Alles weer een keertje opgeschud en in het gelid geduwd, rijen sluiten, schouders er onder en voorovergebogen de tegenwind doorklieven. Laatste loodjes slechten. Afsluiting op de valreep. Verdere vertraging uitgesloten. Of ik zalig zal worden, weet ik niet, maar ik zal het maar geloven. De boel blokkeert niet alleen mijn kant op. De onvrede word breder, gezamelijk gedragen. Laat het doordringen, dat ploetert een stuk prettiger.
Raar mechanisme, dat zowel vertrekkende als aankomende eigenaren staan te popelen en de allesmachtige der administratieve overbodigheden met een dikke vinger de overheveling van de pap onmogelijk maakt. Maar ok, intenties herwederom opnieuw uitgewisseld en versterkt. Het is geen haast, wat we beide hebben, maar we willen wel verder. Weg waar we zijn en verder daar waar we heen willen.
Ik spring op en stort me op het vullen van de laatste dozen .... straks, na enige welkome maagvulling. Het menu ... Goed, dat ik daar aan denk. Daar moet nog wat mee. Zo gaat het van het een naar het andere. Stapelen. Schakelen. Invullen. Vormgeven. Bijstellen. In de wachtrij. Volgend onderwerp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten