"De Limousin huilt, waar ie eens heeft gelachen......" Vrij naar een Nederlandse smartlap over Amsterdam. Voor mij had die nattigheid vandaag niet gehoeven. Sterker nog. Het komt me niet uit. Ik zal toch voor maandag met spullen over het terrein moeten zeulen en misschien ligt het aan mij, maar dat doe ik liever niet in de regen.
Verder natuurlijk prima dat een traan aan mijn vertrek wordt besteed. Het zullen weinig mensen zijn, die daaraan meedoen. O.a. doordat slechts weinigen op de hoogte zijn van mijn move, maar ook omdat het opbouwen van een kennis- en vriendenkring hier nooit mijn prioriteit heeft gehad. Of moet ik zeggen, dat ik daarin zeer selectief ben (geweest)? Na 2007 is mij de zin daarin trouwens geheel ontgaan. Raar want de enige persoon, die waarschijnlijk wel een traantje gaat plenken, ken ik pas vanaf 2008.
Verder weet de fysiotherapeut ervan, de barkeeper in Ladignac omdat ik de zondagseditie van de FAZ heb opgezegd, mijn huisarts natuurlijk, de dierenartspraktijk, de notaris, mijn garagehouder, de secretaresse van de gemeente Le Chalard en sinds gisteren de buurman, die vorig jaar Masvieux van me gekocht heeft.
Nou doe ik René en Gisèlle tekort. Zij zullen me zeker missen en ik hen. Lieve mensen die een belangrijke rol in het leven hier hebben gespeeld, zeker sinds de dood van Yoland. Daar komen nog een paar mensen bij in de komende dagen, maar de dranghekken hoeven niet langs de weg geplaatste te worden, schat ik zo in, als ik morgen over een week de deur hier definitief achter me dichttrek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten