Ergo?

 Frappant, dat dagen zo enorm kunnen verschillen qua inwerking op je incasseringsvermogen. Was ik er maandag ws fluitend mee omgegaan, moet ik me vandaag moed inspreken, ademhalingsoefeningen van stal halen en een partijtje tellen. Bijna dan. Zo'n algehele ramp is het ook weer niet, maar de souplesse om er mee om te gaan is ver te zoeken. De vanzelfsprekendheid van handelen is afwezig. Maar ondanks alles bezig met wat gedaan moet worden. De huishoudelijke routines. Zou iemand die graag onbenulligheden doet, daar ook de huishoudsklusjes onder scharen. Iets zegt me dat die waarschijnlijkheid klein is. Hetgeen betekent, dat je leven vullen met onbenulligheden leuk klinkt maar op grenzen stuit. Grenzen, waarbij je dan weer vraagtekens kunt zetten bij de zin van wat je doet. Is niet direct de zin van het leven, maar het neigt er naar toe.

 Het hangt natuurlijk een beetje af van wat je onder onbenulligheden verstaat. "Gewone bezigheden waar geen prestatie achter zit en die geen status hebben. Dat is voor mij de essentie van het bestaan." Als dat de afwas omvat, dan zijn we het met elkaar eens. Maar wat ik met de tuin van Epicurus moet of het doorbrengen van tijd met goede vrienden? Waar heb je het dan over? Over de afwas?

 Gelukkig hoef ik daar niet over na te denken, omdat het doorbrengen van tijd met goede vrienden niet in de hoogste regionen van mijn lijstje met favoriete bezigheden staat. Wat dat betreft zou ik het een stuk simpeler moet hebben. Ik ben mezelf over het algemeen meer dan genoeg.