Yeah!! Bijna negen uur. Een dag van ruim 10 uur. En het mooist vanalles is, dat het ergste tafelleed is geleden. Wat een haast vergeten vasthoudendheid. Een pitbull waardig. Een stuk of tien keer de neiging weerstaan om het werk naar morgen of verder door te schuiven. En af is het natuurlijk nog niet, daar was het werkelijk teveel voor. Maar het is van stof ontdaan. De zin is van het onzinnig gescheiden. Alles is door mijn handen gegaan en vitueel gewaarmerkt. Morgen hoeft het alleen op volgorde gelegd en weggestopt te worden. Direct maar in een doos, die dan 10 jaar ergens in een hoekje, ongeopend kan blijven staan om vervolgens ongezien in het vuur te verdwijnen.
Het vordert kortom, maar een gevoel van ruimte is er nog niet. De deadline hijgt in mijn nek en voor mijn gevoel is er nog steeds meer te doen, dan er tijd resteert. De komende dagen weer verstorende afspraken. De andere plek gaat ook nog een dag kosten. En dan is de week al weer bijna om en kan ik de overblijvende dagen makkelijk op twee handen kwijt. Daarbij ziet het ernaar uit, dat het weer om gaat slaan. Korterom, we benne er nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten