Een lange dag met een hoop onvoorspelbaars. Eerst de gistende druiven in een te klein vat, vervolgens een urenlang uitlopende lunch vanwege het treffen van bekenden en tenslotte de dames die in gezelschap van Bobby van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt om op hun eigen houtje de avondronde te maken. Nu, na ruim 3 uur is nog geen van de vijf terug. Bar. Ik ben boos. Boos op de honden. Boos op mezelf. Maar wat helpt dat?
Het deels in een gistingsfles verzorgde druivensap gaat als een wilde te keer. Het was nou net de bedoeling om in het vat uit te razen en eenmaal in de fles het à la de witte wijn netjes gecontroleerd te doen. Maar nee, het schuim spuit uit het waterslot. Gelukkig beperkt het plastic zakje over het waterslot een hoop ellende in de directe omgeving. Neemt niet weg, dat in minder dan een dag ruim een liter voor wijn bedoeld vocht naar buiten is gewerkt. Dom. Zonde. Een leer voor volgend jaar.
Mag hopen, dat ik niet de hele nacht aandacht kan besteden aan het gistingsproces van de eerste partij toekomstige rode wijn van/voor 2018. Hoop dat een aantal honden er niet nog uren over gaat doen, voordat ze hun snoet hier laten zien. Mn Mopke zou fijn zijn, als die heelhuids verschijnt en mij niet tot morgenochtend laat wachten op haar terugkeer. De andere twee kennen de klappen van de zweep, want hebben ervaring. Het jonge ding is voor het eerst met de meute mee.
Update: (20:24) Het kleintje meldt zich net op het thuishonk samen met Bobby. De rest is hoorbaar in de direct nabijheid, maar laat zich nog niet blikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten