Ben ik mezelf kwijtgeraakt of heb ik mezelf teruggevonden?? Allebei, denk ik. De mezelf van de afgelopen jaren kan het tempo haast niet meer bijhouden en zal moeten afhaken als het zo doorgaat. En dat geeft niet. Mijn oude 'ik' is weer op de kar gesprongen en kan nauwelijks wachten tot hij de teugels mag overnemen. Rare mengeling van herkenning en verlies. Je went aan alles, zoals al zo vaak geconstateerd, ook dus aan wat je eigenlijk niet wilt. En als je daar dan afstand van moet doen, gaat dat dus wederom niet zonder slag of stoot. Mensen zijn rare wezens. Nog zo'n met regelmaat terugkerende constatering.
Raar dus, dat vasthouden aan iets wat je eerst helemaal niet wilde. Ga ik strak nog terugverlangen naar wat ik zo verafschuwd heb? Kan me dat eigenlijk niet voorstellen. Ook een ongewenst bestaan krijgt vorm als het lang genoeg duurt. Dat veranderen, schuurt natuurlijk, kan niet anders. Minstens zo vanzelfsprekend moet ergens nog iets van de oude vormgeving rondslingeren, waardoor terugkeer in die sjabloon eenvoudiger zou moeten zijn dan het inslijten van een compleet nieuwe. We gaan het merken binnenkort. Zeeeeer binnenkort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten