Voortmodderen

 Geen siësta maar ook nog steeds geen water. Mijn tijd aan het sturen van de bouwvakkers besteed. Bekeken waar ze mee bezig zijn. Bekeken wat ze gedaan hebben. Verschillen benoemd en naar het waarom gevraagd. Aankomend werk besproken. Gevraagd naar eventuele problemen. Voorstellen waar nodig bijgesteld. Etc.

 Eindeloos geklets en dan komt ook nog de oude buurman voorbij. Of beter de oudere broer van de al ruim tachtig jarige buurman, die een jaar of wat geleden overleden is. De broer hield het terrein al enigszins bij en de overledene tijdens zijn leven in de gaten, omdat hij voor gestoord of simpel door ging maar naar mijn idee alles behalve gek was. De broer verbouwt dit jaar mais op het stuk naast ons wat wij al jaren graag willen kopen voor Mariana's pony-wens en kwam wat kolven scoren voor zijn kippen.

 Het is een ontzettende kletsmajoor, zoals iedereen in het dorp naar mijn idee, en iedere keer, als hij het buurperceel bezoekt, kijkt hij naar de vorderingen van de schuur, verklaart ons voor gek en heeft het verder veel over vroeger, wat Mariana dan weer kan volgen en waar ik mag afhaken. Ja, het kost geld en inmiddels ook meer dan mij lief is, maar de tijd, die het kost, tikt toch zwaarder aan. Ik zou bijv. niet kunnen zeggen wat drie van de vier werkers vandaag gedaan hebben. Eentje heeft nokpannen bevestigd, de rest iets met hout gedaan, waarbij dat 'iets' erg onopvallend is gebleven. Ach, ik zal het me niet aandoen om daar weer tegen aan te gaan hikken. Het is weekend. Bijna.