"Wat een hoop rotzooi kan een mens toch verzamelen!" Ik moet het nog maar een keertje verzuchten. Maar wat erger is. Wat een berg zooi hoopt zich door de jaren in je leven op, die de naam 'rotzooi' niet verdient en waar je toch eigenlijk weinig meer mee kunt doen, dan bewaren voor het geval je ooit misschien beroemd wordt. Kleine kans natuurlijk, al is het postuum ook niet uitgesloten. Maar het is laat genoeg. Laat de gekheid met de kippen op stok gaan. Dan kunnen we ons verder verbazen over wat je zoal oppot in je leven en ook na meerdere selectieronden nog steeds niet weg wilt doen, zonder dat je daar nou een dwingende reden voor zou weten te noemen, of zelf verzinnen.
Ik heb borden, glazen, bestek, beddegoed, handdoeken, schroeven, spijkers, stoelen en nog wat van die dingen meer dan genoeg voor de eerst komende drie levens. Toch sluit ik niet uit, dat ik ergens de komende jaren val voor de verleiding van een nieuwe aanschaf in één, maar waarschijnlijker meerdere categorieën, die ik net benoemd heb. Onzin natuurlijk, maar waarom niet?
Waar de schoen wringt is, dat ik nu al weet, dat de rest die er is, dan gewoon zal blijven. Een beetje hamsterachtig gedrag waar de zin van ontbreekt als het geen etenswaren betreft aan de vooravond van een winterslaap. Maar gelukkig zal ik het na het uitpakken niet meer hoeven in te pakken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten