Het klinkt kleinzielig in mijn oren, maar ik heb het koud en dat is geen goed teken. Absoluut niet vergelijkbaar met wat de mensen moeten ondergaan in de Oekraïne, maar het is er en ik zal het minstens in de gaten moeten houden. Van mijn bloedbaan hoeft geen puinhoop gemaakt te worden. Dat is het al. Helaas zijn er geen afweermiddelen, die het evenwicht enigszins kunnen herstellen.
Het is afwachten en thee drinken, nu letterlijk in de hoop dat ik opwarm, en de ontwikkelingen in de gaten proberen te houden. Van afstand dan. Zorgen dat je uitbraken of de mogelijkheid daarvan snel in de smiezen hebt en de medische wereld aan het werk zet. Symptoom bestrijdend. Meer is het niet. In de hoop, dat het niet zo uit de klauwen loopt als vorig jaar.
In de Oekraïne zou ik niet op het idee komen doktoren in een ziekenhuis lastig te vallen. Hier is dat vooralsnog anders. Volgende week weer een rondje prikken, fotograferen (CT) en analyseren. Echt geen idee wat de uitkomst zou kunnen worden. Me over het algemeen fysiek beter voelen, zoals in de mndn december en januari naar mijn idee, zou een mooi resultaat zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten