vrijdag 19 oktober 2018

Eindspanning

 Rare rustige vaarwaters... Ga ff een eindje lopen, tel tot St. Juttemis of neem een goeie joint. Ik rook niet, heb geen zin in lopen, zal het dus van het tellen moeten hebben. Dat gaat lukken. Ervaring genoeg mee.

 De marges zijn op het ogenblik weer aan de krappe kant, als ik zo de reacties van de afgelopen dagen zie. Ik ben het gebouwvak dan ook werkelijk zo compleet zat, dat ik nauwelijks meer de moeite kan opbrengen om er iets van begrip voor aan de dag te leggen. En het pech is, dat de gewenste resultaten steeds nauwer gaan luisteren. Wat nu gebeurd, is wat in het zicht blijft. Kit, gekut en andere zooi, daar zit ik dus niet op te wachten.

 Een hoop zou ik zelf kunnen doen, maar behalve dat mijn continuïteit twijfelachtig is, staan we ook nog eens aan de vooravond van de winter. De hele zooi moet gewoon afgerond worden èn dat op een goede manier. Niet volgend jaar weer dingen over moeten doen, en andere flauwekul. De rek is uit het bouwverhaal.

 Het is al meer een werkgelegenheidsproject geworden dan een bouwklus. Het is genoeg geweest. Het heeft me nog meer dan al het geval was de controle over de honden gekost, vakantie(s) onmogelijk gemaakt en zelfs uitstapjes tot vrijwel nul gereduceerd. Bestraten en wegwezen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten