Vanmiddag ruim twee uur bezig geweest in de tuin. De grond van de toekomstige kas moet schoon, zodat ik deze kan loswerken en de vorig jaar al ernaast gestortte extra grond erin kan bevorderen. Het lijkt ff een gebed zonder end, een tunnel zonder licht. Maar even niet teveel mee bezig zijn. Iets van 4 vierkante meter opgeschoond. Vier keer zoveel als bij de eerste keer.
Het zijn voor het grootste deel planten, die nog in hun winterslaap vertoeven. Meer paars dan groen. De grond is nog altijd niet wat het zijn moet, maar plakt ietsje minder dan bij de eerste aanzet. Morgen en overmorgen nog beter weer dan vandaag èn minder wind. Nu was de wind vandaag al niet storend, maar minder is buiten de tropische dagen om altijd beter.
Tegen het eind van de sessie begon ik zowaar te zweten. Of dat nou de inspanning was, de te dikke kleding of het gebrek aan vertrouwen in mijn fysiek, geen idee. Dat vertrouwen mag wel een eind opgekrikt worden. Ik heb na de hartaanval nooit problemen daarmee gehad. Dat is pas begonnen na de dood van Y in 2007 en meldt zich te pas en te onpas. Nu zit het de opbouw van mijn conditie in de weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten