Het wordt tijd, dat ik me de tijd gun om te doen wat gedaan moet worden, zonder in een stressachtige toestand 20x op een dag in de auto te stappen en heen en weer te scheuren. Is een beetje overdreven voorstelling van zaken, maar de kern is onontkenbaar aanwezig. Ik mag dan het doen van extra boodschappen vrijwel teruggedrongen hebben tot 1x per maand maar vertoef momenteel op weekbasis gezien meer in Sibiu dan in Coves of Agnita. Deels vanwege verbouwingstoestanden maar vooral toch vanwege een chronisch gebrek aan planning. Dat moet anders kunnen.
Twee of drie keer op een dag naar Agnita rijden is net zo'n onzin als vier keer per week in Sibiu rondhangen. Vrijheid leidt tot verspilling, in elk geval van tijd. Vandaag ook weer zoiets. De bestelde bestratingsstenen kunnen geleverd worden, maar de leverancier wil vooraf betaald zijn. De aanbetaling van 50% is schijnbaar niet genoeg vertrouwensbasis voor de levering en de transporteur mag niet afrekenen. Ze zijn daar hier wel een beetje moeilijk in. Maar oké. Als ik in Sibiu kom ga ik wel betalen, maar ik spring niet direct in de auto, wat ze eigenlijk wel hadden verwacht, want ze wilden morgen leveren.
En dan is Sibiu te ver voor de fiets, maar van die kleine dingen in Agnita als de post ophalen of de boodschappen voor een maaltijd kunnen best op twee ipv vier wielen. Kost tijd, maar brengt wel meer rust in het bestaan. Tenminste, dat idee heb ik. En dat heb ik al wat langer dan vandaag, maar dit jaar is er werkelijk helemaal niks van terecht gekomen. Ik heb er nog niet één keer opgezeten. Op die fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten