Niet alleen vliegtuigen verdwijnen spoorloos van de radar, ook accuboormachines kunnen blijkbaar oplossen in het niets. Het blijft me bezighouden, al heb ik het vinden in feite opgegeven. Ik ben in gedachten alle plekken, die ik kon bedenken langs gegaan en nergens iets van herkenning of herinnering. Ondertussen nog weer een hoop tijd met andere zaken verloren en pas aan het eind van de middag toegekomen aan wat inmiddels bijna dringend is geworden. Dat je dan in alle rust schroeven staat te selecteren, mag een fenomeen op zich heten.
Waarom kilo's ongesorteerde schroeven zooi weggooien en het niet kunnen laten om er toch steeds wel iets uit te halen. Of omdat het iets raars is of omdat er redelijk wat van hetzelfde formaat aanwezig lijkt of om redenen die ik eigenlijk niet kan benoemen. Ondertussen krimpt de gereedsschaps- en klusrommel ziender ogen en dat wat overblijft verdwijnt geordend in dozen (het lichtere deel) of kratten. Wat die ordening van die soort spul betreft, kun je niet vaak genoeg verhuizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten