaag voor de afwisseling zonder problemen het andere en zo vloog de middag voorbij. Rommelend in mijn persoonlijke papierzooi was het weer werken, maar dat is bij een hanteerbaar probleem gebleven.
Als extraatje de Bouvrie-ramp naar de afvalscheiding gereden. Een kleine twintig jaar ergernis in een vlotte beweging de container in gewerkt. Dat mensen zulk soort spul kopen ... Ik verdenk zelfs de honden ervan, dat ze niet bijster te spreken waren over de zit- en ligkwaliteiten van de bank.
Redelijk uitgeslapen als ik was, trok het prachtige weer me in beweging. Deuren en ramen open. Mijn krant opgehaald. Wat zitten klooien met vertalen en me aansluitend over het vullen van de dozen ontfermt. Van het een kwam vandaag voor de afwisseling zonder problemen het andere en zo vloog de middag voorbij. Rommelend in mijn persoonlijke papierzooi was het weer werken, maar dat is bij een hanteerbaar probleem gebleven.
Als extraatje de Bouvrie-ramp naar de afvalscheiding gereden. Een kleine twintig jaar ergernis in een vlotte beweging de container in gewerkt. Dat mensen zulk soort spul kopen ... Ik verdenk zelfs de honden ervan, dat ze niet bijster te spreken waren over de zit- en ligkwaliteiten van de bank.
dinsdag 10 februari 2015
Opgeruimd
De dag had slechter gekund. Opener kan een deur nauwelijks, maar toch doet het deugt, dat er iets meer van de dag terecht is gekomen, dan op het eerste gezicht mogelijk leek. Het blijven de minder in het oogspringende bezigheden, maar het is niet alleen het vullen der dozen dat telt. Zo'n meterslange tafel, waarop je door de weken heen de dingen wegschuift, waar je niet direct van weet wat je er mee wilt doen, wordt vanzelf een stevige uitdaging. Die uitdaging is mooi teruggebracht tot een aantal behapbare brokken. Wederom is het nodige "exit" gegaan.
Een bestemming die me trouwens steeds makkelijker afgaat. Was eerst "stuk of onbruikbaar zijn" het criterium, inmiddels ben ik gevorderd tot "gaat waarschijnlijk nooit meer iets mee gebeuren" en hoppa, gaat het richting de afvalscheiding. Af en toe is dat nog niet genoeg en wil ik gewoon ff resultaat zien. Daarvoor vandaag de oude, tot op het houten skelet versleten Bouvrie-bank door een raam op éénhoog naar buiten gemieterd. Nog niet opgeruimd maar nu wel zo goed als! Rest voor vandaag alleen de avond nog.
Een bestemming die me trouwens steeds makkelijker afgaat. Was eerst "stuk of onbruikbaar zijn" het criterium, inmiddels ben ik gevorderd tot "gaat waarschijnlijk nooit meer iets mee gebeuren" en hoppa, gaat het richting de afvalscheiding. Af en toe is dat nog niet genoeg en wil ik gewoon ff resultaat zien. Daarvoor vandaag de oude, tot op het houten skelet versleten Bouvrie-bank door een raam op éénhoog naar buiten gemieterd. Nog niet opgeruimd maar nu wel zo goed als! Rest voor vandaag alleen de avond nog.
Sufkop
Bezig! Dat is mooi. Het kost moeite. Dat is minder., maar te doen. Wikken & wegen. Stappen vooruit en opzij, heel veel opzij. Voelen. Ruiken. Herinneren. Beslissen. Wegleggen. Terugnemen. Heroverwegen. Toch weg er mee. De vulling voor de volgende dozen krijgt vorm.
Vandaag was een mooie dag geweest om overal nog een keer langs te gaan en alles aan een laatste check te onderwerpen voor wat betreft het kleine spul. Zo voortploeterend op het tandvlees, heb ik daar maar van afgezien. Morgen weer mooi weer, dan zien we verder, als deze moeheid geen voorbode van enige dagen bedverblijf zal blijken. Ergens tijdens de ochtendkoffie had die moeheid zijn biezen moeten pakken om na vijven in combinatie met de verveling weer z'n kop op te steken. Me de hele dag voor de voeten lopen zoals vandaag is geen regel. Ik kan het me zelfs als uitzondering niet herinneren.
Nog een paar uur rotzooien en rommelen en als dan het vieruurtje de boel niet weet op te peppen, ga ik gewoon naar bed. Siësta, de regelbevestigende uitzondering.
Vandaag was een mooie dag geweest om overal nog een keer langs te gaan en alles aan een laatste check te onderwerpen voor wat betreft het kleine spul. Zo voortploeterend op het tandvlees, heb ik daar maar van afgezien. Morgen weer mooi weer, dan zien we verder, als deze moeheid geen voorbode van enige dagen bedverblijf zal blijken. Ergens tijdens de ochtendkoffie had die moeheid zijn biezen moeten pakken om na vijven in combinatie met de verveling weer z'n kop op te steken. Me de hele dag voor de voeten lopen zoals vandaag is geen regel. Ik kan het me zelfs als uitzondering niet herinneren.
Nog een paar uur rotzooien en rommelen en als dan het vieruurtje de boel niet weet op te peppen, ga ik gewoon naar bed. Siësta, de regelbevestigende uitzondering.
Verpakt
D'r was iets, maar wat?
Iets met pakken, niet?
Klopt.
Ik voel de moed al zakken.
Al dat geschakel ...
Een automaat
kon hier geen kwaad.
Waarom is zeuren
lekkerder dan doen?
Iets met pakken, niet?
Klopt.
Ik voel de moed al zakken.
Al dat geschakel ...
Een automaat
kon hier geen kwaad.
Waarom is zeuren
lekkerder dan doen?
Defragmentatie
Na een nacht, waarin ik o.a. menig mededroombewoner helemaal verrot heb geslagen en aanwezige inrichting tot puin heb gedecimeerd, concludeerde de fysiotherapeut vanochtend, dat mijn rug best soepel aanvoelde. En dat nadat ikzelf net tot de conclusie was gekomen, dat ik bijna een week nergens last van had gehad en het na twee dagen 'thuis' weer een puinhoop begon te worden in mijn rug. Rare mechanismen en vooral nog steeds zonder sluitende verklaring.
Feit is, dat de afgelopen twee nachten weer een kleine ramp waren en dan heb ik het niet over mijn droomavonturen, terwijl de nachten daarvoor niks aan het handje was. Waarom thuis volkomen gedesoriënteerd wakker schrikken en in een wildvreemd hotel de nacht bijna probleemloos kunnen slapen?? Klinkt toch niet als voor de hand liggend.
Ok, het gedesoriënteerde effect reikt iets verder dan de plek alleen, ook aan de belevening van het moment èn het besef van wie of wat ik ben is geen touw aan vast te knopen. Iets schrikt wakker. Dat iets heeft een herinnering aan het ik, maar mist de herkenning. Ik stel me voor aan mezelf en moet dat met nadruk herhalen. Het is een soort sleutel, een spreuk, die de waarneembare maar onherkenbare warboel op de voorbestemde plekken laat vallen en daarmee de uiteengevallen werkelijkheid stukje voor stukje hersteld. Ik hou van puzzelen, maar dit weet ik maar matig te waarderen.
Feit is, dat de afgelopen twee nachten weer een kleine ramp waren en dan heb ik het niet over mijn droomavonturen, terwijl de nachten daarvoor niks aan het handje was. Waarom thuis volkomen gedesoriënteerd wakker schrikken en in een wildvreemd hotel de nacht bijna probleemloos kunnen slapen?? Klinkt toch niet als voor de hand liggend.
Ok, het gedesoriënteerde effect reikt iets verder dan de plek alleen, ook aan de belevening van het moment èn het besef van wie of wat ik ben is geen touw aan vast te knopen. Iets schrikt wakker. Dat iets heeft een herinnering aan het ik, maar mist de herkenning. Ik stel me voor aan mezelf en moet dat met nadruk herhalen. Het is een soort sleutel, een spreuk, die de waarneembare maar onherkenbare warboel op de voorbestemde plekken laat vallen en daarmee de uiteengevallen werkelijkheid stukje voor stukje hersteld. Ik hou van puzzelen, maar dit weet ik maar matig te waarderen.
maandag 9 februari 2015
Tijdelijk
Wat zou het een genot zijn, als je naar eigen inzicht de klok wat voor- of achteruit zou kunnen zetten. Netjes geregistreerd in een soort van credit/debet-systeem. Haal je de nacht wat naar voren of schuift 'm net een eind voor je uit. Stelt de ochtend uit of verlengt je nuttig tijdsinvestering als alles voor de afwisseling eens een keer van een leien dakje glijdt. Kan dat hele geforceerde gedoe met zomer- en wintertijd in de prullenbak.
Gewoon iedereen z'n eigen klokje, zoals het nu al is, maar niet toegepast mag worden. Iedereen om negen uur op z'n werk, alleen is die negen uur voor de een wat vroeger dan voor de ander. Heeft ogenschijnlijk alles in zich voor een stevige partij chaos, maar dat is op verouderde modellen gebaseerd. Met de hedendaagse communicatie mobiliteit zou het me niks verbazen, als het voorgestelde al op plekken is gerealiseerd. Het is niks meer of minder dan een simpele vertaalslag. Net zo als de Portugezen op ons achterlopen en de Russen ons een uur of wat vooruit zijn ..... en niet alleen qua tijd tegenwoordig.
Nou zou het een mooi moment zijn om de avond in te korten en desondanks de nacht te verlengen. Om elf uur naar bed gaan voelt stukken beter aan dan om achten. Bij ontbijt en schrijfwerk frummel je de uren er weer tussen. Moet ik alleen nog iets met automatische verdonkering danwel verlichting van mijn ramen. Of gewoon schijt hebben aan de bestaande tijd. Misschien wel het makkelijkste ook.
Gewoon iedereen z'n eigen klokje, zoals het nu al is, maar niet toegepast mag worden. Iedereen om negen uur op z'n werk, alleen is die negen uur voor de een wat vroeger dan voor de ander. Heeft ogenschijnlijk alles in zich voor een stevige partij chaos, maar dat is op verouderde modellen gebaseerd. Met de hedendaagse communicatie mobiliteit zou het me niks verbazen, als het voorgestelde al op plekken is gerealiseerd. Het is niks meer of minder dan een simpele vertaalslag. Net zo als de Portugezen op ons achterlopen en de Russen ons een uur of wat vooruit zijn ..... en niet alleen qua tijd tegenwoordig.
Nou zou het een mooi moment zijn om de avond in te korten en desondanks de nacht te verlengen. Om elf uur naar bed gaan voelt stukken beter aan dan om achten. Bij ontbijt en schrijfwerk frummel je de uren er weer tussen. Moet ik alleen nog iets met automatische verdonkering danwel verlichting van mijn ramen. Of gewoon schijt hebben aan de bestaande tijd. Misschien wel het makkelijkste ook.
Overmoed?
Een belastingdienst, die je verplicht om de volgende aanslag zelf digitaal op te halen .... Ik weet het niet, maar volgens solliciteert hier een instelling naar een hele berg problemen. Sinds wanneer ben je verplicht om zelf achter je belastingaanslagen aan te lopen? Bij te houden wanneer ze verschijnen, internetaccounts te hebben om je digitale belasting-alias te kunnen controleren?? Net zo'n onzin als over boetes praten, als je je belasting niet via het internet betaald .... Ik kan me niet heugen, dat er recentelijk wetten zijn aangenomen, die dit mogelijk maken. En zo ja, dan heeft niet alleen ik, maar heel Frankrijk zitten slapen.
Of het is een voortzetting van het rare Franse systeem van zogenaamde eigen verantwoordelijkheid, dat je mn bij de banken ziet, waar dan bij nalatingheid direct forse boetes over geheven kunnen en zullen gaan worden. De belastingdienst naait je niet alleen, je wordt nog verondersteld zelf te controleren wanneer je aan de beurt bent en voor hoeveel. Bijna jammer dat ik hier bij de volgende aanslag niet meer zal vertoeven. Dit nodigt uit tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Iets waar Fransen eigenlijk best een historie in hebben, maar in deze hebben ik nog geen kick vernomen.
..... ik gun die miep, die me vanmiddag terug liet komen, omdat ik niet alle getallen op mijn bezwaarschrift in mijn eigen handschrift had ingevuld, heel veel dwarsliggende belastingbetalers. Die trut doet er goed aan te beseffen, wie haar betaald.
Of het is een voortzetting van het rare Franse systeem van zogenaamde eigen verantwoordelijkheid, dat je mn bij de banken ziet, waar dan bij nalatingheid direct forse boetes over geheven kunnen en zullen gaan worden. De belastingdienst naait je niet alleen, je wordt nog verondersteld zelf te controleren wanneer je aan de beurt bent en voor hoeveel. Bijna jammer dat ik hier bij de volgende aanslag niet meer zal vertoeven. Dit nodigt uit tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Iets waar Fransen eigenlijk best een historie in hebben, maar in deze hebben ik nog geen kick vernomen.
..... ik gun die miep, die me vanmiddag terug liet komen, omdat ik niet alle getallen op mijn bezwaarschrift in mijn eigen handschrift had ingevuld, heel veel dwarsliggende belastingbetalers. Die trut doet er goed aan te beseffen, wie haar betaald.
Scheefloop
Plannen en afhankelijk zijn van anderen is een slechte combinatie. Vervelend. Soms met nare consequenties. En natuurlijk tref ik het weer. Het zou werkelijk 'ns een keer mee willen zitten. Je zou je een ongeluk schrikken. Maar goed, het steeds maar weer ergens de zeilen vandaan zien te halen om ze bij te zetten, gaat echt, geloof me, echt vervelen. Natuurlijk zijn het weer de omstandigheden, die aan de touwtjes trekken, maar ik had ook anders kunnen kiezen. Met de kennis van vandaag weet je, wat je gisteren anders hadden moeten doen, om morgen niet met ongewenste gevolgen opgescheept te zitten. Maar ja, gisteren is geweest en morgen komt eraan inclusief de mogelijkheid van onhandige consequenties. Zeg maar, zekerheid. Dus vandaag maar weer zien, hoe de meest vervelende consequenties op z'n minste minder vervelend gemaakt kunnen worden en het liefst geheel van karakter veranderd.
Wat moet het heerlijk zijn, als het straks zomer is en het hele zooitje achter de rug. Misschien trekt er dan wel een glimlach over mijn gezicht, als ik terugdenk aan alles wat met zoveel moeite voor elkaar is gebokst of gewoon grandioos in de mist is blijven hangen. Als ik nu denk aan hoe alles zou moeten, heeft het meer een benauwend effect. Teveel, te vroeg en dat alleen dankzij anderman's te laat.
Wat moet het heerlijk zijn, als het straks zomer is en het hele zooitje achter de rug. Misschien trekt er dan wel een glimlach over mijn gezicht, als ik terugdenk aan alles wat met zoveel moeite voor elkaar is gebokst of gewoon grandioos in de mist is blijven hangen. Als ik nu denk aan hoe alles zou moeten, heeft het meer een benauwend effect. Teveel, te vroeg en dat alleen dankzij anderman's te laat.
zondag 8 februari 2015
Opwarmen
Ja, verdulleme, da's saai natuurlijk als d'r niks nieuws verschijnt. Hoelang moet je schrijven, voordat mensen 'als vanzelf' gaan lopen grasduinen in de oudere stukjes? Ik ben zelf niet het beste voorbeeld. Heb tot op heden nog nooit een boek voor de tweede keer gelezen. Ook mijn eigen toetsenbordprodukten lees ik zelden met terugwerkende kracht. Maar mogelijkheden zat natuurlijk. Ieder stukkie op een blaadje geeft inmiddels een aardig dikke pil. Kun je zo zes jaar een 'stukkie voor het tukken' doen. Niet echt de beste reclame natuurlijk, maar alleen ff voor de duidelijkheid.
Ja, ik was er weer ff van tussen en ben net weer terug. Het is koud in huis. Kouder dan buiten en daar is het al alles behalve warm. Het stormt zo'n beetje. Dat was in de laatste 200 km al niet prettig en nu voelt het ook nog alsof ik de tent wordt uitgeblazen. Kou. Nattigheid. Wind. Omschakelen. En nog wat meer van gelijksoortige treurigheid. Zoals februari. De winter is wakker geworden en ik wilde 'm net opbergen. D'r gebeurd teveel om het bij te houden en te weinig om iets te bereiken. Kaarten zijn opnieuw geschud en ik mag zien, dat ik er iets van leg.
Ja, ik ben weer, waar ik weg wil. Verder met het volgen van de vervliegende tijd onderwijl de uitdagingen van het tapijt vegend. 'Waar, wat en hoe' krijgt meer en meer vorm, maar wat die vorm gaat worden, is vooralsnog voornamelijk wens.
Ja, ik was er weer ff van tussen en ben net weer terug. Het is koud in huis. Kouder dan buiten en daar is het al alles behalve warm. Het stormt zo'n beetje. Dat was in de laatste 200 km al niet prettig en nu voelt het ook nog alsof ik de tent wordt uitgeblazen. Kou. Nattigheid. Wind. Omschakelen. En nog wat meer van gelijksoortige treurigheid. Zoals februari. De winter is wakker geworden en ik wilde 'm net opbergen. D'r gebeurd teveel om het bij te houden en te weinig om iets te bereiken. Kaarten zijn opnieuw geschud en ik mag zien, dat ik er iets van leg.
Ja, ik ben weer, waar ik weg wil. Verder met het volgen van de vervliegende tijd onderwijl de uitdagingen van het tapijt vegend. 'Waar, wat en hoe' krijgt meer en meer vorm, maar wat die vorm gaat worden, is vooralsnog voornamelijk wens.
zaterdag 7 februari 2015
Schoeisel
Heuse, geheel eigen, zeg maar persoonlijke stappers met een prachtig diep donkerblauwe kleur!! Het heeft o.a. 6000 autokilometers gekost, maar dan heb je wel wat. En niet alleen 'wat' maar iets bijzonders. Een strak vormgegeven leren schoen. Uitzonderlijk in z'n eenvoud. Perfectie op maat. Nu iedere week poetsen, niet dragen en onder een glazen stolp bewaren ...
Nou is dat niet helemaal mijn bedoeling, maar mijn dagelijkse sloffen zullen het niet worden. Niet in de laatste plaats om overbodige beschadiging te voorkomen. Maar ook omdat ik al jaren schoenen draag, die je nauwelijks aan je voeten voelt. En dat werkt bij die handgemaakte lederen voetbeschermers toch ietsje anders. Het is stijver, stugger, deftiger. Ze nodigen bovendien uit tot een ouderwetse verzorging. Poetsen voor het weekend en poetsen na het weekend èn zorgvuldig gekozen momenten om op te lopen. Afgezien van het inlopen gaat dat eerste, echte moment eind mei zijn. Stap voor stap komen we dichterbij. Nu dus ook mèt schoenen, maar vooralsnog vooral op de plank.
Nou is dat niet helemaal mijn bedoeling, maar mijn dagelijkse sloffen zullen het niet worden. Niet in de laatste plaats om overbodige beschadiging te voorkomen. Maar ook omdat ik al jaren schoenen draag, die je nauwelijks aan je voeten voelt. En dat werkt bij die handgemaakte lederen voetbeschermers toch ietsje anders. Het is stijver, stugger, deftiger. Ze nodigen bovendien uit tot een ouderwetse verzorging. Poetsen voor het weekend en poetsen na het weekend èn zorgvuldig gekozen momenten om op te lopen. Afgezien van het inlopen gaat dat eerste, echte moment eind mei zijn. Stap voor stap komen we dichterbij. Nu dus ook mèt schoenen, maar vooralsnog vooral op de plank.
vrijdag 6 februari 2015
Leeg
Raar wakker worden. Geen pijn, pijntjes of andere gevoeligheden, geeneens een gewaarwording van het lichaam. Je registreert het functioneren van de ademhaling, de rest lijkt afwezig. Het lijf gaat voor je gevoel grensloos over in zijn omgeving. Ooit angstaanjagend nu vnl. wonderlijk. Als een auto waarvan de lichtjes in het dashboard gaan branden, als je de sleutel in het contact omdraait, maar verder niets doet. Je verwacht geluid en beweging, veronderstelt een motor, maar weet nu niet of ie er werkelijk zit. Een lege huls van waaruit je naar een vreemd bekende buitenwereld blikt, die onbereikbaar lijkt. Vagelijk voelt je contouren, maar het zouden ook best resten van je herinnering kunnen zijn. Interne communicatie ontbreekt. Wel zwaarte, geen gewicht. Gedachten in vragen zonder vorm. Woordfragmenten en door elkaar lopende, weinig kleurrijke tinten.
De ik, die ik ben, is vreemd en onvolkomen. Zijn het delen op weg naar het oude totaal of een kwestie desintegratie? Welke werkelijkheid neem ik waar? Lijkt het wat het was of is het wat het lijkt?
Langzaam trekt het lijf zich terug binnen voorheen bestaande grenzen. Communicatiekanalen geven weer signalen verder. Een begin van beweging onder een langzaam verlichting gevende loden last. Terug van weggeweest. Terug bij mezelf. Ik mag nog ff verder.
De ik, die ik ben, is vreemd en onvolkomen. Zijn het delen op weg naar het oude totaal of een kwestie desintegratie? Welke werkelijkheid neem ik waar? Lijkt het wat het was of is het wat het lijkt?
Langzaam trekt het lijf zich terug binnen voorheen bestaande grenzen. Communicatiekanalen geven weer signalen verder. Een begin van beweging onder een langzaam verlichting gevende loden last. Terug van weggeweest. Terug bij mezelf. Ik mag nog ff verder.
donderdag 5 februari 2015
Mamamia
Dacht ik slim te zijn. De taxichauffeur gevraagd naar een goede Italiaan. De beste man gaf een naam maar relativeerde direct ook zijn culinaire kennis en onderbouwde dat met de mededeling, dat hij alleen nog maar overdag reeds. Het was inmiddels na achten.
Nog even voor de duidelijkheid gezegd, dat het geen pizzeria was, waar ik heen wilde. Nee, daar hoefde ik niet bang voor te zijn. En dat klopte. Een pizzeria was het zeker niet. Geen pizza te zien op de menukaart en voor de rest ook niet zoveel. Gezien het beetje wat op de menukaart stond en de gekozen inrichting kon je de tent wel een Italiaans restaurant noemen. Toch moet je er zeker niet naar toe gaan, als je eens lekker en goed verzorgd van de Italiaanse keuken wilt genieten.
In feite was het een soort muziekcafé waar ze pasta's serveren bij de drankjes. Al het personeel moest behalve bedienen blijkbaar ook kunnen zingen, want dat deden ze in afwisselende regelmaat, ook de dame die ons bediende. Erg gezellig, maar nou niet wat ik met een 'goede Italiaan' bedoel. Pasta is geen hoofdgerecht! Basta!
Nog even voor de duidelijkheid gezegd, dat het geen pizzeria was, waar ik heen wilde. Nee, daar hoefde ik niet bang voor te zijn. En dat klopte. Een pizzeria was het zeker niet. Geen pizza te zien op de menukaart en voor de rest ook niet zoveel. Gezien het beetje wat op de menukaart stond en de gekozen inrichting kon je de tent wel een Italiaans restaurant noemen. Toch moet je er zeker niet naar toe gaan, als je eens lekker en goed verzorgd van de Italiaanse keuken wilt genieten.
In feite was het een soort muziekcafé waar ze pasta's serveren bij de drankjes. Al het personeel moest behalve bedienen blijkbaar ook kunnen zingen, want dat deden ze in afwisselende regelmaat, ook de dame die ons bediende. Erg gezellig, maar nou niet wat ik met een 'goede Italiaan' bedoel. Pasta is geen hoofdgerecht! Basta!
woensdag 4 februari 2015
Zoutloos
Hup, on the road again. Verkeerde tijd van het jaar en de verkeerde richting. Met dit besef vertrokken en me onderweg positief verbaasd over de verzorgde staat, waarin de autosnelweg verkeerde. Ik heb anders meegemaakt, maar mensen èn instanties kunnen schijnbaar leren. Niet .... verkeerd. De eerste 100 km gaat het in noordelijke richting met regelmaat heftig op en neer en enige extra zorg in de winterse periode kan absoluut geen kwaad.
Hoever het precies was, weet ik niet meer, maar ergens in het steil stijgende en ook weer dalende deel, zag ik een eind voor me een vreemde langzaam rijdende auto. Net bedacht, dat die meneer (of mevrouw) misschien beter de provinciale weg zou kunnen nemen voor de gewenste verplaatsing, en de achterkant van mijn vierwieler zwiebert buiten mijn controle om in een hoop extra richtingen naast de gewenste.
Het waren maar seconden. Het zweet heeft niet te tijd gehad om uit te breken, maar was wel op z'n plek geweest. Slechts '110' maar toch niet de snelheid, waarmee je de vangrail op z'n stevigheid zou willen testen. Mezelf van drastische ingrepen afgehouden, het stuur een beetje in de lijn van de beoogde richting gemanoevreerd en alle heren in de diverse hemelen gedankt, dat het bergop ipv bergaf ging. Me ondertussen verontschuldigd bij mijn voorganger. Zo zou je toch bijna de reeds gegevens titels van de stukjes willen veranderen ....
Hoever het precies was, weet ik niet meer, maar ergens in het steil stijgende en ook weer dalende deel, zag ik een eind voor me een vreemde langzaam rijdende auto. Net bedacht, dat die meneer (of mevrouw) misschien beter de provinciale weg zou kunnen nemen voor de gewenste verplaatsing, en de achterkant van mijn vierwieler zwiebert buiten mijn controle om in een hoop extra richtingen naast de gewenste.
Het waren maar seconden. Het zweet heeft niet te tijd gehad om uit te breken, maar was wel op z'n plek geweest. Slechts '110' maar toch niet de snelheid, waarmee je de vangrail op z'n stevigheid zou willen testen. Mezelf van drastische ingrepen afgehouden, het stuur een beetje in de lijn van de beoogde richting gemanoevreerd en alle heren in de diverse hemelen gedankt, dat het bergop ipv bergaf ging. Me ondertussen verontschuldigd bij mijn voorganger. Zo zou je toch bijna de reeds gegevens titels van de stukjes willen veranderen ....
dinsdag 3 februari 2015
Gladjes
...... brrrrrr, bijna akelig. Alles gedaan wat gedaan moest worden en nog tijd over ook ... Gaat dit goed komen of gaat dit pontificaal de verkeerde kant op?? Misschien maar niet al te veel mee bezighouden. De bal rolt. Dat is voor het moment vele malen belangrijker dan de richting waarin het gaat. Mocht het niet de gewenste richting zijn, maken we een ommetje.
Alles aan de kant. Schoenen gepoetst. Tijd voor een tukje. En daar is het nou net iets te vroeg voor. Perfectie zit in het ontbreken van de kleinste irritatiepunten. Maakt niet zoveel uit of het om eenmalige momenten gaat zoals vandaag of om het grotere geheel gaat, het zit 'm uiteindelijk altijd in de kleine dingen. Het realiseren van de net-niet-perfectie. De kleine schuurplekken die je de geruststelling geven, dat het beter had gekund, dat je er nog altijd niet bent, dat nog vooruitgang mogelijk is, dat een volgende keer niet zinloos hoeft te zijn.
Haha, kijk mij eens de boel mooi verdraaid hebben. Staaltje rechtpraten voordat het kromgetrokken is. Maar, ik moet toegeven, het klinkt aardig. Het zou nog waar kunnen zijn ook. Het is alleen niet (meer) aan mij besteed. Afhandelen. Opruimen. Afsluiten. Nagenieten. Punt.
Alles aan de kant. Schoenen gepoetst. Tijd voor een tukje. En daar is het nou net iets te vroeg voor. Perfectie zit in het ontbreken van de kleinste irritatiepunten. Maakt niet zoveel uit of het om eenmalige momenten gaat zoals vandaag of om het grotere geheel gaat, het zit 'm uiteindelijk altijd in de kleine dingen. Het realiseren van de net-niet-perfectie. De kleine schuurplekken die je de geruststelling geven, dat het beter had gekund, dat je er nog altijd niet bent, dat nog vooruitgang mogelijk is, dat een volgende keer niet zinloos hoeft te zijn.
Haha, kijk mij eens de boel mooi verdraaid hebben. Staaltje rechtpraten voordat het kromgetrokken is. Maar, ik moet toegeven, het klinkt aardig. Het zou nog waar kunnen zijn ook. Het is alleen niet (meer) aan mij besteed. Afhandelen. Opruimen. Afsluiten. Nagenieten. Punt.
Gesmeerd
Rennen. Bezig. Drukdruk. Geen pauze. Geen denken. En dat sinds vanmorgen half acht? Alsof het de normaalste zaak van de wereld is ... Wat is er veranderd èn is dat tijdelijk of een definitieve omslag??
Nee, het is geen pakken, waarmee ik bezig ben, maar een hoop andere dingen die, gezien wat gedaan gaat worden, simpelweg moeten gebeuren. Niks geen verzet. Geen vraagtekens, die geplaats worden. Geen overval van fysiek onwel zijn. Geen plotseling opduikende moeheid. Geen discussie met mezelf. Niet eens een seconde stilgestaan bij de mogelijkheid daarvan. Geen gezeur over zin of onzin.
Is wel ff wennen, zo'n dag die geruis- en kritiekloos passeert èn er dan ook nog gebeurd is wat moest gebeuren èn dat zonder dat ik daar vooraf of tijdens mee bezig ben geweest. Gewoon gedaan vanuit een voor het moment onverklaarbare vanzelfsprekendheid. Straks nog wat rommel aan de kant werken en wat spullen bij elkaar pakken en ik kan een punt achter deze dag zetten. Zou er dan ook -ongevraagd- iets van tevredenheid komen kijken? Ben benieuwd.
Nee, het is geen pakken, waarmee ik bezig ben, maar een hoop andere dingen die, gezien wat gedaan gaat worden, simpelweg moeten gebeuren. Niks geen verzet. Geen vraagtekens, die geplaats worden. Geen overval van fysiek onwel zijn. Geen plotseling opduikende moeheid. Geen discussie met mezelf. Niet eens een seconde stilgestaan bij de mogelijkheid daarvan. Geen gezeur over zin of onzin.
Is wel ff wennen, zo'n dag die geruis- en kritiekloos passeert èn er dan ook nog gebeurd is wat moest gebeuren èn dat zonder dat ik daar vooraf of tijdens mee bezig ben geweest. Gewoon gedaan vanuit een voor het moment onverklaarbare vanzelfsprekendheid. Straks nog wat rommel aan de kant werken en wat spullen bij elkaar pakken en ik kan een punt achter deze dag zetten. Zou er dan ook -ongevraagd- iets van tevredenheid komen kijken? Ben benieuwd.
Zoek!
Het voelt aan alsof iets veranderd is. Ik kijk naar het scherm, het lege tekstvlak in Blogger en vraag me bijna af wat ik hier doe. Dat kan niet de bedoeling zijn. Mocht het dat wel zijn, is men vergeten mij daarvan op de hoogte te stellen. Hé! Hallo?? Wilt U of Iets zich niet met mij en mijn bestaan bemoeien? Dankjewel. En nou opsodemieteren.
Nou, nou .... komt d'r nog wat van?
Nou, nou .... komt d'r nog wat van?
maandag 2 februari 2015
Oninteressant
Niks te vertellen. Kan dus ook gebeuren. Best wel het een en ander gedaan, maar blijkbaar niet gedacht, nergens speciaal bij stilgestaan, geen kritische kanttekeningen te berde gebracht en ook geen 'mooie' gedachten tegengekomen, die ik de rest van de wereld in de maag wil splitsen of tenminste van me af wil schrijven. Gewoon een voortkabbelende doe-dag, waar ik verder niet teveel mee bezig ben geweest.
Auto naar de garage om daar te merken, dat ik een maand te vroeg ben. Foutje, tot de volgende keer. Thuis met de honden rond het meer. Vervolgens naar de apotheek voor mijn pharma-shots, gepauzeerd in de bar voor een lunchwaardig apéro-momentje, zitten WA'en. Thuis als lunch een pizza klaar gemaakt. De pizza aansluitend verbruikt bij het zagen en verplaatsen van een nieuwe voorraad brandhout. Hondenvoer gehaald. Idem aanmaakhoutjes. Niet weer in de kroeg blijven hangen. Thuis de kachel aangestoken. Een digitale discussie over getuigen gevoerd. Soep gemaakt. Op de hometrainer gezeten. En geconstateerd dat ik niks te vertellen heb. Voilà.
Auto naar de garage om daar te merken, dat ik een maand te vroeg ben. Foutje, tot de volgende keer. Thuis met de honden rond het meer. Vervolgens naar de apotheek voor mijn pharma-shots, gepauzeerd in de bar voor een lunchwaardig apéro-momentje, zitten WA'en. Thuis als lunch een pizza klaar gemaakt. De pizza aansluitend verbruikt bij het zagen en verplaatsen van een nieuwe voorraad brandhout. Hondenvoer gehaald. Idem aanmaakhoutjes. Niet weer in de kroeg blijven hangen. Thuis de kachel aangestoken. Een digitale discussie over getuigen gevoerd. Soep gemaakt. Op de hometrainer gezeten. En geconstateerd dat ik niks te vertellen heb. Voilà.
zondag 1 februari 2015
Bijsmaak?
Zou het dan toch? Zou wat ik voel, zijn, wat ik vermoed? Wat een jaar geleden d'r al had mogen zijn? Krijg ik nou werkelijk ergens iets wat in de verste verte best wel eens zou kunnen lijken op die smaak, waar ze het zo vaak over hebben en die je te pakken kunt krijgen? Zou het? Kan ik het aan? Hoe gaan we het toelaten, mocht het werkelijk zo zijn, want meer dan een vage hint ergens in het ongewisse is het niet?
Maar ... laat ik niet lulliger doen dan nodig ... het zou niet verkeerd zijn, als ietsje meer enthousiasme om de hoek zou komen kijken. Na alles, waar ik de afgelopen jaren dank omstandigheden en/of mezelf onder gebukt ben gegaan, zouden enige rek- en strekoefeningen geen kwaad kunnen, naar mijn idee zelfs op hun plaats zijn.
Het mag zonder vlaggen en ook gejubel mag wat mij betreft overgeslagen worden. Maar wel graag dat kleine beetje lol in het bezig zijn met wat moet en wat je uiteindelijk eigenlijk ook best wel meer wilt dan alleen maar een klein beetje. Lol, plezier, enthousiasme, fluitend de dozen vol mikken en het ongewenste deel in de vuilnisbak of de vlammen kwakken. Zo dus, een beetje, als dat zou kunnen, graag, aub, dank je wel.
Maar ... laat ik niet lulliger doen dan nodig ... het zou niet verkeerd zijn, als ietsje meer enthousiasme om de hoek zou komen kijken. Na alles, waar ik de afgelopen jaren dank omstandigheden en/of mezelf onder gebukt ben gegaan, zouden enige rek- en strekoefeningen geen kwaad kunnen, naar mijn idee zelfs op hun plaats zijn.
Het mag zonder vlaggen en ook gejubel mag wat mij betreft overgeslagen worden. Maar wel graag dat kleine beetje lol in het bezig zijn met wat moet en wat je uiteindelijk eigenlijk ook best wel meer wilt dan alleen maar een klein beetje. Lol, plezier, enthousiasme, fluitend de dozen vol mikken en het ongewenste deel in de vuilnisbak of de vlammen kwakken. Zo dus, een beetje, als dat zou kunnen, graag, aub, dank je wel.
Antiek
Sneeuw, The cats en spruiten .... Heeft dat iets nostalgisch? Kweste van zoeken. Is het sentimenteel? Die Cats wel. Nooit iets mee gehad, maar met terugwerkend kracht heeft het wel wat. Vooral dat sentimentele. Zingt toch een stuk prettiger mee, dan de gemiddelde rap van tegenwoordig. En ergens heeft de paling-afkomst ook wel zo z'n rol. Het krijgt er geen meerwaarde door voor mij, maar het was allemaal dichterbij dan ik ooit beseft heb. Net zoals beide tweelingbroers van .... nu moet ik goed nadenken ... Earth & Fire, die groep met die eentonig naar links en rechts bewegende dame in een jumpsuite, als ik me niet vergis, nu op steenworp afstand een beetje op hun gitaren zitten te pielen en nagenieten van hun royalties. Maar daar heb ik dan weer geen Cd van, dat gaat me toch net iets te ver.
Is net zoiets als Abba. Abba hebben, wat ik doe, is erger dan The Cats. Wat nog erger is, maar ik helaas niet heb, is Pussycat. Alhoewel die leadzangeres het soort stem had, die me wel aansprak. Toch misschien maar 'ns naar opzoek. Nee, geen gepiel met streams en zo, gewoon, een Cd. Ik ga niet terug naar Vinyl en stort me ook niet op de nieuwe Hifi playbackende Mp3 technieken. Is niet aan mijn oren besteed. Maar dat gedoe met zo'n streamtoestand ook niet. Ik wil kunnen pakken, wat ik me bedenk. In het midden latend, dat ik inmiddels ook weet, dat de versie van een bepaald nummer dag en nacht kan verschillen met het origineel.
Dan maar sentimenteel. Het brengt je in de benen. Niet verkeerd ook. De afstandsbediening heeft menige bierbuik geen goed gedaan. Allez hop .... Mama, Let's dance! Of is het toch ... Come and Let's dance? Ik heb het nooit verstaan.
Is net zoiets als Abba. Abba hebben, wat ik doe, is erger dan The Cats. Wat nog erger is, maar ik helaas niet heb, is Pussycat. Alhoewel die leadzangeres het soort stem had, die me wel aansprak. Toch misschien maar 'ns naar opzoek. Nee, geen gepiel met streams en zo, gewoon, een Cd. Ik ga niet terug naar Vinyl en stort me ook niet op de nieuwe Hifi playbackende Mp3 technieken. Is niet aan mijn oren besteed. Maar dat gedoe met zo'n streamtoestand ook niet. Ik wil kunnen pakken, wat ik me bedenk. In het midden latend, dat ik inmiddels ook weet, dat de versie van een bepaald nummer dag en nacht kan verschillen met het origineel.
Dan maar sentimenteel. Het brengt je in de benen. Niet verkeerd ook. De afstandsbediening heeft menige bierbuik geen goed gedaan. Allez hop .... Mama, Let's dance! Of is het toch ... Come and Let's dance? Ik heb het nooit verstaan.
Herhalend
Vermoeiend, maar zo'n begin van de maand overslaan zou niet goed zijn. Een ritsel- en regeldag vandaag. Hotels, kaarten, bloemen, verhuisfirma's en dat helaas niet in mijn eentje. Dat kost meer tijd dan nodig. Ik zal er weer aan moeten wennen.
Ben ik in al die jaren nou wijzer geworden? Daar mogen vraagtekens bij worden gezet. Terwijl ik gisteren het ene na het andere blad van het trouwalbum uit het begin van de jaren tachtig in de vlammen mikte, bekroop me een wat dubbel gevoel. Alles anders en toch gewoon weer hetzelfde. Ga ook zeker weten niet weer zo'm stomme fotoreportage maken. Dat heb ik bij de tweede keer al overgeslagen. Toch is het geen routineuze handeling maar een bewuste keuze.
Deels natuurlijk administratief. maar hoe belangrijk dat ook is, overheerst het niet. Dat er nu voor de derde keer een trouwerij op stapel staat, het minder consequenties-rijke tussentijdse gescharrel daargelaten, is niet mijn keuze geweest. Voor mij had het de eerste keer voor eeuwig en altijd mogen zijn, maar meer dan een persoon extra in mijn bed, zag ik toen, en nu trouwens nog steeds, niet zitten. En Yoland .... ach, we hebben heel wat geluld over keuzes, maar de uiteindelijke keuze is niet aan ons geweest.
Het wordt druk de komend maanden, zeg maar weken, dat geeft beter aan hoe dicht alles inmiddels op elkaar zit. Het moment komt eraan, dat alles ingepak mag zijn....
Ben ik in al die jaren nou wijzer geworden? Daar mogen vraagtekens bij worden gezet. Terwijl ik gisteren het ene na het andere blad van het trouwalbum uit het begin van de jaren tachtig in de vlammen mikte, bekroop me een wat dubbel gevoel. Alles anders en toch gewoon weer hetzelfde. Ga ook zeker weten niet weer zo'm stomme fotoreportage maken. Dat heb ik bij de tweede keer al overgeslagen. Toch is het geen routineuze handeling maar een bewuste keuze.
Deels natuurlijk administratief. maar hoe belangrijk dat ook is, overheerst het niet. Dat er nu voor de derde keer een trouwerij op stapel staat, het minder consequenties-rijke tussentijdse gescharrel daargelaten, is niet mijn keuze geweest. Voor mij had het de eerste keer voor eeuwig en altijd mogen zijn, maar meer dan een persoon extra in mijn bed, zag ik toen, en nu trouwens nog steeds, niet zitten. En Yoland .... ach, we hebben heel wat geluld over keuzes, maar de uiteindelijke keuze is niet aan ons geweest.
Het wordt druk de komend maanden, zeg maar weken, dat geeft beter aan hoe dicht alles inmiddels op elkaar zit. Het moment komt eraan, dat alles ingepak mag zijn....
Abonneren op:
Posts (Atom)