Stadse dag afgerond. Een bewijs van leven regelen was de laatste klus voor vandaag. Helaas was de garage gesloten. Meneer, neem ik aan, was op cursus. Tank volgegooid, de berg opgeklommen en het dal, waarin Sibiu is gelegen, verlaten. Muziekje op en wederom vol aandacht voor de mafkezen op de weg, die hier met grote regelmaat vermeende F1-aspiraties lopen/rijden te botvieren.
Van de enen gedachte komt de andere. Als de auto werkelijk motorproblemen heeft overgehouden aan de aanrijding met die trut in een A-Mercedesje, die zonodig op een compleet onoverzichtelijk punt de bus ook nog voorbij wilde, na al een aantal auto's te zijn gepasseerd (heb ik later begrepen), dan ben ik mooi in de aap gelogeerd. Vergelijkbaar met een whiplash, waar je pas lang na een ongeluk last van krijgt. Leuk dat de reparatie betaald is, maar de auto is niet meer wat ie voor het ongeluk was. Hij loopt, dat is waar, maar mank.
Je zult met een pas nwe wagen vanaf de dealer naar huis rijden en je hetzelfde overkomen. Dan zou ik toch een nwe auto eisen, want zo'n klap is meer dan een kras of deuk in een portier. Of ik 'm dan ook krijg waag ik te betwijfelen, wat dan weer betekent, dat je ondanks je allrisk en het feit dat het jouw schuld niet is in één klap (om in de sfeer te blijven) met een afgeschreven wagen zit en zelf dik moet bijleggen, als je jezelf jarenlange ergernissen wilt besparen. Nu was de mijne al zeven jaar, maar het karretje is van een soepele dertiger overgegaan in een bokkige zestiger. En daar weet ik alles van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten