Houden van onbenullige dingen ..... maar geeft het ook voldoening? Of is dat weer de verkeerde vrg? Ergens zit er iets krom. Ongetwijfeld bij mij, maar dat maakt de vrg niet minder de moeite waard. Na de dood is niks meer. Dat staat voor mij als een paal boven water. Daar ben ik niet mee bezig. Wat dan weer wel los staat van de neiging iets achter te laten. Iets waardoor je misschien wel weg bent maar nog niet geheel verdwenen. Maar dat is een heel ander verhaal.
Ik heb ook niet het idee, dat ik ergens anders vandaan kom dan uit het niets door een tamelijk willekeurig versmeltingsproces. Baggagevrij gekomen en zo vertrek je ook weer. Een variatie op het van 'stof tot stof'. Dat alles neemt niet weg, dat als ik de hele dag uit mijn neus zou zitten te eten, ik met een ontevreden gevoel in bed zou stappen. Hoewel ik me de afgelopen dagen toevallig bedacht heb, dat ik uren zou kunnen kijken en luisteren naar het bubbelen van het waterslot op de gistingsfles. Twee inmiddels en beide bubbelend in een volstrekt ander ritme.
Wat zit hier dwars? Opvoeding? Maatschappij? Waar komt de regelmatig aanwezige innerlijke onvrede vandaan? Een maar half aangeslagen prestatiedrang? Hoe zou je moeten opgroeien om daar geen last van te hebben. En met 'daar' is dan bedoeld 'niet voldoen aan algemeen geaccepteerde standaarden'. Het is nu iets met niet in de kudde mee willen, maar in je eentje is ook niet alles. Tussen de wal en het schip. Op een onbewoond eiland met alle denkbare gemakken en vooral een dikke internetverbinding. Het verlangen (soms) naar een bulter en de kriebels krijgen bij het idee, dat de hele dag iemand om je heen draait. Van twee walletjes eten is zo makkelijk nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten