Kom op. Echt terug naar mezelf, mijn wereld en mijn blik op de rest. Behalve dat het tijd wordt, om 'die rest', die vooral door bouwvorderingen of het gebrek daarna in beslag wordt genomen, een minder prominente plek toe te wijzen, moeten verweesde klussen gewekt en richting de startblokken gedreven. Ik sta met de Kerst niet te klussen, als ik niet met mezelf tot een plan van aanpak kom. Wat al tijden ontbreekt is een lijn, een leidraad. Zoiets waar je dingen aan kunt ophangen in een gewenst verband.
Ik kan natuurlijk de plee gaan tegelen in de tuinkamer. Maar daarvoor was een pot gevonden in Nederland, iets met een hoop bloemen, een ramp, die we gedacht hadden deze zomer op te halen. Dat is niet gebeurd, dus heeft dat tegelen niet zoveel zin. Volgende klus .... Schuur is niet af. Gaat dat ook dit jaar niet meer worden. Gevolg is geen schoorstenen, dus geen verwarming, dus geen klusruimte, dus, etc.
Zo grijpt alles algemeen bekend in op alles en moet ergens begonnen worden, zonder dat de hele meuk over je heen valt. Dat kan oa door er geen grotere ramp van te maken dan het al is, maar gaat zeker enig denkwerk kosten. En denken, vooral de variant van het 'wegen' kost tijd. Afwegen. Overwegen. Korte wegen. Lange wegen. En doodlopende wegen. Die laatsten moet je vooral niet hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten