Het gebubbel werkt volgens mij hypnotiserend als je je eraan overgeeft. Je kunt er in ieder geval perfect op mediteren, lijkt me zo. Moet je je wel op één fles concentreren, anders wordt je kriegel van de door elkaar heen bubbelende watersloten. Het gaat alles behalve synchroon. Het weet echter wel je aandacht te trekken èn vast te houden. Geen straf om er een uurtje naar te luisteren.
De voldoening, die het geeft, verbaast me een beetje. Het is geen onbekend werk. Heb het wel vaker in mijn leven gedaan en niet alleen van druiven. Zelfs ooit een tijdlang op een club rondgehangen, die zich met wijnmaken bezig hield. Het enthousiasme, waarmee andere leden erover bezig konden zijn, werd niet door mij gedeeld. Misschien wel hetzelfde fanatisme bij het bezig zijn met het doen. Hoewel anderen met grote hoeveelheden en mn druiven en vlierbessen aan de slag waren, klooide ik wat aan met 5-ltr flesjes en de meest uiteenlopende grondstoffen. Het meest exotische was wel een wijn obv thee. Ws een poging om een vorm van thee te vinden, die me wel smaakte.
Nu is het echt(er). Het vierde jaar op rij met heuse druiven naast een experiment met pruimen, waar ik achteraf niet zo gecharmeerd van was. Laxerende wijn is misschien wel een gat in de markt, maar niet iets waar ik behoefte aan heb. Waar zit die voldoening in?
In het eindprodukt? Altijd de simpele huiswijnen weten te waarderen, die je in voormalig Joegoslavië kreeg geschonken. Van die wijnen waar de gist niet helemaal uit verdwenen is, als hij geschonken wordt. Lekker uit het vat in limonade glazen. Bourgondischer kan nauwelijks. Maar ook in Italië, Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk ervan mogen genieten. En Hongarije niet te vergeten. Eigenlijk overal waar ik ben geweest en niet alleen de toerist heb uitgehangen.
In het gemak van het proces? Geen ingewikkelde toestanden. Ook niet dat benauwde wat je leest op websites van hobbyïsten in Nederland of België. Reinigen van sulfiet, steriliseren, diverse meters van temperatuur tot alcohol. Nee. Meer het grote gebaar en dan weet ik zeker, dat ik vele malen schoner werk dan de gemiddelde wijnmaker in Coves en dat zijn ze in feite allemaal hier. Hetzelfde met het stoken, al maak ik me een beetje zorgen om onze berg perenprut.
Simpele handelingen en methodes. Een ei om het suikergehalte te bepalen. Kastanjebladeren (giftig!) om de flessen en vaten te reinigen. Dat zijn de leuke dingen. Nu nog een methode om witte wijn zonder sulfiet voor mekaar te krijgen. Niemand lijkt het hier te gebruiken. Tot op heden heb ik echter pas eenmaal een huisgemaakte witte wijn gedronken, die geen last had of kreeg van oxidatie.
Zijn het misschien de eindeloze mogelijkheden, die met het wijnmaakproces gepaard gaan, die de voldoening voeden? Kleuren, smaken, rijping. Om een paar variabelen te benoemen. Wat dat betreft lijkt het wel wat op klooien met websites. Ik zou met een gerust hart meer dan het huidige leven kunnen besteden aan het uitproberen en perfectioneren van wat mogelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten