Onwillig

 Je hebben dagbeginnen en dagbeginnen. Die vandaag is binnen en hoe! Eerst laat in de benen, want zaterdag en een beetje te enthousiast dwz ongecontroleerd met de honden de straat op. Normaal luister en -indien mogelijk- kijk ik of de kust vrij is. Mooi vergeten. Staat de buurman midden op de weg. Een bang, iel manneke van in de zeventig. De zussen weliswaar aan de lijn zoals altijd, maar die maken daar niet minder lawaai om. Zelfs integendeel. Bobby en Lady waren al aan het blaffen en dat naait elkaar zo lekker op. Niet dat iets gebeurd zou zijn. Was de man gewoon stil blijven staan, was het ws direct over geweest. Maar ja, zoals al vaker gezegd haast iedereen heeft honden en schijt in de broek voor de honden van anderen. Het is zielig voor zo'n man. Gelukkig kalmeerde de meute snel.

 Vervolgens de paden op en velden in, heuvel beklommen voor het eerst sinds een week of twee dank allerhande toestanden met de dames. Boven gekomen zijn ze ineens verdwenen. In geen velden (andere velden) of wegen te bekennen. Na wat speuren, zie ik ze een heuvel verder de helling beklimmen. Oké, was niet de intentie maar dan een heuveltje extra vandaag. Weer boven aangekomen, weer geen honden te bekennen. Ineens zie ik in de verte iets bewegen. Bijna Birghis. Godverdegodver. Roepen, fluiten. Geen effect. Vrijwel direct zie ik waarom. Een groep herten spurt in mijn linkerooghoek weg en nog een paar losse er achter aan.

 Het duurt ff voordat ik stipjes in dezelfde richting zie bewegen, die met wat fantasie als de honden herkenbaar is. Weer fluiten, weer roepen en tenslotte maar afgedaald. Dat doe je naar beneden al niet voor je lol en dan moet je vervolgens weer omhoog ook. De kant van Coves is beduidend minder steil. Maar oké. Daar kwam de club ondeugden. De jongste vrijwel direct aan de lijn, Rosa liet zich pas weer boven strikken en Prada stak de welbekend middelvinger in de lucht. Bekijk het maar. Blijft netjes in de buurt maar laat zich niet aanlijnen.

 Na ruim 2 uur ipv de standaard 45 minuten eindelijk in het dorp, lopen een paar andere honden los en staat Iancu, de waakhond van 24 voor onze deur. Werken, werkelijk werken tot op de laatste meter. Bedrijp ipv weldadig uitgewaaid en vol energie. Pffffff.