Zo kennen we "de Fransen" weer. Afspraken maken en ze zonder tegenbericht niet nakomen. Heeft het een bepaalde zin om op het moment van vertrek met dezelfde ergernissen geconfronteerd te worden, als toen we er net waren?? Blijkbaar moeten kringetjes kost wat kost gesloten worden. Nu afwachten wat die lulhannes voor klote smoes te berde weet te brengen, mocht hij zich al geroepen voelen tot het geven van enige uitleg.
Jammer zo'n smet op een verder gladjes verlopen dag. Weer veel en vooral veel verschillende dingen gedaan. En, raar maar waar, het is nog niet afgelopen met de bezigheden voor vandaag. Geen grootse zaken, maar een hoop van die kleine, irritante obstakels uit de wegruimen, voor ik me ga laven aan een ongetwijfeld vrijwel storingsvrije nachtrust.
De ruimte groeit. Een eind is echter nog niet in zicht. Het kan snel omslaan. Het zit als altijd in kleine dingen, die de grootse click uitmaken. Het moment is voelbaar nabij, maar weet zich voor het moment nog aan mijn zicht te onttrekken. Heerlijk moet het zijn als de lawine van de laatste resten afgaat en ik er behendig op balancerend meestuif ipv er door bedolven wordt. Zoals altijd weer is enkel doorgaan de manier om het te bereiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten