Wat een prachtige dag. Met plezier mijn bed uitgekomen. Wanneer is dat de laatste keer gebeurd?? De tweede aanloop voelt goed. Laat ik hoop dat mijn gevoel me niet bedriegt. Dan kan eindelijk die tot terughoudendheid manende voet van de rem.
Vandaag maar weer een dagje pakken en opruimen maar ook controleren of ik het zicht op de administratiefkant niet kwijt ben geraakt. Teugels moeten strakker. Met de dag gaat het tempo verder omhoog. Fouten kan ik me eigenlijk niet meer permitteren. Alles wat ik doe moet zitten. Mijn grepen vast en feilloos zijn. Steile wand kletteren zonder zekering. Er is nog maar één weg en dat is: verder!! De terugweg is weg, foetsch, geen alternatief noch mogelijkheid meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten