Half elf en eindelijk tijd voor een kop koffie. Dit gaat de goede kant op. De realiteit komt met zo'n vaart aanstormen, dat er weinig keuze meer is. Het besef heeft grond onder de voetjes gekregen. Geen geaarzel of gedraal meer. Doen en goed doen. Speelruimte is verdwenen. Lullen kan later weer. Nu moet gedaan worden wat gedaan moet worden. Misschien niet simpel maar wel helder en zonder alternatieven.
Auto weg, weer eens weg. Geen gedoe straks in de eerste maanden, als het ff kan. De rest van de dag zijn het gereedschap en ik tot elkaar veroordeeld. Maar gewoon aan een kant beginnen met bijeen leggen en wegstoppen en doorgaan tot de laatste stukken aan de andere kant in krat of doos zijn verdwenen. Tussendoor staan nog wat andere zaken op de rol zoals de papierzooi en reisvoorbereidingen. De dubbeltjes vallen steeds makkelijker op hun plek. Geen kunst want het aantal beschikbare plekken krimpt in rap tempo. Nog ff en het wordt zowaar nog overzichtelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten