De zin van het leven? Heel simpel: de boel draaiende houden. Dat kan natuurlijk op een hoop verschillende wijzen oa afhankelijk van gemaakte keuzes en noodzakelijkheden. Heb je daar geen zin in of zie je het niet zitten, kun je altijd nog een machinist een trauma bezorgen, als je geen betere aanpak weet te bedenken. Leven heeft enkel biologisch enige zin, nl het in stand houden van de soort. Alles wat daar bovenuit steekt is niet ter zake doende onzin, waarmee je alle kanten op kunt.
Dat we allerlei techniek gedreven revolutionaire sprongen voorwaarts hebben gemaakt heeft niets met de zin van het leven te maken. Dat we straks voor de happy-few misschien zelfs de dood kunnen uitstellen heeft ook niks met de zin van het leven te maken. Behalve het al genoemde nageslacht is er niks, tenzij je jezelf op enige moment in je leven doelen stelt, die je voor het opgaan in rook gerealiseerd wilt hebben. Maar wie doet dat? En of je dat dè zin van het leven moeten noemen? Het is hooguit 'n zin, een mogelijkheid, een tijdverdrijf zolang je bewust op het ondermaanse vertoeft.
Het leven is willekeurig. Je hebt niets te zeggen over je ontstaan en heel weinig in te brengen bij je vertrek. Je kunt je tussendoor heel druk maken of er de kantjes van af lopen. In Afrika's Sahara is de invulling van het leven anders dan in down-town New York. En ongeacht de plek hangt een hoop af van je mogelijkheden. Iets wat maar bij zeer weinig mensen een gevolg is van bewuste keuzes en eigen kunnen. Toeval, dus. Geluk of pech hebben. Op het goede moment het juiste idee aan de man, sorry mens weten te brengen of gewoon met niks tevreden zijn, dat kan ook natuurlijk. Het hoeven niet altijd miljarden te zijn, die je gelukkig maken. Waarmee niet gezegd is, dat 'gelukkig zijn' de kern van het leven is.
En zo kan ik nog vele kringetjes draaien. Kortom 'de zin van het leven' is een hoop gelul over niks. Tijd voor de lunch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten