Bijna veertig uur achter mijn rug en het is niet tegengevallen. Wat tegenviel cq enorm frustrerend was, was het tempo waarmee alles in de vrachtwagen verdween. Loop je weken te ploeteren, je hoofd te breken en afscheid te nemen en in de tijd, dat je nog een doos gevuld hebt, zijn er meer dan tien de laadruimte in verdwenen.
Pas tegen eleven aan de slag gegaan en om vijf uur zat de wagen vol. En dan hadden ze ook nog ruim een uur verloren door onhandig gemanoevreer van de truckchauffeur, waardoor er uiteindelijk een stevige tractor aan te pas moest komen om de auto uit het weiland te trekken.
Toen wij naar Frankrijk kwamen zag de wagen net iets strakker gestapeld uit. Moet zeggen, dat naast de dozen, kratten en kisten het ook wel een zooitje ongeregel was, wat natuurlijk alles behalve lekker stapelt. En dat net op het moment dat je het, volgens mij, ook wel zat bent en als klap op de vuurpijl begint het echt te regenen. Dan gooi je klep het liefst ongezien dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten