Mariana kreeg vandaag het, dat moet gezegd zijn want is niet normaal, vriendelijke verzoek om de honden uit de tuin van een stel buren te houden, die hun tuin ook in de richting van de beek hebben lopen, zelfs over de hele lengte. Geen wei- en/of akkerland ertussen. Ze hadden nl aardappels en uien gepoot. Ik loop achter, maar dat terzijde.
Dat de honden en mn Bobby en Rosa hun tuin inlopen om naar de hond te blaffen van de ernaast wonende oude vrouw, is vervelend, maar duurt zelden langer dan een halve minuut. Als de vragende buren precies op dat stuk de aardappels en uien hebben geplant, hebben ze een begrijpelijk probleem en zijn ze een beetje dom. Maar dan zou ik eerst zelf iets proberen te doen in plaats vanwege jouw gebrek aan interesse of zelfs luiheid het probleem bij een ander neer te leggen.
Hun tuin is omheind. Ooit, lang geleden, muv de eerste vier meter vanaf de schuur. Daar begint het probleem al. Daar is niks wat de honden tegenhoudt of het moeilijk maakt. Maar dat is pas het begin. Daarna zijn er over de lengte van 30-40, misschien wel 50 meter zeker een 20-tal plekken waar de honden zonder enige moeite kunnen passeren oa vanwege ontbrekende bedrading. En op de laatste 10-15 meter ligt aan onze kant de omheining gewoon op de grond. Tja, hoe had men gedacht dit aan te pakken? Ik ga 's ochtends niet weer met de honden aan de lijn lopen, omdat iemand te lui is om zijn werk te doen. Een functionele omheining en ik zal mijn best doen om de honden duidelijk te maken, dat het tot daar is en niet verder.
Ik zie de lui het niet doen en vrees bovendien dat ze het idee hebben, dat ik het met de honden in 1 of 2 dagen weet te regelen. Dat een deel van de honden hun tuin in schiet gebeurd in de eerst wildenthousiaste 1 à 2 minuten. Ik kan hen daarin niet voor zijn. Alles wat ik kan doen is er achteraan lopen, ze roepen en hopen dat ze zin hebben om te luisteren .... wat niet altijd het geval is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten