Het zijn bergen die verzet worden. Imaginaire maar daarom niet minder heuse bergen. Weer een dag waar ineens mogelijk blijkt, waar weken, zeg maar gerust maanden tegen aan gehikt is. Eigenlijk zelfs jaren in dit geval. Het gereedschapshok. Een kleine, bijna tot aan de nok gevulde ruimte met voornamelijk overbodige spullen. Bergen verfblikken van vorige eigenaren. Een warboel aan roestige spijkers, schroeven en minder duidbare constructiehulpmiddelen. Voorraden voor momenten die nooit meer gaan komen. Niet zozeer omdat ik vertrek, maar omdat de werkzaamheden zijn gedaan of de gebruikte materialen inmiddels compleet zijn veranderd.
In plaats van ooit eens goed uitgemest te zijn, is er alleen maar bijgepropt. Deels triest, deels komisch maar voor het grootste deel wat overal verder op de plek te zien is: Teveel ruimte maakt lui qua opruimen.
Die bezem is er dus eindelijk doorheen gehaald. De auto staat weer afgeladen vol te wachten om de recyclelaars een plezier te doen. En een tweede rit zal zeker nodig zijn. Veel metaal maar vooral toch een nauwelijks te beschrijven hoeveelheid overbodigheid want kapot of eenmalig gebruikt of achter de hand gehouden voor de zekerheid of gewoon omdat het waarschijnlijk zonde leek om het weg te gooien of omdat dat laatste gewoon werd vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten