Wilde net, voor het eerst achter de Pc vandaag, neertikken, dat ik zonder schuldgevoel een ijskoude borrel van Russische makelij achterover nip ondanks de toch redelijk verklungelde dag, komt een berichtje binnen, dat het met Frank zeer ws hard de verkeerde kant opgaat. Nou, hier past eigenlijk geen nippen bij, maar ik ga me toch beheersen. Klap. Ja, je wist dat die zou komen. Hoe lang is het nou geleden? Iets meer dan twee jaar. Zomer 2016 kwam het nare bericht en zijn we met een hoop geregel op hun bruiloft aanwezig kunnen zijn.
Daarna begon het aftellen. Natuurlijk zag het er ff goed uit, maar ondanks alle sterke verhalen over leven met kanker ipv eraan doodgaan, is dat laatste nog steeds meer regel dan uitzondering. Het moment van afscheid schijnt gekomen. Is natuurlijk afwachten, maar het klinkt niet goed. Iemand dood vinden in bed is niet alles, maar ik zou nu niet graag in Gerda's schoenen staan. Op deze manier gaat Nederland er alsnog van komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten