Al een hoop gedaan en nog niet achter mijn Pc vandaan geweest. Het typeert de dag en de bezigheden, waarmee ik voor vulling zorg. Ondertussen draait de wasmachine rondjes 'en permanance' en staat water te warmen op het fornuis. Dàt, waar het vandaag om zou moeten gaan, ligt echter nog onaangeroerd achter mijn rug. De ronde tafel bedekt met zo'n 30-35 cm hogere laag papierzooi en andere papiergerelateerde rommel in diverse stadia van opruimen. Nog ff en dan wordt het diep ademen halen, een banaan zoeken en gaan!
Zal me straks vast versteld laten staan, als het kleurrijke tafelkleed opduikt onder de stap voor stap verdwijnende papieren. Vooralsnog heeft het meer een respectafdwingende werking van het formaat 'Himalaya'. Iets wat zo, op een haast organische wijze tot stand is gekomen, heeft meer recht op een voortbestaan dan de pindakaasvloer van meneer Schippers. Dit is kunst, die recht uit het hart van het leven komt. Dit is geen bedachte onzin. Dit is papier voor papier gegroeide realiteit. Unesco waardig. Eenmaligere dan dat stomme beslapen bed, dat voor ruim een miljoen dollar is aangekocht door iemand, die iets heeft met vuile bedden in combinatie met een teveel aan geld.
Ik zal er nog eenmaal een blik op gooien vol van sentimenten. D'r is weinig kenmerkender voor de afgelopen jaren dan deze tafel. Opgeruimd zal niet alleen deze versie, maar het verschijnsel 'an sich' mijn leven verlaten. Het kon omdat het kon, maar dat kan straks niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten