Het begin van de laatste dag. Lang om gesmacht en dan nu eindelijk gekomen. Natuurlijk nog een hoop te doen. Het voorkomt, dat ik tot drentelen moeten vervallen om een premature vertrek te voorkomen. Niet dat ik daar niet voldoende andere bestedingen voor achter de hand zou hebben, maar die gaat er gewoon niet van komen. Laatste inkopen, laatste betalingen, laatste keer passen, laatste keer bij René & Gisèlle, afscheid van Inez, auto laden en de resterende tijd, mocht die er zijn, doden met schoonmaken.
Het is 'en passent' een stuk rustiger geworden in mijn hoofd. Dat viel me vanmorgen op. 'Tuurlijk draait er zo'n riedeltje om te zien of ik niks aan het vergeten ben. Maar dat is peanuts vergeleken met de lawines van de afgelopen weken en maanden. Wat weer niet wil zeggen, dat alles op gewenste wijze in kannen en kruiken zit. Dat nemen we voor het moment maar voor lief. Het uiteindelijke, grote bezinken waarbij alle vallende en zwevend gebleven dubbeltjes op de voor hen gereserveerde plekken vallen, gaat nog wel ff duren. Ik kan en wil me daar voor het moment niet mee bezig houden. Past niet in mijn huidige prioriteitensetting. En die zegt voor vanochtend: Perigueux!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten