De tijd loopt me voorbij. Ik moet in de benen om aan te klampen. Mijn leven is zonder overleg vooraf in een hogere versnelling gegooid. Het gaat over en onder me door en ik probeer de teugels in handen te houden. Bijsturen. Beetje hollen. Een hoop verbazing. 'Dynamiek' heet dat, als ik het me goed herinner uit een ver weggezakt verleden. Het heeft wel wat, maar ook iets weg van een achtbaan, waarbij je steeds je handgrepen moet vernieuwen en je iedere keer maar hoopt, dat je goed gegrepen hebt.
LpM voor een dag verlaten. Er moet meer op de schop. Het is een rommeltje. Het neigt naar chaos. Ik dans. Ik spring. Ik zing. Ik zucht. Nog een uur of wat bramen vernietigen en ik kan een dag eerder terug dan gepland. Goed want de notaris heeft nieuwe mogelijkheden geopend en ik moet iets met een procuratie voor het verplaatsen van een van mijn auto's. Ik moet zoveel. Ik heb er jaren op zitten wachten. Het had allemaal mooi gedoseerd gekund. Maar nee, alles komt bij elkaar op één moment en luistert nauw. Heerlijk en ook weer niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten