Ipv van korter wordt het lijstje steeds langer. Het karakter verandert wel. Van 'moeten' gaat het richting 'willen'. Ineens is er een hoop wat je nog ff zou willen doen. Dingen kopen, alsof je de rimboe ingaat voor eeuwig, en plekken bezoeken. Mn dat laatste speelt op. De weemoed klotst langzaam tegen de bovenkant van mijn gemoedsdrempel.
Terug naar de omgeving waar het ooit begonnen werd met het pogen een droom te realiseren. Les Eyzies (de Tayac), Sarlat (la Canéda), Souillac, Martel, Creysse ...... Le Colombier. Een van de bijna ontelbare Colombier's die Frankrijk als plaats-, plek- of huisnaam rijk is. Maar ook plekken waar de waardering van recentere datum is zoals Toulouse, Périgueux en Brantôme.
Ook hier gaat het kiezen worden, waarbij praktisch gezien Toulouse in de wachtkamer kan. Daar kan ik, met een tussenstop, bijna heen vliegen vanaf de oprit van mijn nieuwe huis. Bij wijze van spreken dan. Dus misschien lukt het nog om een dag door het grensgebied van de Dordogne en de Lot te struinen. Afscheid nemen ..... altijd al een hekel aan gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten