Ik weet niet of het nou is omdat Mariana het niet of nauwelijks doet en het in elk geval compleet anders benadert dan ik of omdat ik geleerd heb het wel te doen. Opruimen is niet mijn sterkste kant, maar ik probeer het tenminste. En dan niet dagen later maar op het moment zelf.
De op te sommen reeks voorbeelden is schier eindeloos maar minstens zo oninteressant. Zou Mariana alleen leven of zoals voorheen met haar moeder en dus 'leading' zijn in deze zaken, zou er geen enkel probleem zijn. Net zoals ik in de 7-8 jaar Frankrijk alleen met mezelf, mijn eigen tics en het daaraan wel of niet voldoen te maken had.
Maar, een goed verstaander zal het al begrepen hebben, nu moeten die twee werelden samen door één deur. Je zou willen, dat dat alleen een kwestie van wennen zou zijn. Misschien went langgenoeg botsen ook wel zoals alles went, maar in dat stadium zijn we vooralsnog niet aangekomen.
Complicerende factor is, dat Mariana's rol in het huishouden marginaal is te noemen. Deels, maar niet overdreven veel, vanwege haar werk. Voor de rest merk ik, dat ik dezelfde fout maak, als ik laatst las dat vrouwen doen in gemiddelde huishoudens. Het gaat niet snel, goed en regelmatig genoeg en moe van het erover zeuren, doe je het uiteindelijk zelf. Stom, eigen schuld, maar dat is niet alles.
Het feit, dat je het grootste deel van het werk doet of in elk geval dat gevoel hebt, krijg je ook het idee, dat je kunt bepalen hoe dingen moeten. Als je nou het botsen wilt verminderen, voorkomen lijkt me onmogelijk, is dit niet de methode. Maar wat is die methode dan wel zonder te solliciterern naar een fulltime-baan in de interieurverzorging?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten