Zo rustig als de avond was, zo druk (wederom) was de nacht. Vaak wakker, mn bezig met de dood. Niet zo heftig als onlangs maar steeds weer dat idee, dat het zover is. Een dreiging uitgaande van het vermeende zien van betekenisvolle kleuren en vage beelden. Een dreiging, die ik inmiddels weliswaar nauwelijks meer serieus neem, maar me wel nog steeds weet te raken. Niks doen is geen optie. De onbewuste onzin vergt bewust actie. Negeren! Ogen sluiten, omdraaien en aan andere dingen denken. Maar om dat nou tig keer op een nacht te moeten doen, is eigenlijk wel van de gekke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten