"Slechts" een blognummer, maar zoals eerder benoemd hebben de laatste nummers ook sterke associaties met jaartallen. Bij deze ga ik dus de toekomst in. Als vanzelf komt dan de vraag in je op "Hoe zal het dan zijn?". Weet je natuurlijk niet. Kun je niet weten. Is goed, dat je het niet weet. Dat houdt je echter niet van wensen, hopen of speculeren af.
Dus ... Waar ik zal zitten, lijkt me geen werk voor de kristallen bol. Wat ik dan doe, ook niet. Maar dat gaat al richting kantje. Hoever zal alles af zijn? Is het verlopen naar wens? Niet getrakteerd op nieuwe obstakels? Een beetje geaccepteerd in het dorp? Taalvaardig? En zo zijn er nog wel een paar A4-tjes vol te krijgen met vragen. Vragen, die zich naar verloop van tijd zelf zullen beantwoorden. We kunnen ze dus laten rusten.
Waar ik wel benieuwd naar ben, is wat ik met de ruimte en de energie ga doen, die vrijvalt, als ik deze plek met al z'n beslommeringen achter me heb gelaten. Begint er ergens iets te kriebelen en wil ik meer? Vast! Maar wat? Niksdoen is een kunst, waarvoor deze maatschappij je niet de vaardigheden meegeeft. Vind ik werkelijk mijn rust? Kan ik iets met die rust, als ik 'm gevonden heb? Of verval ik terug in oude, verafschuwde patronen? Ik ben benieuwd. Ik ben werkelijk benieuwd. Weet je wat? Ik laat me verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten