Ik lummel d'r maar een beetje omheen. Geen houtsnijdende bijdrages. Ben in mijn hoofd met andere zaken bezig. Ben er zogezegd niet bij. Weet ff niet wat te doen. Wat is goed om te doen? Wat kan ik beter laten? Wat kan ik voor mezelf maken? Etc, en meer van dat soort naar getob neigende zaken. Gewoon maar ff laten betijen. Eerste een weg zien, dan pas voor een richting kiezen. Veel 'Ff'. Veel 'Gewoon'. Veel 'Ik weet het niet'.
Ervaringen komen uit het verleden aangedenderd. Je wordt weer een keer met de neus op bekende feiten gedrukt. Probeert af te wegen. Moet accepteren. Hoopt op uitstel, eigenlijk vooral voor jezelf. Duwt voor je uit, waarvan je weet, dat je er tegen aan gaat knallen. Het is die fractie van een seconde tussen het zien van het overhalen van de trekker en het getroffen worden, maar dan in een onvoorspelbaar verlopende slowmotion.
Ontkennen kan niet meer. Overspoelen is het gevolg. Waar je eerst achter de feiten aan liep, is er nu de neiging om erop vooruit te lopen. Eerst wil je niet en vervolgens wil je het zo snel mogelijk een plekje geven. Afgehandeld! Klinkt verkeerd, maar daar komt het wel op neer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten