De ochtend ruimschoots gepasseerd en weinig meer gedaan dan van de ene naar de andere plek rennen. Allemaal noodzakelijk en deels nog belangrijk ook. Eindelijk komt er iets van een "indien, dan" om de hoek kijken. Waardoor de slepende procedure voor het eerst handen en voeten krijgt.
Dat was het eerste dagdeel. Nu verder met pakken. Weinig selecteren meer, dus het zou snel moeten kunnen gaan. Ben benieuwd. Het voelt meer aan als een sterk verlangen naar een siësta. De veranderende slaap- waaktijden spelen op. Het is te kort dag geweest om al ingesleten te zijn. Zo na goed 8 jaar terug in oude gewoontes vallen gaat niet ongemerkt.
Maar goed, het beste is waarschijnlijk om er niet zoveel over te lullen, maar gewoon te doen wat gedaan moeten worden. Als ik nog langer blijf zitten, val ik voor de Pc in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten